Γράφω για την πανεπιστημιακή, επαγγελματική ψυχολογία η οποία εξετάζει τον άνθρωπο στην κοινή κατάσταση ως τελική κατάσταση και μελετά άλλους μαθαίνοντας από την εξέταση άλλων. Υπάρχει και άλλο είδος ψυχολογίας μα, επειδή δεν θα μας απασχολήσει εδώ σήμερα, το αφήνω.
Διαχωρίζω τις επισημάνσεις σε σχετικά χρήσιμες και σε άχρηστες.
Α) Τα παπούτσια είναι συχνά το πρώτο στοιχείο που προσέχουμε σε άλλους. Η εμφάνιση παίζει σπουδαίο ρόλο στη ζωή.
Συχνά είναι οι άνθρωποι στους οποίους δεν μιλούμε τους οποίους θέλουμε.
Αν δυο πρώην εραστές χωρίζοντας μένουν καλοί φίλοι, τότε ή εξακολουθούν να αγαπιούνται ή δεν αγαπιούνταν προηγουμένως.
Καθημερινά η καρδιά παράγει αρκετή ενέργεια για να σύρει ένα φορτηγό 20 μίλια. Στη διάρκεια μιας ζωής η ενέργεια είναι αρκετή για να οδηγήσει ένα όχημα στη σελήνη και πίσω.
Κάποιος που δεν μπορεί να κλάψει μπορεί να είναι – όχι πάντα – αναίσθητος.
Ο ανθρώπινος νους μπορεί να χωρέσει 5 φορές όσα είναι αποθηκευμένα στην Wikipedia. (Στην πραγματικότητα, πολύ περισσότερα!)
Η οκνηρία και αδράνεια σκοτώνει περίπου όσους και το κάπνισμα.
Η μύτη μας είναι συνδεδεμένη με τη ζώνη ανάμνησης στον εγκέφαλο. Γιαυτό μυρωδιές ανακαλούν εύκολα ισχυρές αναμνήσεις.
Οι ζέβρες δεν μπορούν να κοιμούνται μόνες.
Οι λύκοι και τα γεράκια έχουν μόνο έναν/μία σύντροφο σε όλη τους τη ζωή. Οι κύκνοι επίσης· μα αυτοί πεθαίνουν πολύ σύντομα μετά την/τον σύντροφό τους!
Β) Οι ακόλουθες επισημάνσεις έχουν πολλή αυθαιρεσία.
Ένας άνθρωπος κάνει πολλές χειρονομίες όταν λέει μία αληθινή ιστορία. Όταν όμως λέει ψέματα, τα χέρια μένουν ακίνητα.
Το να μιλάς στη μητέρα σου φέρνει την ανακούφιση μιας αγκαλιάς(!) και μειώνει το άγχος καθώς η φωνή της εξαπολύει μέσα στον άλλο οξυτοκίνη.
Ψυχολογικά, λέγεται, αγνοούμε όσους μας λατρεύουν και δίνουμε πιο πολλή προσοχή σε όσους τείνουν να μας αγνοούν.
Αν δεις κάποιον πεθαμένο σε όνειρο, συχνά είναι το φάντασμά του που σε παρακολουθεί ενώ κοιμάσαι.
Όταν εσύ πεθαίνεις σε όνειρο, ξυπνάς διότι το μυαλό δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτή την ιδέα και τα συνακόλουθά της.
Αν με το κλάμα το πρώτο δάκρυ είναι από το δεξί μάτι, είναι ευτυχία. Αν είναι από το αριστερό, είναι πόνος. Και τα δύο δείχνουν άγχος.
Το μυαλό χρειάζεται 6 με 8 μήνες για να επεξεργαστεί πλήρη συγχώρεση για κάποιον που προκάλεσε αισθηματικό πόνο.
Το χαμόγελο είναι το έσχατο αντικαταθλιπτικό.
