1. Κάπου, στο Ιοί, πράξεις και ιδρώτας μετά τα Κορωνοϊός στο Ουχάν (1) και Κορωνοϊός στο Ουχάν (2) έγραψα πως εμείς μάλλον παράγουμε τους ιούς ως υποπροϊόντα των πράξεών μας, κυρίως πράξεων που διέπονται από εγωισμό και απληστία δίχως άλλο κίνητρο, όπως όταν παράγονται πριονίδια σε ξυλουργική εργασία. Μα αυτό είναι μεγάλο, λεπτό και περίπλοκο θέμα, έτσι ας το αφήσουμε για την ώρα.
Πιο άμεσα και κατανοητά, ξέρουμε πως εισδύουμε ολοένα βαθύτερα στη βιόσφαιρα της Γαίας και στη γεώσφαιρα, αντλώντας ολοένα περισσότερους φυσικούς πόρους εντελώς ασυλλόγιστα για τις επιπτώσεις, φτάνει να ικανοποιούμε τις πληθωρικές εγωιστικές επιθυμίες μας αγνοώντας τις δομές, τις λειτουργίες και τις ανάγκες της βιόσφαιρας και της γεώσφαιρας.
Μια προφανής επίπτωση φαίνεται στο κλίμα και στο περιβάλλον γενικότερα που γίνεται ολοένα πιο εχθρικό σε μας τους ίδιους.
2. Μια μεγάλη ποικιλία ασθενειών προέρχεται από την αλόγιστη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, έμψυχων και άψυχων (ζώα, φυτά, ορυκτά, νερό, έδαφος, αέρας) που παράγουν μοτίβα και διαδικασίες εξέλιξης παθήσεων.
Μια άποψη σίγουρα είναι η βαθύτερη διείσδυσή μας κι επέμβαση σε πολλές περιοχές της φύσης που μέχρι πρότινος ήταν άγριες με τα δικά τους οικοσυστήματα και τις δικές τους μόνο αλληλεπιδράσεις ισορροπίας. Οι δικές μας παρεμβάσεις προκαλούν μεγάλες διαταραχές σε κείνη την ισορροπία. Τέτοιες παρεμβάσεις είναι η εκμετάλλευση ξυλείας, το κυνήγι ζώων, η επέκταση οικισμών, φράγματα, αποξηράνσεις και άλλα “φαραωνικά” έργα.
Πολλά είδη της βιόσφαιρας που είχαν προστατευτικό ή εξισορροπητικό ρόλο οδηγούνται σε εξαφάνιση – πέραν της τοξικής μεταβολής του κλίματος.
Μπορεί να μη θέλουμε να ακούμε ακτιβιστές ή άλλους προπαγανδιστές χορτοφάγους, ζωόφιλους και οπαδούς της “Νέας Εποχής”. Μα δεν είναι συνετό να αγνοούμε τις προειδοποιήσεις των σχετικών επιστημών.
3. Νομίζουμε (και σε αυτή την πλάνη συμβάλλουν ενθαρρυντικά και οι επιστήμονες) πως θα δαμάσουμε τη Φύση και θα κυριαρχήσουμε. Αγνοούμε μουλαρίσια πως εμείς είμαστε μέρος της Φύσης, μέρος της Βιόσφαιρας και με την ανώτερη νοημοσύνη μας θα έπρεπε να φροντίζουμε να μην καταστρέφουμε την ισορροπία σε ολοένα μεγαλύτερες περιοχές.
Μια έρευνα στον Αμαζόνιο, όπου η αρνητική μας επέμβαση προκαλεί μεγάλη ζημιά, έδειξε πως η αύξηση αποψίλωσης κατά μόλις 4% επιφέρει αύξηση της ελονοσίας σχεδόν κατά 50% χάρη στην αύξηση των κουνουπιών φορέων!
Δεν είναι μόνο το ότι η απόστασή μας από την άγρια πανίδα και χλωρίδα μειώνεται κι έχουμε αμεσότερη επαφή με όλους τους σχετικούς κινδύνους. Mα και η εγωιστική χρήση που κάνουμε μας κάνει πιο ευάλωτους καθώς δεν γνωρίζουμε όλες τις επιδράσεις της άγριας πανίδας και καθώς εμπορευόμαστε περισσότερα είδη άγριας πανίδας.
Είχαμε πρόσφατα την πανδημία του κορωνοϊού. Οι κυβερνήσεις δεν έδειξαν να ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τη θέση μας στη Βιόσφαιρα, μα μόνο πώς να επανεκκινήσουν την οικονομία. Μάλλον θα πληρώσουμε πάλι σε ζωές, αρρώστια, αρκετό πόνο και οικονομική δυσχέρεια, για τέτοιες αλόγιστες επιλογές.
