έχει κάπου στον ψυχισμό του όλη τη γνώση της Ύψιστης Δύναμης
Υπάρχει μεγάλη άγνοια ή σύγχυση σχετικά με τη μνήμη και μνημοσύνη. Αφήνοντας κατά μέρος την παλαιά μυθολογία για τη θεά και τις περιπέτειές της, ας την κοιτάξουμε απλά στην ψυχολογία μας. Στη Σανσκριτική λέγετε smṛti (Ελλ. μερμερ– , Λατ. memor = φροντίζω) και στη Βεδική Παράδοση θεωρείται ίδια με τη Γνώση ενσωματωμένη στη Θεά Sarasvatī.
Γενικά και κοινά, «μνήμη» θεωρείται η αποθήκευση πληροφοριών (κάπου) στον νου: π.χ. ότι ο Αριστοτέλης ήταν μαθητής του Πλάτωνα μα έφυγε από την Ακαδημία και ίδρυσε δική του σχολή, το Λύκειο, τον 4ο αιώνα ΠΚΕ ή πως ο 2ος ΠΠ διήρκεσε 6 έτη 1939-45, ή πως οι 3 Βαλτικές χώρες είναι η Εσθονία, η Λετονία και η Λιθουανία έχοντας δυτικά τους τη Βαλτική θάλασσα.
Γενικά και κοινά πάλι, η μνήμη μας περιέχει πολλές πληροφορίες από την προσωπική μας ζωή: λίγες από τα παιδικά χρόνια και το δημοτικό, περισσότερες από την εφηβεία, από τους γονείς και φίλους, από εκδρομές και διακοπές και μέρη που επισκεφθήκαμε, από παιχνίδια και περιπέτειες, από το πανεπιστήμιο (αν πήγαμε), από έρωτες και δουλειές και παρόμοια.
Αυτό είναι το συνηθισμένο και χαμηλότερο επίπεδο μνήμης: συμπεριλαμβάνει όλα όσα μάθαμε για τον εαυτό μας και τον κόσμο όλη μας τη ζωή.
Υπάρχει όμως ένα λεπτότερο επίπεδο το οποίο οι πολλοί δεν ξεχωρίζουμε: είναι αυτό που λέμε «προαίσθημα» ή «διαίσθηση». Οι γυναίκες το έχουν ή το δηλώνουν περισσότερο, όταν νιώθουν πως κάτι μέλλει να συμβεί ή πως κάτι κρύβεται πίσω απ’ ό,τι φαίνεται να συμβαίνει. Π.χ. πως κάποιο πρόσωπο θα εμφανισθεί ή πως κάποιο άτομο δεν είναι ακριβώς αυτό που παριστάνει. Οι επιχειρηματίες επίσης νιώθουν πως μια συγκυρία είναι ευνοϊκή για να επεκταθούν και όντως κάνουν μια επιτυχημένη κίνηση αγοράς, πώλησης ή επέκτασης.
Μια άλλη λειτουργεία της μνήμης είναι η ξαφνική αναγνώριση ενός τοπίου, όπου όμως δεν έχεις ξαναβρεθεί, ή ενός προσώπου που όμως δεν έχεις ξανασυναντήσει. Λέγεται déjà vu «ξανα-ειδωμένο».
Μα μερικοί φιλόσοφοι, σαν τον Πλάτωνα, θεωρούν πως όλη μας η μάθηση είναι ανάμνηση, δηλαδή λειτουργία της μνήμης, μια ανάκληση πληροφορίας αποθηκευμένης στη μνήμη.
Μερικές θρησκείες και μερικά φιλοσοφικά συστήματα (Βουδισμός, Ινδουισμός Βεδάντα, Πλατωνισμός κ.λπ.) πρεσβεύουν τη μετενσάρκωση, δηλαδή την επαναγέννηση από μια ενσωμάτωση σε άλλη κι έτσι τη συγκομιδή και αποθήκευση πολλών πληροφοριών. Σε κατάλληλες συνθήκες μια ή άλλη ενεργοποιείται και το άτομο «θυμάται».
Μα το σύστημα Βεδάντα διδάσκει πως ο άνθρωπος προέρχεται από την Πρωταιτία, Πρωταρχή και Πρωτουσία του σύμπαντος. Έτσι έχει κάπου στον ψυχισμό του όλη τη γνώση της Ύψιστης Δύναμης, από την οποία προέρχεται η πλάση ολόκληρη, μα δεν το ξέρει γιατί έχει λησμονήσει κι έχει αποκοπεί από εκείνη. Αλλά, λόγω ειδικών συνθηκών ή γεγονότων, έρχονται στιγμές που αναθυμάται κάτι κι έχει «έμπνευση» ή «πρόβλεψη» ή κάτι παρόμοιο, ασυνήθιστο και δυσεξήγητο!
Το κοινό μυαλό του εκείνη την ώρα συνδέθηκε με την οικουμενική γνώση που μεταφέρει χωρίς να το ξέρει!
