Του Μπαμπη Παπαδημητριου
Δικαιούμαι να έχω τους φόβους μου. Αν η συμπεριφορά της νέας κυβέρνησης είναι παρόμοια με τη νοοτροπία που επικράτησε πριν από τις εκλογές, στα δύο εκ των τριών κομμάτων του συνασπισμού. Αν επιβεβαιωθεί η προδιάθεση συμβιβασμού με τις μικρές «άρχουσες» ομάδες επαγγελματιών και άλλων ομάδων που απομυζούν τον πλούτο του κράτους και τη δουλειά της κοινωνίας. Τότε ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει παρά να περιμένει να τον καλέσουν για να κυβερνήσει.
Δύο είναι οι βαθύτατες αγωνίες της νέας κυβέρνησης. Η πρώτη μπορεί να διατυπωθεί ως ακολούθως: Να κάνουμε τα πάντα προκειμένου να πάρουμε μεγαλύτερα δάνεια, αρκεί να παρατείνουμε κατά τουλάχιστον δύο έτη την περίοδο προσαρμογής του κρατικού ελλείμματος. Στην ίδια όμως προσέγγιση είχε καταλήξει και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η δεύτερη αγωνία των νέων (αν και ολίγον παλαιών) κυβερνητικών είναι να τελειώσει η τοποθέτηση ευρωπαϊκών κεφαλαίων στις ελληνικές τράπεζες. Ελπίζουν ότι θα αποκτήσουν επαρκή έλεγχο επί των πιστωτικών ιδρυμάτων, επειδή, όπως ονειρεύονται, το κράτος θα καταστεί κύριος και ίσως μοναδικός μέτοχος, αφού προηγουμένως οι ιδιώτες θα χάσουν πλήρως τα χρήματά τους.
Οι δύο αγωνίες καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Οι πολιτικοί μας θέλουν να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα: να δαπανούν χρήματα των φορολογουμένων. Είτε αυτά προέρχονται από ολοένα μεγαλύτερους φόρους. Είτε ξεπουλώντας (σε μικρά κομματάκια ή «ομόλογα») την τιμή του κράτους στις διεθνείς αγορές. Είτε, όπως τώρα, επειδή θα ρουφήξουν τα ευρωπαϊκά κεφάλαια, που προσφέρονται με σκοπό τη διάσωση της Ελλάδας και του ευρώ, για να τα μοιράσουν στους οπαδούς – ψηφοφόρους μήπως και διασωθούν από την κατακραυγή της κοινωνίας. Ουδόλως, ή για να είμαι «αντικειμενικός» ελάχιστα, αγωνιούν για την άμεση και οριστική αντιμετώπιση του αναπτυξιακού ελλείμματος. Αν είχα άδικο θα είχαμε ήδη το βασικό εργαλείο ανάπτυξης, δηλαδή έναν εντελώς νέο και σύγχρονο φορολογικό νόμο. Το υποσχέθηκε πέρυσι τέτοια εποχή ο κ. Βενιζέλος. Το ίδιο είχε κάνει και ο κ. Σαμαράς. Γιατί δεν έκαναν τίποτε;
Γιατί η πραγματική φορολογική αλλαγή απαιτεί απηνή διωγμό της φοροδιαφυγής κοινωνικών ομάδων της μεσαίας και, κυρίως, της ανώτερης (οικονομικά) τάξης. Απαιτεί την κατάργηση ευκαιριών πλουτισμού διεφθαρμένων εφοριακών, φοροτεχνικών και άλλων λογιστών «αναγνωρισμένων» από «επιμελητήρια» που ενεργούν ως γκαουλάιτερ κλειστών επαγγελμάτων.
Επειδή λοιπόν δεν θα λύσουν τα πραγματικά προβλήματα και, επομένως, η οικονομία θα συνεχίσει να γλιστράει στο σκοτάδι, καθίσταται εξαιρετικά πιθανό να αποτελέσει η κυβέρνηση Σαμαρά τον προθάλαμο της κυβέρνησης Τσίπρα!
Πηγή: Καθημερινή
