του Πάσχου Μανδραβέλη
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινείται ταχύτατα προς το κέντρο και πολύ καλά κάνει. Και γι’ αυτόν και για τη χώρα. Είναι διαφορετικό π.χ. το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αγγελοσκιάζεται με «επαχθή χρέη» και άλλες ανοησίες και διαφορετικό να έχει τη λογική και διαπραγματεύσιμη θέση περί μη βιωσιμότητας του χρέους.
Βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ δρόμο ακόμη, αλλά η μετακίνησή του προς τη λογική αναγκαστικά δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στον εκλογικό σχεδιασμό των κομμάτων της συγκυβέρνησης, τα οποία επιμένουν σε παλαιολιθικές τακτικές αντιμετώπισής του. Δεν αναφερόμαστε μόνο στα περί αθεΐας του κ. Αλέξη Τσίπρα, ούτε στα περσινά ξινά σταφύλια περί συμπάθειας στελεχών του στην ανομία και την τρομοκρατία. Το πρόβλημα για τα κόμματα της συγκυβέρνησης είναι ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα μπορέσουν να παίξουν το χαρτί του 2012, «ή εμείς ή η δραχμή». Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάνει εργώδη προσπάθεια να φτιάξει φιλοευρωπαϊκό προφίλ και λίγοι θα σκιαχτούν από κραυγές του στυλ «ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας βγάλει από το ευρώ».
Αυτό σημαίνει ότι η κουρασμένη και τραυματισμένη από τη διακυβέρνηση πλειοψηφία πρέπει να αποκτήσει διακριτή πολιτική πρόταση για να μη χαθεί στο κύμα του νέου, που εκ των πραγμάτων φαντάζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να πει κάτι διαφορετικό στις επόμενες εκλογές· και από αυτά που έλεγε στο παρελθόν και από αυτά που θα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η απελευθέρωση της αγοράς από τους έμμεσους φόρους που πληρώνουμε όλοι στις συντεχνίες θα μπορούσε να είναι μια τέτοια πρόταση. Αυτό που είπε ο χουβαρντάς αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος («για μια έκπτωση της τάξης των 5 άντε 10 λεπτών του ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια ημερησίως, θα εξοντώσουμε έναν κλάδο όπως οι αγελαδοτρόφοι;») θα μπορούσε να είναι το επιχείρημα της κυβέρνησης αν το χρησιμοποιούσε αντίστροφα.
Παρά το γεγονός ότι το ποσό είναι μεγαλύτερο (38% είναι ακριβότερο το γάλα στην Ελλάδα απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη), αυτό που είπε ο βουλευτής Λάρισας κατ’ ουσίαν σημαίνει ότι κάθε ελληνική οικογένεια πρέπει να πληρώνει ημερησίως φόρο άνω των 5-10 λεπτών για την εκλογική του πελατεία. Κι αν πληρώνει καπέλο έστω 5-10 λεπτών για το γάλα, πόσους άλλους τέτοιους νομοθετημένους φόρους υπέρ συντεχνιών πληρώνει ο καταναλωτής; Κατανοεί κανείς ότι για τη μελλοντική σταυροθηρία του υπουργού Υγείας στους φαρμακοποιούς οι Ελληνες πληρώνουν 27,6% ακριβότερα τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα; Βλέπει κανείς από τα κυβερνητικά σαΐνια ότι σε μια κοινωνία που χάνει το 25% του εισοδήματός της οι τιμές στην αγορά δεν πέφτουν λόγω ακριβώς των στρεβλώσεων που νομοθετούν για να τα έχουν καλά με ισχυρές ή ανίσχυρες συντεχνίες; Καταλαβαίνει ο κ. Γιάννης Στουρνάρας πόσο παρωχημένος πολιτικός φαντάζει όταν χρησιμοποιεί στο συμβούλιο υπουργών αντίθετα επιχειρήματα από εκείνα που τεκμηρίωνε ως πρόεδρος του ΙΟΒΕ;
Κατάλαβαν γιατί η Ελλάδα λιμνάζει στην κρίση, ενώ οι άλλες χώρες με πρώτη την Ιρλανδία βγήκαν από το μνημόνιο; Κατανοεί τέλος η κυβέρνηση ότι η στρατηγική της στασιμότητας, που υιοθετεί για τις ανάγκες των ευρωεκλογών, είναι αυτή που θα την οδηγήσει στη συντριβή; Διότι στο κάτω-κάτω της γραφής αν ο λαός θέλει στασιμότητα θα την επιλέξει σε πιο νέα συσκευασία, που είναι του ΣΥΡΙΖΑ.
Πηγή: Καθημερινή
