Του Στάμου Ζούλα
Ενθαρρυμένος από τους αναγνώστες που επικρότησαν την πασχαλινή μου φυγή από την πολιτική επικαιρότητα, συνεχίζω και μεθεόρτια την παραπολιτική μου περιπλάνηση. Οπως διαπιστώσαμε όλοι, η φετινή έξοδος ήταν σημαντικά μεγαλύτερη από την περσινή. Οχι γιατί η κατάστασή μας έχει βελτιωθεί. Ισως, μάλιστα, για πολλούς η κρίση να έχει γίνει περισσότερο αισθητή φέτος. Μάλλον, λοιπόν, πρέπει να αποδώσουμε τη μαζικότερη έξοδο σε κάποια αλλαγή της διάθεσής μας. Μακάρι να έχω δίκιο. Δηλαδή, να έχουν αρχίσει να υποχωρούν η οργή και η απόγνωση, δίνοντας τη θέση τους στην εγκαρτέρηση και στην απαρχή μιας θετικής αντίδρασης. Με τις πρώτες αυτές διαπιστώσεις άρχισε, με το φιλικό μας ζευγάρι, η πασχαλινή έξοδος. Στο ύψος της Κορίνθου, ο φίλος αναφώνησε με έκπληξη: «Βρε, κοίτα. Εργάτες και μηχανήματα δουλεύουν. Ελεγε αλήθεια ο Σαμαράς τις προάλλες, που εγκαινίασε την… επανεκκίνηση των μεγάλων έργων». Ο φίλος μου δεν πρόσθεσε και το «παρεμπίπτον» δεδομένο. Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ψέματα, προσπαθώντας να μας παραπλανήσει, όταν χαρακτήριζε τα «επανεγκαίνια» απατηλή φιέστα, με φερτούς για την περίπτωση εργάτες και μηχανήματα που θα εξαφανίζονταν την άλλη μέρα.
Με τη λαϊκή μας θυμοσοφία έχουμε αποφανθεί πως «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια», πως «ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται» κ.λπ. Τούτο δεν θα ’πρεπε να ισχύει, ιδίως στην πολιτική, αφού έχουμε τη δυνατότητα να την κρίνουμε τουλάχιστον κάθε τέσσερα χρόνια; Αμ δε. Δυστυχώς οι κλέφτες, κυρίως δε οι ψεύτες, απήλαυσαν μέσω της κάλπης μιας ασυλίας (αν όχι αποδοχής και επιβράβευσης), επί μία 30ετία και πλέον. Ωσότου υποστούμε, προ τριετίας, ένα συγκλονιστικό σοκ, αφού μας φάνηκε πως η κρίση ήλθε από το πουθενά. Αποδοκιμάσαμε έντονα τον Κώστα Καραμανλή, που μας παραπλανούσε επί πέντε χρόνια με την «ήπια προσαρμογή», για να μας πει στο τέλος πως έκανε λάθος και ότι χρειαζόμασταν παγωμένο ντους. Πετάξαμε στα πολιτικά απόβλητα τον Γιωργάκη, που μας εξαπάτησε ότι «τα λεφτά υπάρχουν», για να μας ρίξει, τελικά (από την παραλία του Καστελλόριζου) στα σαγόνια της τρόικας. Ο μόνος, που μέχρι στιγμής φαίνεται να τη γλιτώνει, είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Διότι και αυτός μας είπε ψέματα. Με τον αντιμνημονιακό του οίστρο προ τριετίας και τις ανάλαφρες καντρίλιες του στο Ζάππειο. Τον αμνηστεύσαμε, προφανώς προσωρινά και δοκιμαστικά, γιατί ως πρωθυπουργός επιδεικνύει, (έως τώρα), ειλικρινή και έμπρακτη μεταμέλεια.
Με τα δεδομένα αυτά ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. (Για να μην επεκταθώ στους πολιτικοκομήτες κ. Καμμένο και Μιχαλολιάκο). Εκτός των ακροβατικών του κινήσεων ισορροπίας στο ταλαντευόμενο, από τα δύο άκρα, κομματικό σχοινί, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έχει προβλέψει, κατ’ επανάληψιν, την κατάρρευση της κυβέρνησης, την εθνική καταστροφή και την άμεση προσφυγή στις κάλπες. Διαψεύδεται εξ ίσου διαδοχικά και με τρόπο παταγώδη από την πραγματικότητα. Ομως δεν ορρωδεί. Προφανώς πιστεύει πως οι πολίτες εξακολουθούν να βρίσκονται στον αστερισμό του κομματικού φανατισμού και της πολιτικής εθελοτυφλίας του παρελθόντος. Κάπως έτσι μας διαβεβαιώνει και ότι τα μεγάλα έργα εξακολουθούν να είναι τελματωμένα, πως οι εργάτες και τα μηχανήματα που βλέπουμε είναι αυταπάτη. Μια αυταπάτη γαλαζοπρασινορόζ, όπως θα έλεγε και η κ. Μοιραράκη…
Πηγή: Καθημερινή
