Του Σταμου Ζουλα
Γιατί το πολιτικό μας σύστημα είναι τόσο ασθενές και ευάλωτο σε κάθε εσωτερική ή εξωτερική επιβουλή; Με τη δημοσιοποιηθείσα «πρόωρα και ύποπτα» λίστα του ΣΔΟΕ, ανέκυψε ο κίνδυνος ο πολιτικός βίος να γίνει άθυρμα κάθε ατεκμηρίωτης (ακόμη) καταγγελίας, κάθε ανώνυμης και υπό έλεγχο μαρτυρίας, που αφορά εμπλεκόμενους στη διαφθορά πολιτικούς. Το ότι η χώρα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο στόχαστρο ενός εσωτερικού λόμπι, που μηχανεύεται την επιστροφή μας στη δραχμή, είναι πασιφανές. Οπως αναμενόμενο είναι το λόμπι αυτό να διαθέτει ερείσματα στο εξωτερικό, όπως και πρόσωπα στα ελληνικά ΜΜΕ που υπηρετούν σκοπίμως ή ακουσίως (επικαλούμενα την ελευθεροτυπία) τον ίδιο στόχο. Ομως τέτοιες επιβουλές αντιμετωπίζουν πλείστες χώρες, χωρίς να απειλείται η διαταραχή της πολιτικής τους ομαλότητας, χωρίς οι απειλές να χρησιμοποιούνται ως προστατευτικό άλλοθι από τους «εμπλεκόμενους» πολιτικούς. Συνεπώς αυτή η «ευπάθεια» του πολιτικού μας συστήματος προφανώς οφείλεται στη σαθρή του οχύρωση και στις πολλές του Κερκόπορτες, από τις οποίες μπαινοβγαίνουν ανενόχλητα οι κάθε είδους και προελεύσεως «επιβουλευτές» του.
Η ευθύνη της ανοχύρωτης Πολιτικής βαρύνει αποκλειστικά τις σημερινές ηγεσίες των κομμάτων. Ιδίως εκείνων που διαχειρίσθηκαν την εξουσία. Οι τέσσερις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, από το 2004, έχουν διεξαχθεί με κεντρικό ζήτημα την πάταξη της διαφθοράς και την εξυγίανση της πολιτικής ζωής. Στο δεύτερο, που αποτελούσε και την προϋπόθεση για την εξάλειψη της διαφθοράς, ουδέν έγινε. Αντίθετα, εδραιώθηκε η αρχή ότι «το νόμιμο είναι και ηθικό». Δηλαδή ποιο νόμιμο; Ο,τι εξόφθαλμα ανήθικο «νομιμοποίησαν» οι πολιτικοί μας ταγοί κατά τις τελευταίες 10ετίες. Π.χ., την περίπου αυτόματη παραγραφή των παράνομων πράξεων υπουργών. Την ασύστολη εφαρμογή της βουλευτικής ασυλίας. Την οικονομική ασυδοσία και το ακαταδίωκτο των πολιτικών, μέσω οφσόρ εταιρειών και ενός διάτρητου «πόθεν έσχες». Την υπονόμευση του «νόμου Πεπονή», με διατάξεις που επανέφεραν την αναξιοκρατία και την πελατειακή σχέση στις προσλήψεις του Δημοσίου κ.ο.κ.
Ας μη βρεθεί κάποιος από τους σήμερα «ιθύνοντες» να ψελλίσει, ως απόδειξη πολιτικής εξυγίανσης, τις δήθεν διορθωτικές κινήσεις στα παραπάνω. Διότι η απάντηση έρχεται αυθόρμητα. Τι κυρώσεις επιβλήθηκαν σε εκείνους που έκαναν κατάχρηση των παραπάνω προνομιακών «ρυθμίσεων»; Το «νόμιμο και ηθικό» επικαλούνται και σήμερα «θεσμικοί παράγοντες» για να δικαιολογήσουν την πρόσληψη συγγενών τους στη Βουλή. Επίσης, αποκαλύπτονται καθημερινώς περιοχές στις οποίες κυριαρχούν ως πλειονότητες οι «ανάπηροι», οι «τυφλοί», οι «προνοιαδικαιούχοι» κ.λπ. Μήπως αυτές οι πλειονότητες είναι αυτοφυείς και ενδημικές; Οχι βέβαια. Πίσω τους υπάρχει ο συντοπίτης υπουργός, ο τοπικός βουλευτής. Αυτοί οργάνωσαν, επόπτευαν και εκμεταλλεύονταν το κύκλωμα της παρανομίας. Με διορισμένες, κατά κανόνα από τους ίδιους, επιτροπές επίορκων λειτουργών. Στο πλαίσιο της εξυγίανσης των κομμάτων τους τόλμησαν οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος να κάνουν οποιαδήποτε διασύνδεση αυτής της διαφθοράς με τα φαύλα και εν ενεργεία στελέχη τους, που φέρουν τη συγκεκριμένη ευθύνη; Ο εντοπισμός τους είναι πανεύκολος, αν παραβληθούν ο χρόνος και ο «αρμόδιος» πολιτικός, κατά την εμφάνιση ή τον υποτροπιασμό του «φαινομένου». Φυσικά όχι. Διότι μια τέτοια -έστω ηθική- κύρωση θα απειλούσε με αποσταθεροποίηση το πολιτικό (τους) σύστημα. Τρομάρα μας…
Πηγή: Καθημερινή
