Διαλογίζομαι από την δεκαετία του 1960, πάνω από 50 έτη. Έχω διδάξει εκατοντάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας. Μερικοί “το πιάνουν”, υιοθέτησαν τον Διαλογισμό ως καθημερινή πρακτική. Οι περισσότεροι όχι: μερικοί τον κάνουν πότε πότε, οι περισσότεροι όχι.
Υπάρχουν πολλά είδη Διαλογισμού, δηλαδή πολλοί διαφορετικοί τρόποι όπου ο νους χρησιμοποιείται με συγκεκριμένη μέθοδο ώστε να συγκεντρώνεται και να ησυχάζει. Μερικοί κακώς μιλούν για χαλάρωση, αν και η χαλάρωση εντάσεων είναι μια δευτερεύουσα άποψη. Χαλάρωση μπορεί να επέλθει και με ύπνο και με διάφορες σωματικές ασκήσεις.
Ο Διαλογισμός επιφέρει βαθιά ησυχία στον νου. Αυτός είναι ο στόχος: σε αυτή την ησυχία είσαι ο εαυτός σου και ο νους εμβαπτίζεται ανεπαίσθητα με νέα λεπτή ενέργεια και φορτίζεται με αυτήν.
Μερικοί κάθονται ήσυχα, όπως νομίζουν, και εικονίζουν στον νου τους μια ωραία μορφή – αλσύλλιο, κτίριο, λίμνη, πρόσωπο και παρόμοια. Αυτό το είδος δεν είναι το καλύτερο. Απεναντίας μπορεί κάποτε να προκαλέσει φαντασιώσεις και κίβδηλες καταστάσεις ικανοποίησης και αγαλλίασης.
Άλλοι απλώς κάθονται και αφήνουν να ησυχάσει ο νους τους έχοντας επίγνωση των εντυπώσεων και κινήσεων εντός κι εκτός, μα χωρίς να αφήνουν τον νου να παρασύρεται από αυτές. Και αυτό μπορεί να εκτροχιαστεί σε φαντασιακά σενάρια.
Άλλοι χρησιμοποιούν την εικόνα μιας θεότητας λατρευτής. Κάποτε τη συνοδεύουν με μια προσευχή που επαναλαμβάνεται. Όπως: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”…. όπου μπορείς να προσθέσεις… “εμένα τον αμαρτωλό, την αμαρτωλή”. Οι Ινδουιστές έχουν και αυτοί τέτοιου είδους προσευχές – μια φράση όπως OM Shivaaya namah (= OM σεβασμός στον θεό Shiva) ή μια στροφή 24 ή και 52 συλλαβών. Οι Βουδιστές έχουν παρόμοιες μεθόδους.
Υπάρχει και μια μέθοδος που χρησιμοποιεί διάφορους ήχους ή μελωδίες. Ο διαλογιζόμενος ψέλνει φωναχτά ή σιγανά ή εντελώς νοερά, όπου πάλι σε κάθε περίπτωση, επαναλαμβάνει τον ήχο.
Μια άλλη μέθοδος χρησιμοποιεί πάλι έναν ήχο που στην Ινδία λέγεται biija man-tra. Όλες οι φράσεις και στροφές λέγονται man-tra, ακόμα και ολόκληροι ύμνοι. Μπήτζα μαν-τρα είναι μια μονοσύλλαβη λέξη την οποία δίνει ένας δάσκαλος στο μαθητή, συνήθως (μα όχι πάντα) σε μια τελετή μύησης. Ο μαθητής μετά έχει αυτόν τον μάν-τρα για κάθε διαλογισμό, κάθε μέρα, όλη του τη ζωή.
Κάποτε, για διάφορους λόγους, ο μαθητής σταμάτα να διαλογίζεται μα αργότερα θέλει να επανέλθει. Όμως έχει λησμονήσει τον μάν-τρα του (ακόμα και τον μονοσύλλαβο!) Τότε θα πάει πάλι στο δάσκαλό του ή, αν αυτός έχει αποδημήσει, σε άλλον και θα του δοθεί νέος ήχος.
Κάθε καλός δάσκαλος δεν αφήνει ακόμα και νέο ξένο μαθητή να αλλάξει τον μάν-τρα του εφόσον τον θυμάται!
Αυτά για μια απλή εισαγωγή.
