1. Για να ξεπεράσουμε την παγίδα δυισμού και πολλαπλότητας, πρέπει να κατανοήσουμε πως υπάρχουν τρεις κόσμοι ή τρία επίπεδα του κόσμου και τρία σώματα του ανθρώπου ή τρία επίπεδα της ανθρώπινης ενσάρκωσης. Είναι το χοντρό υλικό, το λεπτό νοητικό και το αιτιακό ή πνευματικό. Η αμετάβλητη αλήθεια, η απόλυτη πραγματικότητα, είναι ένα σκαλί πιο πάνω. Εμείς γνωρίζουμε καλά μόνο το χοντρό υλικό επίπεδο με τα πολλά τρισδιάστατα σώματα που γεννιούνται (πλάσματα) ή κατασκευάζονται (πράγματα, μηχανήματα) και τις αλληλεπιδράσεις τους. Υποπτευόμαστε πως υπάρχει και το λεπτό νοητικό, μα δεν το ξέρουμε σχεδόν καθόλου – πώς είναι και πώς λειτουργεί. Το τρίτο μας διαφεύγει. Υπάρχει και τέταρτο μα εκείνο δεν έχει καμιά σημασία για μας για τώρα..
Αυτά όλα είναι λίγο περίπλοκα για την απλοϊκή νοοτροπία μας που πιστεύει πως ο υλικός κόσμος με την πολλαπλότητα και την ποικιλόμορφη δράση του είναι η πραγματικότητα: η μόνη πραγματικότητα. Τα άλλα είναι φαντασιώσεις.
2. Γι’ αυτό κάνετε το ακόλουθο, απλό σελφτέστ.
Καθώς κάθεσαι γνωρίζεις τώρα πως έχεις ένα υλικό σώμα, ένα κορμί πλασμένο από σάρκα και οστά, όπως λέμε. Με ένα κεφάλι, κορμό, δυο χέρια, δυο πόδια. Αυτό τρέφεται με νερό και φαγητό (λαχανικά, κρεατικά, ψωμί κλπ.). Χρειάζεται και αέρα και εισερχόμενες εντυπώσεις, όπως εικόνες, ήχοι, ποιότητες αφής κλπ.
Βεβαιώσου πως κάθεσαι αναπαυτικά…
Και τώρα προσπάθησε να θυμηθείς πώς αισθανόσουν τον εαυτό σου όταν ήσουν μικρό παιδί… Παιδί στο σπίτι ή στο σχολείο ή στον δρόμο… Υπήρχες κι ένιωθες την ύπαρξή σου. Ένιωθες τότε, την ώρα εκείνη, χαρά ή λύπη, θυμό ή ενθουσιασμό ή βαριεστημάρα… Μα υπήρχες. Κι ένιωθες σίγουρα να υπάρχεις…
Και τώρα, καθώς κάθεσαι και αναπολείς εκείνο το αίσθημα ύπαρξης όταν ήσουν παιδί – τώρα επίσης υπάρχεις… Εκείνο το αίσθημα ‘υπάρχω, είμαι εδώ τώρα’ είναι ίδιο με το τωρινό αίσθημα. Κι έχεις επίγνωση της τωρινής εμπειρίας σου… Όπως τότε είχες επίγνωση, την ίδια επίγνωση μα της εμπειρίας τότε…
Αυτό δεν έχει αλλάξει… Είναι ίδιο: ίδια επίγνωση, ίδιο αίσθημα ύπαρξης…
3. Όμως έχεις μεγαλώσει. Τώρα είσαι 30 ή 40 ή 70. Το κορμί σου έχει αλλάξει. Τα κύτταρα όλα έχουν αλλάξει. Το υλικό σώμα έχει μεγαλώσει…
Εσύ όμως νιώθεις το ίδιο αίσθημα ύπαρξης…
Οι ιδέες, αντιλήψεις, συνήθειες, επίσης έχουν αλλάξει. Οι επιθυμίες, οι ονειροπολήσεις, οι φιλοδοξίες και ούτω καθεξής. Αυτά όλα έχουν αλλάξει.
Μα εσύ τώρα, εδώ, νιώθεις το ίδιο αίσθημα ύπαρξης. Αυτό δεν έχει αλλάξει… Εσύ τώρα, εδώ, έχεις την ίδια επίγνωση, αν και η εμπειρία τώρα είναι πολύ διαφορετική… Μα η επίγνωση που γνωρίζει πως το αίσθημα ύπαρξης είναι ίδιο και γνωρίζει πως τώρα είσαι εδώ και διαβάζεις αυτές τις αράδες, αυτή η επίγνωση είναι ολόιδια. Δεν έχει αλλάξει.
4. Υπάρχει, βλέπετε, το επίπεδο των τρισδιάστατων όγκων που κινούνται και αλλάζουν όπως και το κορμί σας, που έχει μεγαλώσει και γεράσει ίσως…
Υπάρχει και ο νους με τα αισθήματα και τις αντιλήψεις του που και αυτά όλα μεταβάλλονται.
Υπάρχει και το αίσθημα ‘Εγώ υπάρχω, εγώ είμαι’… Αυτό μένει ίδιο…
Το περιβάλλον έχει αλλάξει. Όλα τα υλικά πράγματα έχουν αλλάξει. Ακόμα και τώρα, αυτή τη στιγμή ο αέρας αλλάζει, τα ρολόγια αλλάζουν, η γη αλλάζει θέση, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, καράβια, τρένα – όλα κινούνται και αλλάζουν…
Οι συνθήκες ζωής έχουν αλλάξει, το σπίτι, τα έπιπλα, τα ρούχα, η δουλειά, οι φίλοι και γνωστοί…
Μα το αίσθημα ύπαρξης δεν έχει αλλάξει. Ούτε η επίγνωση…
Άλλο το υλικό επίπεδο…
Άλλο το λεπτό νοητικό…Αυτά τα δύο αλλάζουν αδιάκοπα…
Μα το αιτιακό επίπεδο της επίγνωσης με το αίσθημα ύπαρξης που είσαι εσύ, ο εαυτός – αυτό δεν αλλάζει. Μένει αμετάβλητο!
Εσύ στον Εαυτό σου δεν αλλάζεις.
