Του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Είπε μια μπούρδα ο Ντάισελμπλουμ, πρόεδρος του Eurogroup; Προφανώς, ναι! Είναι ανόητο να μην εγγυάσαι τη λαϊκή αποταμίευση. Ηταν τυχαίο το «λάθος» του Ολλανδού υπουργού των Οικονομικών, όταν άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να επαναληφθεί η «κυπριακή μέθοδος» εκκαθάρισης μιας τρωθείσας τράπεζας; Προφανώς, όχι! Οσο πρωτάρης κι αν είναι ο εκλεκτός του Βερολίνου στη δύσκολη αυτή δουλειά μιας Ευρωζώνης που βρίσκεται σε πλήρη αναταραχή, είναι σε θέση να χειριστεί τη διαφορά. Μόλις πριν από λίγο καιρό, την πρώτη μέρα του Φεβρουαρίου, είχε ανακοινώσει την αναγκαστική διάσωση της SNS Reaal, μιας μεγάλης ολλανδικής τράπεζας με την εξής διατύπωση: «Χθες το βράδυ υποχρεώθηκα να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι δεν έχω άλλη αποδεκτή λύση, παρά να χρησιμοποιήσω το έσχατο εργαλείο, την εθνικοποίηση»! Είναι επίσης αλήθεια ότι ο Ολλανδός φορολογούμενος έχει φορτωθεί, μετά το 2008, με το ποσό των 40 δισ. ευρώ, που απαίτησε η διάσωση των τραπεζών ING, Aegon και ABN Amro.
Γιατί λοιπόν αισθάνθηκε την ανάγκη να «διορθώσει» ότι η Κύπρος είναι «μια ειδική περίπτωση, που αντιμετωπίζει μοναδικές προκλήσεις»; Ακριβώς επειδή, στην ίδια προχθεσινή «διόρθωση» καταλήγει με το εξής: «Τα μακροοικονομικά προγράμματα κατασκευάζονται σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε κράτους και δεν χρησιμοποιείται ούτε μοντέλο, ούτε πρότυπο». Η αλήθεια είναι, λοιπόν, ότι ούτε ο Ντάισελμπλουμ «τρελάθηκε», ούτε είναι «ανίκανος», όπως εξηγούν ορισμένα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Βεβαίως, μετά τον ρεαλισμό του προκατόχου του Γιουνκέρ, και αν συγκριθεί με τα ονόματα που είχαν ακουστεί (Σόιμπλε, Μοσκοβισί, Ρεν…) το πολιτικόν ελλιποβαρές του ανδρός μπορεί να προξενεί προβλήματα.
Η Ευρωζώνη προσεγγίζει μια νέα κατάσταση, ένα ενιαίο πλαίσιο λειτουργίας των τραπεζών. Αν και κανείς δεν είναι σε θέση να διαβεβαιώσει ότι το ευρώ θα φτάσει με ασφάλεια στο νέο του λιμάνι, την Τραπεζική Ενωση. Ηδη από το 2012 είχε καταστεί εμφανές ότι η Γερμανία δεν είναι πλέον πρόθυμη να παραχωρεί τόσες θέσεις ευθύνης σε κράτη του Νότου.
Ειδικά στον τομέα της Νομισματικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής. Η αντικατάσταση του Λουκά Παπαδήμου στην αντιπροεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από Πορτογάλο, με νέο πρόεδρο έναν Ιταλό, οδήγησε στον διορισμό ενός Λουξεμβουργιανού στο διοικητήριο της Τράπεζας του Ευρώ, ενώ Γερμανός (και στενός συνεργάτης της Μέρκελ) κρατά τα κλειδιά του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Είναι προφανές ότι ο «Ολλανδός» ήξερε πολύ καλά για ποιο πράγμα μιλούσε. Μπορεί η Α. Μέρκελ να συμφώνησε στη συγκρότηση Τραπεζικής Ενωσης, αλλά ποτέ δεν δεσμεύθηκε για το ποιο μοντέλο θα ακολουθηθεί!
Πηγή: Καθημερινή
