1. Ναι πρέπει κάποτε η μοναρχία να ήταν «ελέω Θεού».
Κάποτε, σε χρόνους ξεχασμένους που τώρα ονομάζουμε «μυθολογία», υπήρχαν άνθρωποι με δυνάμεις που σε μας τώρα φαίνονται υπερφυσικές: σε εκείνους η νοημοσύνη, η σοφία, η αγάπη, η πίστη, η δύναμη – όλες αυτές οι ζηλευτές ιδιότητες ήταν μια ενιαία δύναμη «ελέω Θεού». Η λαλιά τους γινόταν ενέργεια, πράξη, υλοποιημένη στον κόσμο των γεγονότων. Γι’ αυτό τέτοιοι άνθρωποι γίνονταν βασιλείς, μονάρχες για να φροντίζουν τον λαό τους καθοδηγώντας, διδάσκοντας, αμείβοντας και τιμωρώντας.
Οι επιστήμονες και ρασιοναλιστές αμφισβητούν αυτούς τους μύθους. Όντως δεν υπάρχουν αποδείξεις πως ένας τέτοιος άνθρωπος έλεγε στον αέρα να σηκωθεί και να φέρει σύννεφα και βροχή και άλλος έλεγε στο ποτάμι να σταματήσει ή στο νερό της θάλασσας να χωρίσει. Μα έτσι ερχόταν τότε η βροχή, το ποτάμι σταματούσε και η θάλασσα άνοιγε στα δύο!
2. Οι εποχές εκείνες πέρασαν και ζούμε τώρα στη μαύρη Σιδερένια Εποχή (του Ησιόδου) στην οποία οι άνθρωποι έχουν ξεπέσει σε σθένος, νοημοσύνη, μνημοσύνη και τις άλλες μεγάλες αρετές.
Φυσικό είναι τώρα να μη θυμόμαστε το πραγματικό ένδοξο παρελθόν μας και να νομίζουμε πως ήμασταν κτηνώδη, βάρβαρα όντα που σιγά σιγά ανακαλύψαμε την τεχνολογία (τον τροχό και άλλα εργαλεία) κι έτσι φθάσαμε στην τωρινή βαθμίδα του πολιτισμού πιστεύοντας στην πλειονότητα μας, πως ο υλικός κόσμος είναι η μόνη πραγματικότητα και πως η νοημοσύνη μας είναι ένα πολύ ευπρόσδεκτο μα τυχαίο προϊόν της διαίρεσης, σύγκρουση κι εξέλιξης μοριδίων «ύλης».
Και μερικοί μονάρχες, λιγοστοί πια, συνεχίζουν «ελέω Θεού» μα δεν έχουν τώρα τις λαμπρές δυνάμεις που είχαν ακόμα και στον Μεσαίωνα – φιλοδοξίες, ναι, μα και ισχυρή θέληση, ενέργεια, γενναιότητα κάποτε και σοφία.
3. Κάποτε, οπωσδήποτε στον 19ο αιώνα, οι μοναρχίες ήταν πολλές και οι δημοκρατίες λιγοστές. Σήμερα, μετά τον πόλεμο 1939-45 οι δημοκρατίες είναι πολλές και οι μοναρχίες λίγες.
Οι λαοί, ακόμα και αυτοί που έχουν πίστη στο Θεό, δεν βλέπουν γιατί θα πρέπει να έχουν έναν βασιλιά ή μια βασίλισσα και την οικογένειά τους, ακόμα και αν το στέμμα δεν ανακατεύεται στην πολιτική. Τα έξοδα είναι πολλά.
Όμως, εκτός από τα έξοδα συντήρησης της βασιλικής οικογένειας υπάρχει ένας πολύ προφανέστερος σοβαρός λόγος για την κατάργηση της μοναρχίας «ελέω Θεού».
Οι βασιλείς και τα μέλη της οικογένειάς τους συμπεριφέρονται πια ως κοινοί θνητοί δίχως καμιά ξεχωριστή ποιότητα. Μπορεί να έχουν μορφωθεί σε καλά ιδιωτικά σχολεία και κολέγια και να έχουν κάπως ποιο ευγενική συμπεριφορά, μα δεν επιδεικνύουν καμία πράγματι ανώτερη αρετή όπως ευφυΐα, σοφία, φροντίδα για άλλους, ή κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο για τη μουσική, τη ζωγραφική, το θέατρο.
4. Η βασιλική οικογένεια της Βρετανίας είναι πολύ γνωστή – the House of Nicolson που επίσημα ξεκίνησε τον Ιούλιο 1917, όταν ο Γεώργιος ο 5ος αποτίναξε την παλαιά γερμανική καταγωγή και τους γερμανικούς τίτλους του, λόγω του αντι-γερμανικού δημόσιου αισθήματος στον πόλεμο 1914-18 και υιοθέτησε το όνομα Windsor.
Η βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ είναι μια εξαίρετη κυρία και ικανότατη μονάρχης, όπως δείχνει το ωραίο και ρεαλιστικό σήριαλ The Crown. Μα δείχνει επίσης και γνωρίζουμε από τα ΜΜΕ, τα διάφορα σκάνδαλα (του Εδουάρδου 8ου, θείου της Ελισάβετ, του Φιλίππου, της Μαργαρίτας, της Νταϊάνας κλπ.) τα οποία πάντοτε συγκαλύπτονταν. Σχεδόν όλα τα μέλη καπνίζουν, πίνουν, επιδίδονται σε σεξουαλικές περιπέτειες, κάποτε και σε ναρκωτικά, όπως πάμπολλοι κοινοί άνθρωποι. Οι ίδιοι απαιτούν σεβασμό και νομίζουν πως είναι ξεχωριστοί, υψηλοί αριστοκράτες, γαλαζοαίματοι, μα στην πραγματικότητα, είναι κοινοί, κοινότατοι μα πολύ πλούσιοι θνητοί.
Έχουν λησμονήσει πως ο σεβασμός και η αγάπη που ο λαός δείχνει είναι προς τον υψηλό θεσμό που εκπροσωπούν και όχι την ανόητη, ανώριμη προσωπικότητα τους.
5. Όταν σπούδαζα στο Λονδίνο, γνώρισα έναν γόνο μιας κατώτερης αριστοκρατικής οικογένειας. Γίναμε φίλοι και κάποια ώρα γνώρισα την οικογένεια, τον αδελφό και τους γονείς του.
Μου εξήγησαν πως η αριστοκρατία ήταν όπως ράτσα καθαρόαιμων αλόγων. Με την εκπαίδευση και τις παραδόσεις τους ξεχώριζαν.
Δεν είπα τίποτα διότι τότε δεν γνώριζα πολλά.
Η αναλογία δεν ευσταθεί καθόλου. Τα άλογα μπορεί με την κατάλληλη ευγονική να γίνουν ξεχωριστή, ανώτερη ράτσα, ταχύτερα και ομορφότερα. Μα οι άνθρωποι εκλεπτύνονται και εξευγενίζονται μόνο με καλή ανατροφή και παιδεία. Μπορεί κάλλιστα να γεννηθεί κάποιος σε αριστοκρατική/βασιλική οικογένεια και να εξελιχθεί σε ανώμαλο έκφυλο γλεντζέ ή κακοποιό, όπως συμβαίνει με πολλά βλαστάρια μιας πολυπληθούς βασιλικής οικογένειας και άλλων αριστοκρατών.
