του Μπάμπη Παπαδημητρίου
με σχόλια από τον Νικόδημο
Παρουσιάζω το άρθρο του κ Παπαδημητρίου το οποίο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, εκτός από ένα σημείο. Αληθινός οικονομολόγος και πραγματικός υπουργός είναι αυτός (ή αυτή) που με πλήρη κατανόηση των νόμων που διέπουν την οικονομία και τις σχέσεις των πολιτών και κυβερνητών σε μια Πολιτεία, πρεσβεύει και εφαρμόζει τη Γεωφορολόγηση. Όλα τα άλλα είναι … ασχετοσύνες.
Οι προσβεβλημένοι από τα σχόλια της κας Λαγκάρντ, έλληνες πολιτικοί και πολίτες, είναι αυτοί, είμαι σίγουρος, που κυρίως ευθύνονται για την τωρινή κατάντια μας – εθνικόφρονες, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, ψευτοφιλελεύθεροι και γενικά καλλιεργημένοι μόνο στη ρεμούλα και στο ραχάτι. Ακολουθεί το άρθρο.
Αν η κυρία Λαγκάρντ δεν έκανε το λάθος;
Του Μπαμπη Παπαδημητριου
Ολοι οι κατηγορούμενοι αξίζουν μιας τίμιας υπεράσπισης. Τα περισσότερα από 30.000 σχόλια που δέχτηκε η αρχική εξήγηση της κυρίας Λαγκάρντ για όσα είπε στη συνέντευξή της στον βρετανικό Guardian, που έδωσε στο Facebook, ήσαν ασκόπως υβριστικά. Ελπίζω να κατάλαβαν τώρα στην Ουάσιγκτον και τις άλλες πρωτεύουσες για το ντελίριο (αντί της λογικής) που κυριαρχεί στην Αθήνα. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι η πρώτη γυναίκα που διευθύντει το ΔΝΤ τα έμπλεξε, προσπαθώντας να τα πει όλα μαζεμένα. Ομως, το άτομο δεν είναι τυχαίο. Πρώτη γυναίκα υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας. Καλύτερη υπουργός της Ευρωζώνης για το 2009, κατά τους Financial Times. Πρώτη γυναίκα που κάθησε στις μέχρι τότε ανδρικές πολυθρόνες των συναδέλφων εταίρων της διεθνούς κύρους νομικής εταιρείας Baker & McKenzie.
Να δεχτούμε ακόμη ότι ως κυρία μιας πολύ καλής κοινωνίας κατανοεί τη μεγάλη ανθρωπιστική αποτυχία του αναπτυγμένου κόσμου στην υποσαχάρια Αφρική. Να προσθέσουμε τον δικαιολογημένο συναισθηματισμό για τη δεινή μοίρα των μικρών παιδιών του Νίγηρα, που «έχουν μόνον δύο ώρες διδασκαλίας στο χωριό τους, μοιράζονται μια καρέκλα στα τρία, ενώ θέλουν όσο τίποτε άλλο να μορφωθούν», όπως είπε. Επειδή είναι αλήθεια ότι με όσα χρήματα δίνουν σε εμάς μπορούν να ρυθμίσουν το εξωτερικό χρέος των φτωχών κρατών της Αφρικής, αξίζει επίσης να μετριάσουμε τον θυμό μας! Είναι άλλωστε σωστό ότι τα παιδιά αυτού του μικρού χωριού είναι σε χειρότερη μοίρα, ακόμη και σήμερα, από τα δικά μας. Τέλος, η ακριβής διατύπωση της κ. Λαγκάρντ δεν αρνείται τα προβλήματά μας ούτε συγκρίνει τη μοίρα των παιδιών. «Πιστεύω ότι χρειάζονται ακόμη μεγαλύτερη βοήθεια από τον κόσμο στην Αθήνα», είπε.
Προσωπικά, ίσως επειδή έχω παρακολουθήσει πλείστα όσα ανομήματα επιφανών, δεν εκπλήσσομαι από μια ακόμη remarque deplacee (άστοχη και προσβλητική παρατήρηση). Οφείλουμε όμως να εξετάσουμε την ισχυρή πιθανότητα, η επικεφαλής του διεθνούς οργανισμού να το έχει κάνει επίτηδες. Θέλησε, στο όνομα όλων των ομολόγων της, να μας υπενθυμίσει πόσο διεφθαρμένο είναι το κράτος μας, πόσο μικρή αλληλεγγύη εκφράζουν οι φοροφυγάδες για τις δυσκολίες των πτωχευμένων από την κρίση οικογενειών. Η διεθνής κοινότητα -και όχι μόνον η Λαγκάρντ- θέλει να εκφράσει το ras le bol (ώς εδώ και μη παρέκει…) με την άρνηση των Ελλήνων να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Να ευχόμαστε, κατά τα λοιπά, να μην εγκαταλείψει η διεθνής κοινότητα ούτε τα παιδιά του Νίγηρα ούτε τα παιδιά της Ελλάδας. Ειδικά στους αμέσως επόμενους μήνες. Μπορείτε τώρα να συνεχίσετε «να φτύνετε», αν αυτό σας καθησυχάζει.
Πηγή: Καθημερινή
Είναι απλό γεγονός πως τα παιδιά μας είναι παραχαϊδεμένα και παραταϊσμένα. Επίσης, πως πάνω από δυόμιση χρόνια έχουν περάσει και το τερατώδες κραταιό κράτος μας συνεχίζει ως βρυκόλακας να ρουφά κάθε ρανίδα της παραγωγικής προσπάθειας. Ο κ Βενιζέλος με την απαράμιλλη ικανότητα του χαμαιλέοντα δήλωνε στις 30/5/12 σε συγκέντρωση πως δεν θα απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι, και πως θα γίνει νοικοκύρεμα του Δημοσίου. Πώς το δεύτερο θα επιτευχθεί χωρίς το πρώτο είναι εξίσου μυστηριώδες όπως το φτιάξιμο της ομελέτας χωρίς το σπάσιμο των αυγών. Στο ένα εκατομμύριο των ανέργων πόσοι άραγε είναι οι πρώην δημόσιοι υπάλληλοι; …
Κανείς κομματάρχης δεν λέει ούτε την μισή αλήθεια. Τώρα στην προεκλογική περίοδο όλοι παρουσιάζουν εαυτόν όχι μόνο πάνσοφο αλλά και πάμπλουτο, ικανό να μειώσει τους φόρους (βάζοντας άλλους χειρότερους, εξυπακούεται) και να διαμοιράσει μεγάλους μισθούς και υψηλές συντάξεις! Αν μη τι άλλο, όλοι πλέον κοπιάρουν τον κ ΓΑΠ χωρίς να συνθηματολογούν με το αλησμόνητο «Λεφτά υπάρχουν»! Έστω κι αν δεν υπάρχει διοίκηση, ασφάλεια, δικαιοσύνη, παραγωγή και ανταγωνιστικότητα.
Τίποτα δεν διδάχθηκαν – ούτε δεξιοί ούτε αριστεροί. Έτσι συνεχίζουν τα νταηλίκια, οι χλευασμοί και τραμπουκισμοί.
