του Γιώργου Κύρτσου
Το ταμειακό έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι συνεχίζεται η εξυπηρέτηση συμφερόντων και η αυτοεξυπηρέτηση των αρμοδίων σε βάρος μας. Χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ προσπαθούν να αυξήσουν την κρατική επιδότηση προς τα κόμματα για να διευκολυνθούν στη διαχείριση του δικομματικού χρέους, που πλησιάζει τα 240 εκατ. ευρώ. «Γαλάζιοι» και «πράσινοι» προωθούν κοινή τροπολογία στη Βουλή για να εξασφαλίσουν νέες γερές «αρπαχτές» προτού αλλάξει το πολιτικό σκηνικό μέσα από τις βουλευτικές εκλογές.
Ενδεικτικός της λεηλασίας του δημόσιου χρήματος και του δημόσιου συμφέροντος είναι και ο «συμβιβασμός» –που έχει χαρακτηριστικά παράδοσης του ελληνικού Δημοσίου– με την πολυσυζητημένη γερμανική πολυεθνική Siemens. Ενώ υποτίθεται ότι η αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή έχει τεκμηριώσει ζημιά του ελληνικού Δημοσίου της τάξης των 2,5 δισ. ευρώ εξαιτίας των σκανδαλωδών και ασύμφορων συμβάσεων με τη συγκεκριμένη εταιρεία, οι εκπρόσωποι του συστήματος εξουσίας δέχτηκαν να κλείσουν την υπόθεση χωρίς οικονομικό όφελος ή αποζημίωση υπέρ της ελληνικής πλευράς.
Αυτοί που έσπευσαν να κουκουλώσουν το σκάνδαλο διαφημίζουν ανύπαρκτες, όπως αποδεικνύεται, αποζημιώσεις που θα καταβάλει η Siemens στο ελληνικό Δημόσιο, ύψους 270 εκατ. ευρώ. Τα 100 εκατομμύρια αναλογούν σε υποτιθέμενη δέσμευση για χρηματοδότηση της μητρικής εταιρείας προς την ελληνική θυγατρική, η οποία βέβαια δεν έχει καμία σχέση με το ταμείο του ελληνικού Δημοσίου. Τα 80 εκατομμύρια αφορούν συμψηφισμό απαιτήσεων της γερμανικής πολυεθνικής από το ελληνικό Δημόσιο με απαιτήσεις της ελληνικής πλευράς, ουσιαστικά δηλαδή συμψηφίζεται η οικονομική ζημιά του σκανδάλου με απαιτήσεις των Γερμανών υπευθύνων για το
σκάνδαλο!
Τέλος, τα υπόλοιπα 90 εκατ. ευρώ της δήθεν αποζημίωσης αφορούν αδιευκρίνιστη «παροχή προς το ελληνικό Δημόσιο για τη χρηματοδότηση φορέων και δραστηριοτήτων του». Το πιθανότερο είναι να πρόκειται για παροχή
συμβουλών και τεχνογνωσίας, που δεν έχει καμία σχέση με την κάλυψη της ζημιάς που προκλήθηκε από το μεγάλο σκάνδαλο. Όλα δείχνουν ότι έχουμε μπροστά μας μια δικομματική «αρπαχτή», ανάλογη με εκείνη που οργανώθηκε την περίοδο της «οικουμενικής» κυβέρνησης Ζολώτα γύρω από το ζήτημα των προμηθειών τηλεπικοινωνιακού υλικού.
Η περίοδος των μεγάλων θυσιών για τους περισσότερους συμπολίτες μας είναι ταυτόχρονα περίοδος μεγάλων «αρπαχτών» για το πολιτικό, διοικητικό σύστημα και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί.
