Του Στέφανου Κασιμάτη
Μόλις την περασμένη Παρασκευή ήταν που διάβασα στην «Καθημερινή» -και μάλιστα στο κύριο άρθρο της πρώτης σελίδας- κάτι εξόχως διασκεδαστικό: «Ανέκδοτο έχει καταντήσει η προσπάθεια εξορθολογισμού του δημοσίου τομέα». Ανέκδοτο; Ως προς την προσπάθεια, εξορθολογισμού, ναι. Για να φθάσουμε όμως στο ανέκδοτο του εξορθολογισμού, κύριε διευθυντά, προϋποτίθεται μια υψηλή τέχνη και θα εξηγήσω αμέσως παρακάτω πώς το εννοώ.
Σήμερα, το ελληνικό Δημόσιο διαθέτει τρεις τεχνικές εταιρείες, κάθε μία των οποίων ειδικεύεται στην κατασκευή τριών τύπου κτιρίων: για τα σχολεία ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων Α.Ε. (ΟΣΚ), για τα νοσοκομεία η Δημόσια Επιχείρηση Ανέγερσης Νοσηλευτικών Μονάδων Α.Ε. (ΔΕΠΑΝΟΜ), για τα δικαστικά κτίρια και τις φυλακές η ΘΕΜΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ Α.Ε. Είναι αυτονόητο ότι η ύπαρξη τριών διαφορετικών εταιρειών -κάθε μία των οποίων υπάγεται και στο αρμόδιο υπουργείο- περιττεύει. Οι οικονομίες κλίμακος που επιφέρει η συγχώνευση των τριών εταιρειών αποδεικνύει το αυτονόητο του πράγματος.
Το αυτονόητο του πράγματος είναι τόσο αυτονόητο, ώστε αναγνωρίσθηκε και από τη Βουλή των Ελλήνων, η οποία το καλοκαίρι του 2011 ψήφισε τον νόμο 4.002 (ΦΕΚ Α΄/22.08.2011), με τον οποίο θεσπίσθηκε η συγχώνευση των τριών εταιρειών σε μία: την ΚΤΙΡΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Α.Ε., υπαγόμενη στο υπουργείο Ανάπτυξης, το οποίο ανέλαβε αργότερα υποδομές, μεταφορές κ.λπ. Για την εφαρμογή της διατάξεως του νόμου, ακολούθησε, τον Νοέμβριο του ιδίου έτους, η σχετική κοινή υπουργική απόφαση Δ16γ/01/475/Γ18.11.2011. Εδώ μένω, αγαπητοί φίλοι, διότι στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση να βρεις πέντε υπουργούς (και μάλιστα τους Οικονομικών, Υποδομών-Μεταφορών, Παιδείας, Δικαιοσύνης, Υγείας) και να τους πείσεις να υπογράψουν μία κοινή απόφαση (ΚΥΑ). Αν το πετύχεις, είναι κατόρθωμα – και είναι ηράκλειος άθλος αν καταφέρεις κιόλας την υλοποίησή της.
Υπεγράφη, λοιπόν, η ΚΥΑ. Ομως, υπουργός Δικαιοσύνης ανέλαβε ο αντιστασιακός Αντώνης Ρουπακιώτης με το αγέρωχο μαλλί. Κατά πρώτον, αρνήθηκε τη συγχώνευση των τριών εταιρειών σε μία, επί τη βάσει της απορρόφησής τους από την ΟΣΚ Α.Ε., που είναι και η μεγαλύτερη, όπως όριζε η υπογραφείσα ΚΥΑ. Εθεσε το ζήτημα από την αρχή και, με τα πολλά, πέτυχε τη συμφωνία να συγχωνευθούν μεν οι τρεις εταιρείες σε μία, αλλά, υπό το κέλυφος της νέας, κάθε μία από τις προϋπάρχουσες να διατηρηθεί αυτοτελώς ως λειτουργική μονάδα, τόσο διαχειριστικά όσο και λογιστικά! Τι σημαίνει αυτό; Αντί να καταργηθούν οι τρεις εταιρείες, να δημιουργηθεί υπεράνω αυτών επιπλέον και μια τέταρτη! Ηρωας του Υπαρκτού Ελληνισμού ο Ρουπακιώτης; Οχι μόνον. Θεός του Υπαρκτού Ελληνισμού! Διότι δεν φθάνει ότι άλλαξε τον νόμο, αρνήθηκε κιόλας να υπογράψει τον καινούργιο (αυτόν που καταρτίστηκε με τις δικές τους προβλέψεις) στις 4 Απριλίου φέτος.
Ανέκδοτο, που έλεγε και το κύριο άρθρο της Παρασκευής, ήταν αυτό που σας εξέθεσα; Δεν νομίζω. Ηταν τέχνη, υψηλή τέχνη! (Ειρήσθω εν παρόδω, έτσι εξηγείται κιόλας γιατί ο Αντώνης Ρουπακιώτης τρέφει αυτή την αγέρωχη μαλλούρα επί της σεπτής κεφαλής του: είναι καλλιτέχνης ο άνθρωπος…). Επίσης, όμως, εξηγείται γιατί είναι μάταιο να ελπίζει κανείς ότι αυτό το γελοίο κράτος θα γίνει κάποτε σοβαρό. Διότι εδώ η απλή λογική, η λογική που υπερβαίνει αυτό που θεωρείται δεξιό ή αριστερό, δεν υφίσταται…
Πηγή: Καθημερινή
