Γιάννης Πρετεντέρης
Να πάρουμε τη μεγάλη εικόνα. Εκείνη με τους αριθμούς που δεν λένε ψέματα.
Την εβδομάδα που μας πέρασε, οι εμβολιασμένοι καθ΄ οιονδήποτε τρόπο στη χώρα μας (μία, δύο ή/και τρεις δόσεις) έφτασαν τα 7,2 εκατομμύρια.
Είναι το 67,3% του συνολικού πληθυσμού ή το 76,9% των ενηλίκων.
Πρώτο συμπέρασμα. Το εμβολιαστικό πρόγραμμα έχει καταφανώς επιτύχει μια πολύ υψηλή επίδοση. Αυτό τιμά και όσους το οργάνωσαν και όσους έσπευσαν να εμβολιαστούν.
Αλλά όπως φαίνεται η επίδοση αυτή δεν είναι αρκετή. Διότι την ίδια στιγμή υπολογίζεται ότι έχουμε περίπου 1,8 εκατομμύρια ανεμβολίαστους ενηλίκους. Από τους οποίους οι 490.000 είναι άνω των 60 ετών, συνεπώς πιο ευάλωτοι.
Δεν είναι λίγοι. Μιλάμε για το 20-23% των ενηλίκων. Είναι μια ισχυρή μειοψηφία αλλά πάντως μειοψηφία.
Αυτό το ποσοστό καταγράφουν λίγο ή πολύ όλες οι δημοσκοπήσεις. Με μία διευκρίνιση: ότι καταγράφουν επίσης πως ένα 9-12% από τους ανεμβολίαστους ενηλίκους δηλώνει ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να εμβολιαστεί.
Θα λέγαμε ότι αυτός είναι ο σκληρός πυρήνας των «αρνητών» ή των «αντιεμβολιαστών». Δεν ξέρω αν είναι βλακεία, πείσμα ή και τα δύο.
Αυτοί οι αριθμοί περιγράφουν ταυτοχρόνως και έναν νέο διχασμό. Δεν ξαφνιάζει: οι διχασμοί στην Ελλάδα είναι κάτι σαν εθνικό σπορ.
Αλλά με μία διαφορά. Στους παλαιότερους διχασμούς μπορούσες να είσαι φανατικός βασιλόφρων, κομμουνιστής ή ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν υπήρχε κίνδυνος μετάδοσης τους φρονήματός σου σε όσους δεν το συμμερίζονταν.
Στην περίπτωση της πανδημίας, ο κορωνοϊός μεταδίδεται και κάνει κακό.
Θα μπορούσαμε να μείνουμε σε αυτές τις παρατηρήσεις αν ο νέος διχασμός δεν είχε πάρει πολιτικά χαρακτηριστικά.
Τα απέκτησε όταν η αντιπολίτευση διαπίστωσε πως η διαχείριση της πανδημίας λειτουργεί υπέρ της κυβέρνησης. Αποφάσισε λοιπόν να αντιπολιτευτεί την πανδημία, άρα και τη διαχείρισή της.
Άλλοτε δεν υπήρχαν εμβόλια, άλλοτε λείπουν οι ΜΕΘ, άλλοτε συντάσσονται με κάτι ανεκδιήγητους συνδικαλιστές που χρησιμοποιούν την πανδημία υπέρ των διεκδικήσεών τους, άλλοτε φταίει η κυβέρνηση για εκείνους που δεν εμβολιάζονται, άλλοτε θέλουν κι άλλοτε δεν θέλουν περιοριστικά μέτρα.
Ακόμη και στο επίπεδο της οικονομίας είχαν προαναγγείλει μια καταστροφή που δεν ήλθε, ούτε φαίνεται στον ορίζοντα.
Έχουν καταφανώς ποντάρει στην κοινωνική τραγωδία. Και όσο καθυστερεί ή όσο δεν προκύπτει, καταλαμβάνονται από ένα είδος πεισματικής παράκρουσης.
Στα αναγνώσματα των ημερών θα συνιστούσα την ανεπανάληπτη «ανοιχτή επιστολή καταπέλτη του Γιάνη Βαρουφάκη στον Πρωθυπουργό». Σε άλλη εκδοχή θα ήταν και νούμερο στο «Δελφινάριο».
Έτσι είναι όμως η δημοκρατία. Η αντιπολίτευση έκανε μια πολιτική επιλογή. Διάλεξε στρατόπεδο στον νέο διχασμό.
Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί αλλά ήταν δικαίωμά της και απομένει να δούμε πού θα την οδηγήσει στον εκλογικό ορίζοντα.
Αυτό όμως που μάλλον δεν έχει υπολογίσει είναι η μεγάλη εικόνα. Οι αριθμοί.
Tο 77% των ενήλικων εμβολιασμένων όχι μόνο επέλεξε και αυτό στρατόπεδο αλλά νομίμως διεκδικεί την προστασία του από εκείνους που απειλούν την υγεία και την κανονικότητα της ζωής του.
Μόνο που σε αυτή τη διεκδίκηση η αντιπολίτευση έχει αφήσει μόνο υπερασπιστή την κυβέρνηση.
Δεν ξέρω αν είναι σοφό. Από όσο γνωρίζω ποτέ στη δημοκρατία δεν κέρδισε κανείς με τα ¾ των ανθρώπων απέναντί του.
Και υποψιάζομαι πως ούτε τώρα είναι εύκολο να συμβεί.
Πηγή: TO BHMA
– – –
Όλα τα σχόλια των αναγνωστών είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον δεν χρησιμοποιούν προσβλητικούς ή υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Επίσης σχόλια στα οποία έχει επιλεγεί η “Υποβολή ως Ανώνυμος/η – Unknown” δεν θα δημοσιεύονται. Μπορείτε να επιλέξετε να υποβάλετε ένα σχόλιο είτε με το προφίλ σας στο Google (1η επιλογή), είτε το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο (2η επιλογή: “Όνομα/URL“), συμπληρώνοντας μόνο το πεδίο “Όνομα” (όνομα ή ψευδώνυμο της αρεσκείας σας). Όλα τα σχόλια πριν τη δημοσίευσή τους πρέπει να εγκριθούν από τον Διαχειριστή (comment moderation), γι’ αυτό πιθανόν να υπάρξει μια μικρή καθυστέρηση.
