Ήταν μια απλή στιγμή, ένα κοίταγμα έξω από το παράθυρο. Και ξαφνικά τα πάντα μεταμορφώθηκαν!
Η ξύλινη κολώνα της ΔΕΗ, τα καλώδια που μετέφεραν το ρεύμα στα σπίτια, τα περιστέρια που καθόντουσαν επάνω τους μέσα στο ψιλόβροχο.
Όλα τα στοιχεία, το Χώμα, το Νερό, το Φως, ό Αέρας, όλα ήταν εκεί, σε καταπληκτικούς συνδυασμούς.
Η Φύση εκδηλωνόταν σε μιά απερίγραπτη ομορφιά. Τα χρώματα υπήρχαν το ένα δίπλα στο άλλο, σε μια υπέροχη αρμονία.
Είναι εκεί, πάντοτε μπροστά μας, αλλά δεν μας διδάσκει.
Ο καθένας μας, παίρνει από ένα χρώμα, γαλάζιο, πράσινο, πορτοκαλί, κόκκινο, μαύρο (σύμφωνα με ότι έχει μάθει), το βάζει σε μιά σημαία και προσπαθεί (μάταια) να πείσει τους άλλους, ότι το δικό του χρώμα είναι το καλύτερο αγνοώντας τα υπόλοιπα.
Όσο δεν παρατηρούμε γύρω μας και δεν προσπαθούμε να συνεργαστούμε (βάζοντας στην άκρη τον εγωισμό μας), δίνοντας αυτό πού έχει ο καθένας μας καλύτερο έτσι ώστε να υπάρχει ευτυχία για όλους, τόσο η Φύση θά “επιβάλλει” την αρμονία της σε όσους αγνοούν τον Φυσικό Νόμο, απονέμοντας Δικαιοσύνη, (ασχέτως αν σε μας -σχεδόν πάντα- μοιάζει σαν Αδικία) διορθώνοντας με τις δικές της κινήσεις τα πράγματα.
Μακάρι οι πολιτικοί μας να το αντιληφθούν, αν πράγματι τους ενδιαφέρει το καλό, τόσο το δικό τους αλλα πολύ περισσότερο της χώρας.
CANAL
