1. Οι σημερινοί νέοι, η λεγόμενη νέα γενιά (κάτω των 25 ετών), βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση όχι μόνο από την άποψη εργασίας, καριέρας και εισοδήματος, μα γενικότερης μόρφωσης και κοινωνικής προσαρμογής και συμμετοχής. Περισσότερα από 500.000 παιδιά ζουν σε κοινωνικό αποκλεισμό. Ένα 18% βρίσκονται εκτός δομών απασχόλησης, εκπαίδευσης, κατάρτισης. Το 25% δεν φοιτούν στην προσχολική εκπαίδευση – κι ας μην είναι αυτή το καλύτερο που θα μπορούσε. Πάνω από 35% συναντούν ένα αδιαπέραστο τείχος ανεργίας.
Και με την πανδημία τώρα και την παραλλαγή Όμικρον οι συνθήκες είναι πολύ χειρότερες. Δεν είναι ζήτημα καλής συμπεριφοράς, μόρφωσης γενικότερης και πολιτισμικής κατάρτισης. Είναι ζήτημα επιβίωσης αφενός και κατρακύλας στο έγκλημα αφετέρου.
Η Μεσαία Τάξη που, κατά τον Αριστοτέλη (και την κοινή λογική), πρέπει να είναι ο εξισορροπητής στις φυγόκεντρες κοινωνικές δυνάμεις, έχει αποδυναμωθεί και συνεχίζει την εξασθένισή της σε φοβερό βαθμό.
2. Ας δούμε πάλι μερικές πρόσφατες στατιστικές: όλες είναι παρμένες από άρθρο του Κ. Χαροκόπου στο Liberal, 1/1/22. Τα στοιχεία είναι από μια Έκθεση στη διάσκεψη DigiEduHack της ΕΕ και αφορούν εφήβους ηλικίας 15 ετών, δηλαδή το μέλλον της χώρας.
Το 30,5% αυτών των παιδιών έχει αδυναμία στην ανάγνωση (!), ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 22,5%. Η διαφορά εδώ είναι αρκετά μεγάλη.
Το 31,5% αδυνατεί να κατανοήσει τις βασικές αρχές της επιστήμης μα ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι πάλι πολύ χαμηλότερος στο 22,3%. Εδώ η διαφορά ακόμα μεγαλύτερη.
Το 35,8% της ίδιας ηλικίας έχει πολύ χαμηλές επιδόσεις στα Μαθηματικά με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο να είναι στο 22,9%. Κι εδώ ακόμα μεγαλύτερη!
Είναι μεν χαμηλότερος ο ευρωπαΐκός μέσος όρος, μα ένα ποσοστό πάνω από 20% είναι υψηλό. Πρόκειται για πάνω από το ένα πέμπτο, που δεν έχουν επαφή με τις στοιχειώδεις αρχές της μόρφωσης η οποία είναι απαραίτητη για υπεύθυνους, έντιμους και ικανούς πολίτες. Τα δικά μας ποσοστά αυξήθηκαν στην τελευταία δεκαετία, δηλαδή από το 2011 και δώθε.
Αν τώρα πάμε στις ηλικίες 25-64, μόλις ένα 3,9% των πολιτών συμμετέχει σε κάποια διαδικασία εκπαίδευσης ή επιμόρφωσης για την απόκτηση νέων γνώσεων ή δεξιοτήτων, ενώ ο ευρωπαΐκός μέσος όρος είναι 10,8%.
3. Υπάρχουν κι άλλα στοιχεία εξίσου θλιβερά.
Διορθώνεται αυτή η κατάσταση;
Ναι, βέβαια, αν έχουμε μια κυβέρνηση που θέλει να βελτιώσει γενικά την κοινωνία και δεν κοιτάει κυρίως το πολιτικό κόστος, πώς θα κάνει διορισμούς και ρουσφέτια (όπως ο ζαχαροπλάστης που έγινε πρόεδρος νοσοκομείου!) και πώς θα επανεκλεγεί για να συνεχίσει να νέμεται την εξουσία.
Μα τους κυβερνώντες (όλους τους βολεμένους στη Βουλή) εμείς τους ψηφίσαμε κι εμείς οι γονείς αρχίζουμε την παιδεία των παιδιών μας στο σπίτι. Με τη δική μας άγνοια και ιδιοτέλεια επιτρέπουμε και μάλιστα ενθαρρύνουμε αυτήν την παρακμή.
