Tου Διονυση Γουσετη
Η πρόσκληση για γενική συνέλευση των πανεπιστημιακών ΕΜΠ έγραφε: «Η είσοδος θα επιτρέπεται ΜΟΝΟΝ από μία πύλη και η προσπέλαση θα επιτρέπεται ΜΟΝΟΝ στον χώρο της συνέλευσης». Πρόσκληση σε συνέλευση με περιορισμούς της κίνησης στο ίδρυμα που ενσαρκώνει την ελευθερία διακίνησης ιδεών και ανθρώπων θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα. Τόσοι νικηφόροι αγώνες δόθηκαν για την περιφρούρηση της αυτοτέλειας των ΑΕΙ, που κινδύνευε από τις «νεοφιλελεύθερες» κυβερνήσεις. Για να φτάσουμε στην παρακμή του «ΕΜΠ της αυτοτέλειας».
Ηταν σε συνθήκες αυτοτέλειας που βάφτιζαν τους ερευνητές διοικητικούς για να τους προσλάβουν, με τη βοήθεια πολιτικών που πολιτεύονταν με γνώμονα πελατειακές σχέσεις. Σε συνθήκες αυτοτέλειας είναι που γελοιοποιούν θεσμούς και οργανώνουν το φιάσκο που βάφτισαν «ανοιχτή Σύγκλητο», δηλαδή μια συνεδρίαση όπου οι συγκλητικοί ψηφίζουν όμηροι των πιέσεων και των απειλών των τραμπούκων που με το newspeak αποκαλούνται «συλλογικότητες». Μια τέτοια «ανοιχτή Σύγκλητος» ψήφισε «ομόφωνα» (Ζήτω ο Στάλιν!) ότι θα βάλει λουκέτο «εφόσον πειραχθεί έστω ένας υπάλληλος». Αλλά και στις «κλειστές» συνεδριάσεις δεν απουσιάζουν οι «προσκεκλημένοι», παρότι το Συμβούλιο (ΣΙ) ΕΜΠ έχει θίξει επανειλημμένα την παρανομία.
Σε συνθήκες αυτοτέλειας η παρούσα πρυτανεία του ΕΜΠ εξελέγη με τις ψήφους των διοικητικών, ενώ οι πανεπιστημιακοί είχαν ψηφίσει υπέρ του αντιπάλου ψηφοδελτίου. Εχει λοιπόν γραμμάτια να ξοφλήσει στους συνδικαλιστές διοικητικούς. Προς εξόφλησή τους, αρνείται να επιλέξει ποιοι 500 από τους διοικητικούς είναι καταλληλότεροι για διαθεσιμότητα. Ετσι, προκαλεί ανασφάλεια σε όσους καθηγητές έχουν ανάγκη διοικητικής υποστήριξης, αλλά και σε όσους διοικητικούς δεν έχουν το κατάλληλο «μέσον». Επιπλέον, το ίδιο το ΕΜΠ υπονομεύει την αυτοτέλειά του, παραχωρώντας αρμοδιότητές του στην κυβέρνηση, αφού μοιραία την επιλογή θα την κάνει το υπουργείο.
Εν τέλει, σε συνθήκες αυτοτέλειας το ΕΜΠ παραμένει κλειστό εδώ και 15 μέρες. Εξετάσεις και εγγραφές δεν γίνονται και οι καθηγητές δεν μπορούν να πάνε στο γραφείο τους παρά μόνο κρυφά, πηδώντας τα κάγκελα. Οι «εργαζόμενοι αγωνιστές» έχουν κλείσει τις πύλες και αφήνουν μόνο τους δικούς τους. Με το κόλπο αυτό καταφέρνουν να παρακάμπτουν τις προβλεπόμενες περικοπές λόγω απεργίας, αφού το προσωπικό «κωλύεται» να εργαστεί. Ετσι, η απεργία δεν είναι απεργία και μπορεί να συνεχιστεί για καιρό με το αζημίωτο. Σε τούτο βοηθούν και οι κατά παραγγελία καταλήψεις σχολείων και ΑΕΙ που επανεμφανίστηκαν.
Αξιζε καλύτερη μοίρα το ΕΜΠ. Αλλά και η -εκτεθειμένη στην τρόικα- κυβέρνηση είναι άξια των πράξεών της. Εκείνη αλλοίωσε τον νόμο Διαμαντοπούλου και ανέθεσε στους ανθρώπους που τον είχαν πολεμήσει λυσσαλέα να παραμείνουν στις διοικήσεις των πανεπιστημίων για να τον εφαρμόσουν. Και δεν τολμάει να επέμβει για να επιβάλει την έννομη τάξη. Λόγω αυτοτέλειας;
Πηγή: Καθημερινή
