Tης Μαριας Κατσουνακη
Την ίδια μέρα που η κυβέρνηση δήλωνε ανακουφισμένη και αισιόδοξη με τα αποτελέσματα του Eurogroup, η «καρδιά» του συστήματος είχε αρρυθμίες. Οι υπάλληλοι της Βουλής διαδήλωναν την οξύτατη δυσαρέσκειά τους για την πράξη νομοθετικού περιεχομένου που εξίσωνε τους μισθούς τους με εκείνους του υπόλοιπου δημόσιου τομέα. Τον τελευταίο καιρό, το καπετανάτο των πολλαπλώς προνομιούχων παιδιών του συστήματος έχει μεταμορφωθεί στον κακό λύκο. Με νύχια και με δόντια προασπίζεται μια σειρά από μισθολογικές διευκολύνσεις που του επέτρεπαν να ζει τον μύθο του. Το πολιτικό προσωπικό αναδιπλώθηκε για δεύτερη φορά μπροστά σε απειλές για μπλοκάρισμα του φορολογικού νομοσχεδίου και άλλα αγωνιστικά. Το εγχείρημα μοιάζει με προσπάθεια αυτοχειριασμού. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να κόψει σάρκα από τη σάρκα του.
Οι υπάλληλοι, με αποτελεσματικό επιχείρημα τον εκβιασμό, που αποδίδει τα μέγιστα δεκαετίες τώρα, υπερασπίζονται με πάθος τη δεύτερη ταχύτητα στην οποία ανήκουν. Δηλαδή, κράτος εν κράτει. Ανάμεσα στα ανομολόγητα και το «προνόμιο» να εισπράττει το σωματείο τους το ενοίκιο του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας που βρίσκεται μέσα στη Βουλή! Μία από τις πολλές, μικρές ιδιαιτερότητες του δημοσιοϋπαλληλικού βίου τους. Ο πρωθυπουργός διεμήνυσε ότι «δεν υπάρχουν υπάλληλοι δύο ταχυτήτων. Ολοι ανεξαιρέτως θα έχουν την ίδια μεταχείριση». Θα το τηρήσει; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανησυχητικό από το σκηνικό των σχέσεων διαπλοκής. Και μάλιστα στην υπερκομματική εκδοχή του. Η εφαρμογή της μισθολογικής ρύθμισης αποκτά, εκτός από τις νόμιμες, και συμβολικές διαστάσεις. Εάν η κυβέρνηση υποχωρήσει, καμία διαρθρωτική αλλαγή δεν θα εδραιωθεί. Δικαιολογημένα κάθε κλάδος θα απαιτεί να του συμπεριφερθούν ανάλογα. Το δημοκρατικό πολίτευμα όταν εκφυλίζεται σε ντάρλινγκ και εκλεκτούς απαξιώνεται, χλευάζεται, χτίζει θεμέλια στην ανομία.
Στη μικρή πολιτεία της Βουλής, όλα ήταν ιδανικά. Σαν να ακούμε τον θυμό τους. «Δεν θα γίνουμε τα εξιλαστήρια θύματα». Δεν περνάει, άραγε, από το μυαλό τους ότι κανείς εργαζόμενος στην Ελλάδα της κρίσης δεν «ταξιδεύει» πρώτη θέση; Οτι κανείς εργαζόμενος, ακόμη και σε περιόδους πραγματικής ευημερίας, δεν μπορεί να εισπράττει έξοδα κινήσεως για να διανύσει την απόσταση από το κέντρο της Αθήνας στο σπίτι του, όποια στιγμή του 24ώρου;
Η αντίδραση των υπαλλήλων και η ενοχική αναδίπλωση του πολιτικού συστήματος ένα μόνο πράγμα δείχνουν: καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να είναι εφικτή εάν δεν ξεκινάει από τους ίδιους μας τους εαυτούς.
Πηγή: Καθημερινή
