Του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Πριν αρχίσει κάποιος να δίνει μαθήματα στους άλλους, πρέπει να μπορεί να κάνει όσα θεωρεί υποδειγματικά. Η Ευρωζώνη απέτυχε. Αντιθέτως, η Κύπρος έδωσε χθες και ελπίζω σήμερα και τις αμέσως επόμενες ημέρες, ηχηρή απάντηση στις φοβίες της Γερμανίας και των άλλων «σκληρών» της Ευρωζώνης. Οι τράπεζες άνοιξαν. Υπήρξε πειθαρχία και αυτοσυγκράτηση. Ο μεγαλύτερος φόβος απέναντι σε εκείνο το άδικο και εξωφρενικό μέτρο που έπληττε την αποταμίευση αντί του πλούτου, ήταν ότι το κυπριακό σύστημα θα γινόταν αμέσως αφερέγγυο και οι περισσότεροι πελάτες, κάτοικοι και μη-κάτοικοι, θα σήκωναν πανικόβλητοι τα κεφάλαιά τους.
Η παντελής ασυναρτησία της αρχικής απόφασης του Γιούρογκρουπ ήταν ότι δεν έκανε την πρέπουσα διάκριση μεταξύ αποταμίευσης και επένδυσης. Ακόμη και η μικρή διόρθωση που έγινε πριν δοκιμαστεί στην ψήφο των εκπροσώπων, με την προστασία των πρώτων 20 χιλιάδων, δεν διόρθωνε τη βλάβη.
Οι μέρες που μεσολάβησαν δεν έκαναν τα πράγματα καλύτερα. Κατέστη προφανές ότι η Κύπρος δεν διέθετε εναλλακτικό σχέδιο. Επομένως, η διάλυση της Λαϊκής και η εξυγίανση της Τράπεζας Κύπρου, θα γίνονταν εσπευσμένα.
Εγινε όμως εμφανέστερο ότι η Ευρωζώνη δεν διέθετε σχέδιο. Ούτε πριν από την αρχική απόφαση, ούτε στις ώρες που ακολούθησαν. Αν και η κατάσταση στην κυπριακή οικονομία είχε συζητηθεί και ερευνηθεί επί πολλούς μήνες πριν από την τραγωδία αυτών των ημερών, καμία σοβαρή προετοιμασία δεν υπήρξε, όπως χωρίς υπεκφυγές προκύπτει από το αποτέλεσμα.
Με αποτέλεσμα, η ενιαία νομισματική ζώνη να έχει υποστεί διεθνή εξευτελισμό. Πώς μπορούν να δικαιολογήσουν ότι η εξυγίανση μιας τράπεζας απαιτεί την κατάργηση της πλέον σημαντικής αρχής συγκρότησης της Ζώνης, την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων;
Αποδείχθηκε επιπλέον πόσο εύκολα εξαφανίζονται «όλα τα καλά» της παγκοσμιοποιημένης «ελεύθερης» αγοράς, όταν διακυβευθεί η κρατική υπόσταση. Ακόμη και η Επιτροπή έσπευσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, λέγοντας ότι μια τόσο θεμελιώδης αρχή για την υπόσταση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μπορεί να ξεχαστεί λόγω έκτακτης κατάστασης. Αποφεύγοντας βεβαίως να εξηγήσει πώς φτάσαμε ώς εδώ. Ακόμη χειρότερα, οι καλοπληρωμένοι γραφειοκράτες αποφεύγουν τις δικές τους ευθύνες. Ακόμη κι αν στην Κύπρο έχουν συμβεί όσα ακατονόμαστα αναδεικνύει η σφοδρή σύγκρουση Βγενόπουλου-Σαρρή. Αλλά και το κυβερνητικό μίσος για τον κεντρικό τραπεζίτη του Χριστόφια. Οπως και οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ στελεχών των μεγάλων ιδρυμάτων. Σε κάθε περίπτωση, τα κοινοτικά όργανα έχουν ολιγωρήσει. Δεν ήλεγξαν, δεν πρόλαβαν, δεν προνόησαν. Η Ευρωζώνη απέτυχε σε ένα ακόμη σπουδαίο καθήκον της.
Πηγή: Καθημερινή
