1. Αλήθεια, γιατί γεννιόμαστε;… Πώς γεννιόμαστε σε μια οικογένεια, σε μια χώρα και όχι άλλη χώρα ή οικογένεια;…
Το ότι θα πεθάνουμε είναι βέβαιο διότι είναι πασίγνωστο πως ό,τι γεννιέται θα πεθάνει. Και αυτό συμβαίνει επί χιλιάδες χρόνια σε όλα τα ζωντανά πλάσματα και σε τρισεκατομμύρια ανθρώπους. Κανένας άνθρωπος, κανένα πλάσμα, δεν ξέφυγε του οικουμενικού θεριστή.
Μα κι εδώ υπάρχουν ερωτήματα. Γιατί πεθαίνουμε με τον τρόπο και στον χρόνο που πεθαίνουμε; Γιατί όχι διαφορετικά και άλλη ώρα;
Γιατί προτού καν αρχίσουμε το Δημοτικό εκδηλώνουμε ιδιότητες και κλίσεις διαφορετικές όχι μόνο από άλλα ξένα παιδιά μα και από τα αδέρφια μας και αναπτυσσόμαστε τόσο ξεχωριστοί;
Και μετά ζούμε την ξεχωριστή προσωπική μας ζωή…
2. Η χριστιανική Εκκλησία δεν προσφέρει καμιά ικανοποιητική απάντηση. Ούτε καμιά από τις επιστήμες.
Γενικά πιστεύεται πως όλα γίνονται τυχαία, “στα κουτουρού” (random). H “επιστήμη” δεν έχει να προσφέρει τίποτε άλλο. Η δε Εκκλησία αφήνει το θέμα στην άγνωστη, αδιαπέραστη, ανεξήγητη βούληση του Θεού και στο δόγμα της “πίστευε και μη ερεύνα”.
Το ότι μερικά έμβρυα πεθαίνουν στη μήτρα για έναν ή άλλο λόγο· το ότι βρέφη πεθαίνουν λίγο μετά τη γέννησή τους· το ότι μερικά έχουν πνευματική αναπηρία, μερικά σωματική και άλλα και τις δύο, δεν τραβά πραγματικό ενδιαφέρον.
Οι μεν εκκλησιαστικοί εμμένουν στα δόγματά τους αδιαφορώντας για τη φαινομενική ασπλαχνία του πανάγαθου Κυρίου τους, πανευτυχείς στη γενικότερη άγνοιά τους. Οι δε επιστήμονες περιορίζονται στη γνώση τους για κληρονομικότητα και γονίδια.
3. Και οι άνθρωποι φοβούνται, ακόμα κι αν είναι θρήσκοι, πιστοί που δεν ερευνούν μα κατά βάθος θα ήθελαν να καταλάβουν γιατί τέλος πάντων ο Πανάγαθος Πατήρ έχει διαχύσει τόση δυστυχία στον κόσμο αφήνοντας να πεθάνουν σε έναν σεισμό 100 πιστοί που τον λατρεύουν και δοξολογούν μέσα τον ναό του ο οποίος καταρρέει και τους καταπλακώνει.
Φοβούνται ακόμα κι αν έχουν την επιστημονική βεβαιότητα πως δεν μένει τίποτα από την ενσωματωμένη ύπαρξή τους παρά μόνο χώμα (χους εις χουν!) ή έστω νεκρή αστρική σκόνη – που δεν λάμπει.
Φοβούνται όπως κι αν έχουν τα πράγματα, διότι κατά βάθος πιστεύουν πως η ζωή σε αυτόν τον υλικό κόσμο, σε αυτόν τον πλανήτη, στην άκρη ενός ανεξερεύνητου, απροσμέτρητου Γαλαξία, είναι η μόνη σίγουρη πραγματικότητα, την έχουν συνηθίσει και δεν θέλουν να τη χάσουν έτσι χωρίς να ξέρουν το γιατί…
4. Η όλη κατάσταση είναι παράλογη!
Μα αφού υπάρχουν νόμοι που κυβερνούν τον υλικό κόσμο, νόμοι πρέπει να κυβερνούν και τη ζωή μας, τη γέννηση αυτής της υλικής ενσάρκωσης στο πρόσωπο του/της Άλφα-βήτα, δηλ. εσού που διαβάζεις αυτές τις γραμμές.
Η μόνη λογική εξήγηση είναι πως η τωρινή ζωή σου είναι συνέπεια προηγούμενων ενσαρκώσεων τις οποίες δεν θυμάσαι λόγω του σοκ του θανάτου, όπως δεν θυμάσαι την παιδική σου ηλικία λόγω της παρόδου του χρόνου.
Γιατί να μην έχεις γεννηθεί και ζήσει στο παρελθόν και μάλιστα πολλές φορές; Γιατί πιστεύεις αυτά που λένε οι εκκλησιαστικοί και οι επιστήμονες νομίζοντας πως αυτοί ξέρουν καλύτερα από σένα;
Το μόνο πράγμα που σε εμποδίζει να αναγνωρίσεις πως έχεις ζήσει πολλές φορές στο παρελθόν και θα ζήσεις πολλές φορές ακόμα στο μέλλον αλλάζοντας σώματα και ζωές όπως τα ρούχα σου, είναι η αστήρικτη, παράλογη πίστη σου στα λόγια των εκκλησιαστικών κι επιστημόνων.
Γέννηση, ζήση και θάνατος έτσι όπως τα βιώνουμε είναι ψευδαπάτες. Το σώμα πεθαίνει, μα εσύ φεύγεις, αφού αποκολληθείς από αυτό, δίχως πόνο, δίχως φόβο, ατάραχα και με την πεποίθηση πως θα ξανάρθεις με νέο σώμα, σε νέα περιπέτεια ζωής.
