1. Το φαινόμενο δεν είναι νέο. Υπήρξαν πολλά καμπανάκια, που πάνε πίσω την εποχή του μεγάλου σταρ J.F. Kennedy, ο οποίος ξεγελά τους ανίδεους με το μαρτυρικό φωτοστέφανο της δολοφονίας του, ενώ ήταν κακός Πρόεδρος, γυναικάς σαν τον Κλίντον και ανίκανος σαν τον αντιπρόεδρο Τζόνσον, που τον διαδέχθηκε, και τον ανοικονόμητο Νίξον.
Υπήρξαν φάσεις σχετικά καλής διαχείρισης από τον Ρέιγκαν (και ας ήταν βέρος νέο-συντηρητικός) και τον Ομπάμα. Αλλά βλέπουμε πως όπως οι Ρεπουμπλικάνοι, αθεράπευτα παλαβωμένοι, δεν άφησαν να καταδικαστεί ο ψυχοπαθής ψευδόμενος Τραμπ, έτσι και Δημοκρατικοί αθώωσαν τον ψευδόμενο Κλίντον τους. Και τι να πεις για τον George Bush νεότερο;
Αναφέρομαι εισαγωγικά στους Προέδρους διότι τέτοιες επιλογές φανερώνουν τη νοητική κατάσταση των ψηφοφόρων στα κατώτερα μα και στα ανώτερα στρώματα.
Δεν μπορεί μια χώρα με 320 εκμ πληθυσμό, παραδειγματικά πανεπιστήμια, εξαιρετικό δικαστικό σύστημα και άλλα χαρίσματα να μην μπορεί να βγάλει καλύτερους Προέδρους και γερουσιαστές. Ο λαός καταφανώς δεν θέλει καλύτερους!
2. Γράφω με αφορμή ένα άρθρο στο Διαδίκτυο Darwinism, Totalitarianism and the Lockdown από κάποιον Michael Egnor ο οποίος μοιάζει να έχει καλές προθέσεις μα τις εκφράζει με μεγάλη σύγχυση.
Οπωσδήποτε ορισμένες αντιλήψεις στον δαρβινισμό σχετίζονται και δίνουν «επιστημονική» δήθεν δικαίωση στον ολοκληρωτισμό. Μα ούτε η μια ιδεοληψία ούτε η άλλη, δηλαδή ούτε ο δαρβινισμός ούτε ο ολοκληρωτισμός έχουν πολλή σχέση με τα μέτρα εγκλεισμού για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού.
Ο Πρόεδρος Ντ. Τραμπ ψεύδεται ασύστολα από την προεκλογική περίοδο και πολύ περισσότερο τώρα, παραβίασε τις συνταγματικές διατάξεις της χώρας αρκετά συχνά και καταφανώς είναι βλαμμένος πολύ περισσότερο από τον μέσο όρο. Δεν θα εξέπληττε αφού είναι εξουσιομανής αν επιχειρούσε να επιβάλει μια δικτατορία. Και μπορεί να το επιχειρούσε χρησιμοποιώντας την πανδημία και τους πυκνούς θανάτους ως δικαιολογία και τα περιοριστικά μέτρα ως μεταβατικό στάδιο.
Αλλά τέτοιο σενάριο πολύ απέχει από την πραγματικότητα.
3. Ο Πρόεδρος μπορεί μόνο να προτείνει μέτρα. Εναπόκειται στον κυβερνήτη της κάθε Πολιτείας να επιβάλει τα μέτρα που ο ίδιος νομίζει κατάλληλα. Και όπως είδαμε άλλοι επέβαλαν περιορισμούς, άλλοι όχι.
Μα ο ίδιος ο Τραμπ εξαρχής δεν ήθελε να εφαρμοσθούν μέτρα περιοριστικά κίνησης και διατήρησης απόστασης ασφαλείας διότι δεν ήθελε να περιοριστεί η παραγωγή και να προκληθεί οικονομική ύφεση. Κορόιδευε τον κόσμο πως επρόκειτο για μια γριπούλα παροδική και απέφευγε να επιβάλει μέτρα ενώ εκατοντάδες Αμερικανοί πολίτες πέθαιναν.
Τώρα πάλι, για να ενδυναμώσει την παραγωγή γενικά θέλει να χαλαρώσουν τα όποια μέτρα, καθώς μάλιστα σε πολλές Πολιτείες οι πολίτες (μερικές ομάδες τουλάχιστον) διαδηλώνουν κατά των περιορισμών.
Ο Τραμπ βρισκόταν ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Ο κοσμάκης δυσανασχετούσε διότι οι θάνατοι δεν μειώνονταν. Δυσανασχετούσε επίσης διότι αυξανόταν η ανεργία (30 εκμ!). Και αυτός είχε κατά νου συνεχώς την επανεκλογή του. Και φαινόταν να πιστεύει πως η αναθέρμανση της οικονομίας ήταν προτιμότερη από την αναχαίτιση του ιού.
4. Δεν νομίζω πως παρά την εξουσιομανία και την ψυχοπάθεια του, ο Τραμπ απέβλεψε ποτέ σε ολοκληρωτισμό ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, σε μια δικτατορία.
Ούτε χρησιμοποίησε ποτέ την αστυνομία ή τον στρατό ως όργανα τρόμου που είναι βασικό συστατικό μιας δικτατορίας. Ο κόσμος τρόμαζε μόνο διότι ο άνθρωπος είναι μουρλός.
Η σύγχυση του αρθρογράφου φαίνεται καθαρά όταν διαμαρτύρεται επειδή οι πολίτες αφήνονταν ελεύθεροι να αγοράσουν ποτά από τις ανοιχτές κάβες μα δεν τους επιτρεπόταν να πάνε στην εκκλησία για να παρακολουθήσουν τη θεία λειτουργία.
Είναι παράξενο να μη βλέπει πως στη δεύτερη περίπτωση ο συνωστισμός αυξάνει τον κίνδυνο μετάδοσης του φονικού ιού.
