Του Πάσχου Μανδραβέλη
Γέμισαν την περασμένη Τετάρτη (4/9/2013) τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με τίτλους περί του «ξαφνικού θανάτου» των εταιρειών ΕΛΒΟ, ΕΑΣ και ΛΑΡΚΟ. Οι ελάχιστοι Ελληνες που απέμειναν να διαβάζουν εφημερίδες ένιωσαν να απειλούνται. Ετσι «ξαφνικά» και προφανώς αναιτιολόγητα οι κακοί τροϊκανοί «Σκοτώνουν την Αμυντική Βιομηχανία», όπως έγραψε και η «Αυγή», όργανο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πόσο «ξαφνικός» όμως είναι ο θάνατος αυτών των επιχειρήσεων; Το 2001, για παράδειγμα, διαβάζουμε ότι «η τύχη της ΕΛΒΟ απασχολεί την κυβέρνηση, καθώς η εταιρεία αντιμετωπίζει σοβαρό ενδεχόμενο μείωσης του κύκλου εργασιών της, εξαιτίας της περικοπής του πενταετούς εξοπλιστικού προγράμματος (2001-2005)… Το 2000 η εταιρεία παρουσίασε ζημίες 5,642 δισ. δρχ…». («Καθημερινή» 3/7/2001).
Το 2002 διαβάζουμε: «O υφυπουργός Oικονομικών Γ. Φλωρίδης, που παρέστη στη χθεσινή τακτική γενική συνέλευση των μετόχων της EΛBO… διαβεβαίωσε ότι στις επόμενες ημέρες θα επιστραφεί στην EΛBO ποσό 1 δισ. δρχ., που αντιστοιχεί σε ένα μέρος των ποινικών ρητρών, για παλαιότερες καθυστερήσεις παραγγελιών, συνολικού ύψους 4 δισ. δρχ., τις οποίες δεσμεύθηκε να επιστρέψει το ελληνικό Δημόσιο στην εταιρεία και εντός του έτους θα επιστραφεί και το υπόλοιπο ποσό». («Καθημερινή» 27/4/2002).
Το 2005: «Στο μικροσκόπιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μπαίνει η εν όψει ιδιωτικοποίησης διαγραφή των χρεών της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ) του 1999, καθώς οι Βρυξέλλες θεωρούν ότι, τουλάχιστον εν μέρει, αυτή η διαγραφή των συσσωρευμένων χρεών ύψους 3,5 εκατομμυρίων ευρώ (περίπου 1 δισεκατομμύριο δραχμές) αποτέλεσε παράνομη κρατική ενίσχυση προς την εταιρεία». («Καθημερινή» 9/12/2005).
Το 2006: «Μιλώντας με ανθρώπους που γνωρίζουν τα εσωτερικά των εταιρειών Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) και τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) διαισθάνεσαι ότι αυτό που κυριαρχεί είναι η απογοήτευση. Κοινός τόπος η δυσκολία (ανυπέρβλητη μερικές φορές) να πληρωθούν ακόμα και οι αποδοχές των εργαζομένων, εκτός των προμηθευτών». («Καθημερινή», 26/11/2006).
Το 2011: «Σε δυσεπίλυτο ζήτημα για την κυβέρνηση εξελίσσεται το εγχείρημα εξυγίανσης και αναδιάρθρωσης των αμυντικών βιομηχανιών (ΕΑΣ, ΕΑΒ, ΕΛΒΟ), οι οποίες έχουν συνολικό χρέος 2 δισ. ευρώ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αποτελεί η περίπτωση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ), καθώς τα συσσωρευμένα χρέη τους ανέρχονται σε 1,2 δισ. ευρώ». («Καθημερινή» 23/1/2011).
Ολα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία είναι τόσο «θωρακισμένη» όσο ήταν και η ελληνική οικονομία το 2009. Το αξιοσημείωτο και στις δύο περιπτώσεις είναι η έκπληξη εκείνων που ενημερώνουν τον ελληνικό λαό για τις εξελίξεις και –σαν να μην συνέβαινε τίποτε τα προηγούμενα χρόνια– μιλούν για «ξαφνικό θάνατο». Το αντίστοιχο στη ζωή θα ήταν να λέει κάποιος: «περδίκι ήταν ο μακαρίτης επί είκοσι χρόνια στην εντατική και –ξαφνικά!– ένα βράδυ τον χάσαμε». Τα ελληνικά ΜΜΕ αφού έχασαν τη μεγάλη είδηση της δεκαετίας, δηλαδή τη χρεοκοπία της χωρας, χάνουν και τις μικρές (προ της κρίσης) χρεοκοπίες των δημόσιων οργανισμών.
Ετσι «ξαφνικά» προκύπουν όλα τα θέματα στην Ελλάδα γι’ αυτό και ο δημόσιος διάλογος δεν έχει καμιά ελπίδα να γίνει επαρκής. Οταν οι πολίτες νομίζουν ότι όλα πάνε καλά και αιφνιδίως τους δουν την απανταχούσα, λογικά θα πιστέψουν ότι κάποιοι συνωμοτούν και πετυχαίνουν το κακό της χώρας. Οπως ακριβώς έγινε το 2009 που η «θωρακισμένη οικονομία» αποκαλύφθηκε χρεοκοπημένη.
Πηγή: Καθημερινή
