Επανήλθα στο ερώτημα μετά από πολύ καιρό. Δεν ξέρω αν έχω κάτι σοφότερο να γράψω, μα σίγουρα κάτι καινούριο θα βγει.
Οπωσδήποτε δεν είμαι το σώμα, με το κεφάλι, τα χέρια, τα πόδια κλπ. Δεν θα ήθελα να πάθει βλάβη ούτε στα καλά καθούμενα να το χάσω, μα ξέρω πως δεν είμαι αυτό. Είμαι μάλλον εκείνο το αθέατο ον που του δίνει νοημοσύνη και ζωή κι έτσι μπορεί να κινείται στον υλικό κόσμο.
Μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα πως δεν είμαι ούτε ο νους που φροντίζει το υλικό σώμα, το φροντίζει με τον τρόπο του και το κατευθύνει σε δράση ή ανάπαυση ανάλογα με τις περιστάσεις και την κατάστασή του. Μα αφού μπορώ να παρατηρήσω τον νου να λειτουργεί ποικιλότροπα δεν είμαι ούτε ο νους.
Τώρα “ποιο ή τι είναι το ον που έχει επίγνωση του νου” είναι μια εύκολη ερώτηση, μα η απάντηση είναι μάλλον δύσκολη. Ας περιμένουμε, λοιπόν.
Ο νους έχει την ικανότητα να προβάλλει σκέψεις, φαντασιώσεις, όνειρα, εικόνες, ακόμα και να φτιάχνει ή να χαλά τη γενικότερη διάθεση. Όνειρα βλέπουμε στον ύπνο, βέβαια, μα και στον ξύπνιο πολύ περισσότερα. Συχνά όμως, όταν το όνειρο είναι ταραγμένο ή δυσάρεστο, προσπαθούμε να φτιάξουμε την ταραγμένη παράσταση και όχι τον προβολέα. Δεν καταλαβαίνουμε πως η εικόνα στην οθόνη άλλαξε όχι επειδή πετύχαμε να την αλλάξουμε αλλά επειδή ο προβολέας προβάλλει κάτι διαφορετικό.
Μήπως είμαι μια προβολή στο όνειρο κάποιου άλλου όντος;
Ο καθρέφτης δίνει άλλη προσέγγιση, πολύ όμοια. Είμαι η εικόνα μέσα στον καθρέφτη; Αν τα μαλλιά μου είναι ανάκατα δεν φτιάχνω τα μαλλιά μέσα στον καθρέφτη: φτιάχνω τα μαλλιά στο κεφάλι αυτού που μέσω των ματιών στο ίδιο κεφάλι βλέπει τα μαλλιά να φτιάχνονται από το χέρι μου!
Μα ενώ η φιγούρα (αντανάκλαση, λέγεται) στον καθρέφτη κάνει μόνο ό,τι κάνει το πρόσωπο που αντανακλά ή αντικαθρεφτίζει, η φιγούρα στο όνειρο κατευθύνεται από τον άγνωστο προβολέα.
Έχουμε πολύ παράξενη ανατροφή και παιδεία. Ποτέ κανείς δεν μας έχει πει πως μπορεί να είμαστε προβολείς. Ενδιαφέρουσα σκέψη, βέβαια. Μα είμαι προβολέας; Εγώ προβάλλω όλα όσα βλέπω, όσα ακούω όσα εμπειρώμαι; Κι αν είμαι, γιατί είμαι;
Πάντως ο φακός μέσω του οποίου γίνεται η προβολή, ίσως ο ίδιος ο προβολέας ή ο φακός μέσω του οποίου βλέπουμε την προβολή γύρω μας, είναι ελαττωματικός. Πρέπει να έχει ραγίσει σε πολλά μέρη. Γιαυτό βλέπουμε ραγισμένα γεγονότα, κομματιασμένες, τσαλακωμένες ή μουντζουρωμένες εικόνες. Υπάρχει πολλή βαβούρα, πολλή σύγχυση, πολλή ταραχή. Συχνά είναι μόνο χάος!
Μήπως πρέπει να ησυχάσω, να ησυχάσει ο νους;
Ο Βούδας είπε πως είμαστε σαν καρότσι με έναν τροχό χαλαρό. Όποιον δρόμο πάρουμε μας φαίνεται τραχύς, κακοτράχαλος. Σπάνια σκεφτόμαστε πως φταίει το καρότσι με τον χαλαρό τροχό.
Σήμερα είχαμε μόνο παρομοιώσεις, μεταφορές και αναλογίες.
Εγώ διασκέδασα αρκετά εξετάζοντας τον νου!
Τι είμαι όμως εγώ στον εαυτό μου;
