Το “εγώ” εμποδίζει τον άνθρωπο να κατανοήσει ολοκληρωμένα τον κόσμο.
Ο Παύλος Παπαδόπουλος ή ένας φίλος του (Καθημερινή 3/1/2025) έπιασε κουβέντα με το ChatGPT (μια μορφή τεχνητής νοημοσύνης) και απέδωσε τις ακόλουθες ιδέες στην τεχνητά νοήμονα συσκευή του «σε εισαγωγικά»:
Έξυπνο κειμενάκι.
Πολύ ορθά τα ερωτήματα στις τελευταίες παραγράφους. Μα μόνο από την άποψη αυτών που δεν έχουν περισυλλογιστεί το όλο θέμα – που μπορεί να είναι «μεγάλο», μα τα ερωτήματα δεν είναι και τόσο «άλυτα».
Διότι αυτήν τη στιγμή εσείς που διαβάζετε αυτές τις αράδες έχετε συνειδησία (ή συνείδηση) ή επίγνωση του τι διαβάζετε. Ακούτε τους αντίστοιχους ήχους να ηχούν σιωπηλά στον νου σας. Ή έχετε συνειδησία (κ.λπ.) του τι βλέπετε, αν είναι εικόνες των γραμμάτων.
Τώρα μπορεί να μην είστε πολύ σίγουροι/ες για το τι ακριβώς συμβαίνει. Έχετε συνειδησία αυτής της αβεβαιότητας – ή μιας βεβαιότητας ότι καταλαβαίνετε. Μπορεί να υπάρχει κάποιο αδιόρατο αίσθημα ταραχής ή ανυπομονησίας. Ό,τι και να είναι, εσείς έχετε συνειδησία ή επίγνωση αυτού.
Ακόμα και όταν κάνετε κάτι άλλο αυτόματα, μηχανικά, όπως όταν περπατάτε και είστε σε σκέψη, ή όταν φτιάχνετε καφέ και ονειροπολείτε – ακόμα και τότε κάτι λεπτό και απροσδιόριστο μέσα σας έχει συνειδησία, δηλ. γνωρίζει περίπου τι κάνετε. Τα πόδια περπατάνε, τα χέρια φτιάχνουν καφέ (πάντα με τη βοήθεια των ματιών και του μυαλού), το μυαλό ονειροπολεί. Αυτά όλα (όργανα δράσης και νους) είναι παρατηρήσιμα και ξεχωριστά από τον παρατηρητή και τη συνειδησία ή επίγνωσή του.
Αυτή η δύναμη επίγνωσης ή συνειδησίας άλλοτε είναι πολύ νωθρή, σχεδόν ανύπαρκτη, άλλοτε πολύ ζωηρή, έντονη και διευρυμένη.
Δεν είναι κάτι που ελέγχουμε και οπωσδήποτε μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για αυτήν αν θελήσουμε.
