1. “Δεν μπορώ να νιώθω ευτυχία”, λένε μερικοί, “όταν βλέπω και νιώθω πως οι άλλοι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι”.
Ίσως αυτό να είναι αναπόφευκτο από μια άποψη. Διότι όντως δεν είστε πραγματικά ευτυχισμένοι. Αν ήσασταν πραγματικά ευτυχισμένοι, λένε οι παλαιοί σοφοί που γνώριζαν αληθινή ψυχολογία, τότε όλοι θα ήταν ευτυχισμένοι.
Μα μπορείς εσύ κι εσύ κι εσύ να νιώθετε χαρά κι ευχαρίστηση ενώ άλλοι κοντά ή μακριά δεν νιώθουν έτσι ή, μάλλον, νιώθουν πόνο, θλίψη, δυστυχία. Και μπορεί στη χαρά σας να βλέπετε ή και να νιώθετε τη δυστυχία των άλλων. Και μπορεί αν ο ψυχισμός σας είναι τέτοιος να το κάνετε μόνιμο έργο ή χόμπι της ζωής σας να βοηθήσετε άλλους να μη νιώθουν πόνο, θλίψη, απώλεια ή άλλη δυστυχία.
Λέγεται σε μια εκδοχή της ζωής του πρίγκιπα Siddhartha, που έγινε μετά ο Βούδας, πως όταν φωτίστηκε με την υπέρτατη Αλήθεια, αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στη διδασκαλία για να γίνουν φωτισμένοι κι ευτυχισμένοι και οι άλλοι άνθρωποι.
2. Μα λέγεται επίσης πως όταν έχεις την Απόλυτη Φώτιση, τότε βλέπεις πως όλοι οι άνθρωποι είναι φωτισμένοι κι ευτυχισμένοι!
Αυτό τώρα το σύστημα ψυχολογίας διδάσκει πως όλοι οι άνθρωποι ανεξαίρετα γεννιούνται με απόλυτη ευτυχία και γνώση στην αγνή φύση τους. Η πρωτογενής φύση μας, λοιπόν, είναι ευτυχία – μια βαθύτερη, εσώτερη κατάσταση, που, όμως, με τα χρόνια, με την έγερση του “εγώ” και των διεκδικήσεων και δραστηριοτήτων του και την ακατάπαυστη επαφή με τον υλικό κόσμο της πολλαπλότητας και διαφορετικότητας, καλύπτεται από μια δεύτερη, επίπλαστη φύση. Αυτή τώρα εμποδίζει την απρόσκοπτη και πλήρη εκδήλωση της αληθινής, πρωτογενούς φύσης που έχει την ίδια απόλυτη ευτυχία σε όλους τους ανθρώπους. Αυτή η δεύτερη φύση δίνει τον χαρακτήρα μας και μας κάνει ιδιαίτερους και ξεχωριστούς.
3. Η λεγόμενη “πνευματική ανάπτυξη” ή “εσωτερική εργασία” ή “αποκρυφισμός/ εσωτερισμός” ή “αυτοσυνειδητοποίηση” (ή οποιαδήποτε άλλη ονομασία) αποσκοπεί στην υπέρβαση της επίπλαστης δεύτερης φύσης και στην επαναφορά κι επανόρθωση της πρωτογενούς αγνής φύσης. Αυτή επίσης είναι τότε η Φώτιση!
Ο αληθινά φωτισμένος, λοιπόν, είναι παντοτινά και ολοκληρωτικά ευτυχισμένος. Μακριά και γύρω πολλοί μπορεί να νιώθουν δυστυχία, μιζέρια, στέρηση. Μα αυτός γνωρίζει πως και αυτοί όλοι έχουν μέσα τους την ίδια απόλυτη ευτυχία μα δεν την εμπειρώνται, δεν το ξέρουν. Η εμπειρία τους της δυστυχίας ανήκει στην επίπλαστη φύση, όχι στον ίδιο τον εαυτό τους που είναι ευτυχία!
Όλοι μεγαλώνουμε και μοιάζουμε να απομακρυνόμαστε από την αληθινή μας φύση. Πολλοί γίνονται πολύ ιδιότροποι, εγκληματικοί τύποι κάθε είδους – απατεώνες, βιαστές, κλέφτες, σαδιστές, φονιάδες. Μα πίσω από όλα αυτά, που ο Φωτισμένος τα βλέπει όλα, υπάρχει στο βάθος της ύπαρξης κάθε ανθρώπου η αληθινή φύση, που είναι αγνότητα κι ευτυχία, που και αυτήν τη βλέπει ο Φωτισμένος: είναι και η δική του φύση.
Είναι όπως βλέπουμε τον ήλιο να ανατέλλει, να κινείται στον ουρανό και να δύει. Μα γνωρίζουμε πως ο ήλιος σε σχέση με μας δεν κινείται. Είναι ο πλανήτης μας που κινείται και δημιουργείται η σφαλερή αντίληψη πως κινείται ο ήλιος σε έναν ουρανό που γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει! Μα το θελκτικό θέαμα της ανατολής ή δύσης ξεγελάει!
Μια παλαιά ρήση στην παράδοση του Ζεν λέει: “Πρώτα δεν υπάρχει τίποτα˙ μετά μια πεδιάδα κι ένα βουνό˙ μετά πάλι τίποτα˙ μετά ένα βουνό και μάλιστα στεφανωμένο με ηλιόφως. Μετά τίποτα!”
