Του Στάμου Ζούλα
Είναι προφανές ότι, με αφορμή το νέο πολυνομοσχέδιο, σημειώνεται μια εσωτερική σύγκρουση στο πολιτικό μας σύστημα, το οποίο αντιδρά σε κάθε προσπάθεια εξυγίανσής του. Ανεξάρτητα των «οριζόντιων μέτρων», τα οποία κατέστησαν άμεσα και επιτακτικά υπαιτιότητι πάλι των «συστηματαρχών» υπουργών, είναι η πρώτη φορά που επιχειρούνται απολύσεις στο Δημόσιο. Με πρώτο πεδίο την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτό κλονίζει συθέμελα τα δύο τέως κόμματα εξουσίας. Πλείστοι βουλευτές τους νιώθουν σαν να αυτοακρωτηριάζονται. Εδώ, δεν πρόκειται για τους «άλλους»· το 1,5 εκατ. των απολυθέντων και ανέργων του ιδιωτικού τομέα. Δεν αφορά τα εκατομμύρια των «αδέσποτων» μισθωτών και συνταξιούχων, που με την ψήφο τους ακρωτηρίασαν τις απολαβές. Το θέμα δεν έχει σχέση με την «αγέλη» που υπερφορολογούν συνεχώς και ανενδοίαστα. Εδώ πρόκειται για τους «δικούς μας» ανθρώπους. Τους πελάτες μας, που τους «φροντίσαμε» και αυτοί συντηρούν το παραμάγαζό μας. Διερωτώμαι αν υπάρχει ιδιωτική επιχείρηση που δημιούργησε νέες θέσεις εργασίας, για να προσλάβει -και μάλιστα μόνιμα- πρόσθετους υπαλλήλους, χωρίς προσόντα ή με πλαστά πιστοποιητικά. Δεν μου διαφεύγει το γεγονός ότι στο παρελθόν της «ευμάρειας» υπήρξαν μερικοί επιχειρηματίες που διατηρούσαν πελατειακή σχέση με πολιτικούς, προσλαμβάνοντας ανθρώπους τους. Και τούτο, όμως, γινόταν με άνομα ανταλλάγματα, που αποτελούσαν μέρος της φαυλότητας και της διαφθοράς του «συστήματος».
Ολοι γνωρίζουμε αυτό που επισημαίνει και στην πρόσφατη έκθεσή του ο επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακιντζής. Οτι οι δήμοι είναι οι πρωταθλητές της διαφθοράς. Παρέμειναν ξέφραγο αμπέλι, ιδίως κατά τα τελευταία χρόνια, που επιχειρήθηκε να τεθούν κάποιοι ελεγκτικοί φραγμοί στον κεντρικό δημόσιο τομέα. Και τούτο όχι μόνον διότι η κεντρική διοίκηση άφηνε τους δήμους ανεξέλεγκτους, αλλά και γιατί αρκετοί πολιτικοί μας υπήρξαν συνεργοί, με τους «τοπικούς άρχοντες», στη συνεχιζόμενη ασυδοσία. «Τοπικοί» βουλευτές, ιδιαίτερα των δύο τέως κομμάτων εξουσίας, συνεργάσθηκαν αγαστώς με πράσινους ή γαλάζιους δημάρχους, για τη δημιουργία «νέων τομέων εργασίας» και ιδιαίτερα για τις συνακόλουθες προσλήψεις, μέσω της «αφύλακτης πύλης» διαφθοράς. Δεν είναι τυχαίο πως για τη ματαίωση των απολύσεων πρωτοστατούν βουλευτές, που διετέλεσαν στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ότι είναι εντονότερες οι αντιδράσεις από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, το οποίο εξακολουθεί να κατέχει τους περισσότερους δήμους. Ούτε το ότι κορυφαίοι κομματοσυνδικαλιστές του, όπως οι «επίκαιροι» Θέμης Μπαλασόπουλος, της ΠΟΕ-ΟΤΑ και της ΠΡΟΣΠΕΡΤ Παν. Καλφογιάννης, μαζί με τον «Σπάρτακο» της ΔΕΗ Νικ. Φωτόπουλο, βρέθηκαν στην πρώτη σειρά του συνεδρίου του «άφθαρτου και εξυγιαντή» ΣΥΡΙΖΑ. (Επ’ ευκαιρία, η Ν.Δ. δεν έχει λόγους να στηλιτεύει το γεγονός, αφού αρκετοί και από τους δικούς της συνδικαλιστές είναι πλέον αναρχοαυτόνομοι και έτοιμοι να συμμαχήσουν με οποιονδήποτε, για την περιφρούρηση των «κεκτημένων» τους.)
Με τα δεδομένα αυτά το πολυνομοσχέδιο που επιβάλλεται να ψηφισθεί μέσα στα επόμενα τρία 24ωρα, έχει μεταβληθεί σε «δεινή δοκιμασία» για τη συνοχή της δικομματικής κυβέρνησης. Αν, παρ’ ελπίδα, καταψηφισθούν οι επίμαχες διατάξεις,αν η χώρα μπει σε απρόβλεπτες περιπέτειες, αν, τέλος, διακυβευτεί η παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία, οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος δεν θα πέσουν επί των επάλξεων, μαχόμενοι εναντίον της επάρατης τρόικας. Θα έχουν υποστεί μια ταπεινή ήττα, με θριαμβευτή τη φαυλότητα και τη νοσηρότητα του «συστήματος».
Πηγή: Καθημερινή
