Ο Τζίγκορο Κανό (10/12/1860 – 4/5/1938) θεωρείται πατέρας της πολεμικής τέχνης του Judo, η οποία ήταν και η πρώτη που έγινε ευρέως γνωστή έξω από την Ιαπωνία. Ήταν επίσης η πρώτη που έγινε κανονικό άθλημα στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο Κανό εισήγαγε νωρίς τις ζώνες λευκή ως μαύρη και τις διακρίσεις των τάξεων dan. Ήταν μέρος της εκπαιδευτικής του καριέρας καθώς διορίστηκε Διευθυντής της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας (1898-1901) και σε άλλα σημαντικά πόστα. Από το 1900 κι έπειτα εισήγαγε το Τζούντο (και το Κέντο) στα δημόσια σχολεία της χώρας.
Παρότι σχετικά μικρόσωμος μπορούσε εύκολα να νικήσει πολύ πιο μεγαλόσωμους αντιπάλους. Όπως εξήγησε πολλές φορές, χρησιμοποιούσε την ορμητική φόρα τους για να τους ανατρέψει. «Μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα με ελάχιστη προσπάθεια».
Σε άρθρο του στο αμερικανικό περιοδικό Living Age (Σεπτ. 1922) εξήγησε πως – «Το Τζούντο έχει τη δική του καλλιέργεια σε σωματικό, νοητικό και ηθικό επίπεδο… Ένα κύριο χαρακτηριστικό του [στο σωματικό επίπεδο] είναι η αρχή της μη-αντίστασης με την οποία εκμεταλλεύεσαι την απώλεια ισορροπίας του αντιπάλου σου. Από αυτό προέρχερται η ονομασία jujutsu (=η ήπια τέχνη) και judo (διδασκαλία της απαλότητας)».
Ακολουθούν μερικές ρήσεις του μεγάλου αυτού δασκάλου.
Το πεύκο αντιστέκεται στη θύελλα και σπάει. Η ιτιά λυγίζει στον άνεμο και τη χιονόπτωση κι έτσι δεν σπάει. Να ασκείτε την τέχνη Jiu-Jitsu με τον ίδιο τρόπο.
Αν υπάρχει ορθή προσπάθεια, υπάρχει επίτευξη.
Σημαντικό δεν είναι να είσαι καλύτερος από άλλον, μα να είσαι καλύτερος από χθες.
Να ακολουθείς το μοναδικό μονοπάτι. Να μην έχεις έπαρση με τη νίκη ή κατήφεια με την ήττα. Μην ξεχνάς την επιφύλαξη ακόμα και όταν όλα είναι ήσυχα και μην κυριεύεσαι από φόβο όταν απειλεί κίνδυνος.
Με το να ρωτήσεις μπορεί να σου φέρει στιγμιαία ντροπή, μα αν δεν ρωτήσεις και μείνεις στην άγνοιά σου θα είναι ντροπή για όλη τη ζωή.
