Του Πάσχου Μανδραβέλη
Ολοι γνωρίζουμε ότι ένα από τα βασικά προβλήματα της χώρας είναι η ανεργία, ειδικά των νέων. Αυτή είναι αναπόφευκτη σε κάθε οικονομία και όχι μόνο στην καπιταλιστική· όταν ένας κλάδος απαξιώνεται, οι εργαζόμενοι σ’ αυτόν μένουν χωρίς δουλειά. Οταν, για παράδειγμα, τα αυτοκίνητα μπήκαν στη ζωή μας, εκείνοι που κατασκεύαζαν χαλινάρια για τα άλογα δεν είχαν πού να τα πουλήσουν.
Με δεδομένες τις αναπόφευκτες εξελίξεις της οικονομίας (αλλά και της ζωής) η κοινωνία πρέπει να αντιδράσει για να βοηθήσει αυτούς που εκ των πραγμάτων μένουν εκτός οικονομικής δραστηριότητας· αυτό είναι πολιτική. Πρέπει να συμπαρασταθεί και με ευπρεπή επιδόματα ανεργίας και με βοήθεια να βρεθούν νέες δουλειές, κάτι που κάνει (όπως, τέλος πάντων, το κάνει) ο ΟΑΕΔ. Το βασικότερο είναι να μην απαγορεύει στους άνεργους να δοκιμάσουν την τύχη τους σε άλλους τομείς· οποιονδήποτε τομέα. Στην Ελλάδα μέχρι πριν από μία εβδομάδα ένας άνεργος δεν μπορούσε να δουλέψει ούτε ως φορτοεκφορτωτής! Δεν αστειευόμαστε. Αν και το επάγγελμα είχε απελευθερωθεί με τρεις νόμους -ο πρώτος του 2001 (!) ο δεύτερος του 2011 και ο τρίτος του 2012- απέμενε μια Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) για να μπορούν να δουλέψουν οι άνεργοι ως φορτοεκφορτωτές· παντού πλην ΟΛΠ και ΟΛΘ. Τελικώς και με πολλές πιέσεις της τρόικας η ΚΥΑ εκδόθηκε τον Μάιο του 2013. Δεν θα λέγαμε ότι αυτό ήταν «χαράς ευαγγέλια» για τους άνεργους, αλλά τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς θα μπορούσαν, έστω προσωρινά, να βρουν μερικά μεροκάματα. Σύμφωνα με επιστολή που είχε αποστείλει στην «Καθημερινή» ο δικηγόρος και πρώην πρόεδρος του ΕΟΜΜΕΧ Νίκος Κακούρης «εμπορική επιχείρηση δομικών υλικών έχει επιτύχει μείωση κόστους 4,5 € κατά τόνο τσιμέντου, σχεδιάζει δε εξ αυτού του λόγου επένδυση σε κέντρο διανομής τσιμέντου με 16 νέες θέσεις απασχόλησης».
Φευ! Αποδείχθηκε είτε ότι στο ελληνικό κράτος η δεξιά δεν γνωρίζει τι ποιεί η αριστερά, είτε ότι τα μικροσυμφέροντα είναι αθάνατα και μπορούν να υπονομεύσουν κάθε προσπάθεια απελευθέρωσης της αγοράς. Την «επανάσταση» που έκανε τον Μάιο το υπουργείο Εργασίας ανέτρεψε τον Σεπτέμβριο με νέα εγκύκλιο η γενική γραμματέας του ίδιου υπουργείου. Η εγκύκλιος προέβλεπε ότι για να δουλέψει κάποιος ως φορτοεκφορτωτής έπρεπε να προσκομίσει χαρτί από το ΙΚΑ ότι δούλεψε ως… φορτοεκφορτωτής. Με άλλα λόγια, το επάγγελμα που άνοιξε τον Μάιο ξαναέκλεισε τον Σεπτέμβριο από άλλο δρόμο.
Τελικά η υπόθεση μάλλον διευθετείται με παρέμβαση του Μεγάρου Μαξίμου και πιθανολογούμε ότι στο άμεσο μέλλον όλοι μπορούν να γίνουν φορτοεκφορτωτές (μετά τη σχετική εκπαίδευση), κάτι που δεδομένων των συνθηκών αποτελεί για την Ελλάδα… μεγάλη κατάκτηση. Αν σκεφθούμε όμως ότι η απελευθέρωση του επαγγέλματος του φορτοεκφορτωτή χρειάστηκε 12 χρόνια, προκύπτει ένα ερώτημα: πόσες άλλες -αθέλητες ή εκ του πονηρού- αντιφάσεις έχουν οι κανονιστικές διατάξεις του κράτους και ουσιαστικά απαγορεύουν σε νέους άνεργους, να κάνουν έστω τις πιο βαριές δουλειές; Η υπόθεση θυμίζει την απελευθέρωση της αγοράς των ΤΑΞΙ, τότε που ο κ. Μάκης Βορίδης έκανε απελευθέρωση με πληθυσμιακά κριτήρια, έτσι ώστε κανείς νέος να μην μπορεί να δοκιμάσει -βρε αδελφέ!- την τύχη του εκεί. Αλλά τουλάχιστον μπορούν να γίνουν φορτοεκφορτωτές…
Πηγή: Καθημερινή
