23 Ιουνίου 2023
Κι ενώ η ουκρανική αντεπίθεση κερδίζει έδαφος σε όλα τα μέτωπα στις νοτιοανατολικές περιοχές, ο Γεβγκένι Πριγκόζιν με τους μισθοφόρους του (25.000) κατέλαβε την πόλη Ροστόφ (στον ποταμό Don, λίγο προτού αυτός χυθεί στη θάλασσα Αζόφ, ανατολικά της Κριμαίας) και απείλησε προέλαση κατά της Μόσχας, με αφορμή, όπως ισχυρίστηκε σε βίντεο στο Telegram, την επίθεση με πυραύλους από το υπ. Άμυνας της Ρωσίας σ’ ένα στρατόπεδο των δικών του Βαγκνέρων. Οι μηχανοκίνητες δυνάμεις του το επόμενο εικοσιτετράωρο όντως προχώρησαν βόρεια περίπου 700 χλμ.
Ο ίδιος ισχυρίστηκε πως επρόκειτο για μια “εκστρατεία Δικαιοσύνης” και όχι πραξικόπημα. Αλλά η FSB (Εθνική Ασφάλεια) αμέσως ανακοίνωσε πως ήταν εγκληματική υπόθεση που παρότρυνε “σε ένοπλη επανάσταση” κατά του καθεστώτος. Και ο Γενικός Εισαγγελέας αποφάνθηκε πως η ενέργεια της FSB ήταν “νόμιμη και καλά θεμελιωμένη”.
Σύντομα τα γραφεία της Βάγκνερ στην Πετρούπολη δέχθηκαν εισβολή από άντρες της Ασφάλειας.
Ο Πούτιν τάχθηκε αμέσως ενάντια στον πρώην μάγειρα και κολλητό του διότι απλούστατα δεν θα μπορούσε να δεχτεί την ανατροπή των Σόιγκου (υπουργός Άμυνας) και Γκερασίμοφ (Γενικός Επιτελάρχης των στρατευμάτων που πολεμούν στην Ουκρανία,) τους οποίους ο ίδιος είχε διορίσει.
Τις επόμενες δυο μέρες υπήρξαν αλληλοκατηγορίες και απειλές από τις δυο πλευρές, μα τελικά ο εμφύλιος αποφεύχθηκε.
Οι Βαγκνέροι δεν προχώρησαν στην πλήρη κατάληψη της Ροστόφ ούτε καν επιτέθηκαν στα τοπικά γραφεία του υπουργείου Άμυνας, και φυσικά, σταμάτησαν την προέλαση κατά της Μόσχας “για να μη χυθεί ρωσικό αίμα”, όπως είπε ο Πριγκόζιν. Στη φωτό ο Πριγκόζιν συζητά στη Ροστόφ με τον στρατηγό Y. Yenkurov, ενώ ο στρατηγός V. Alekseev κουνά συγκαταβατικά το κεφάλι του.
Ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Lukashenko, που στηρίζει τον Πούτιν και στηρίζεται από εκείνον, έχει καλές, φιλικές σχέσεις και με τον Πριγκόζιν για 20 χρόνια. Μεσολάβησε και οργάνωσε μια συμφωνία αποκλιμάκωσης.
Ο Πριγκόζιν υποχώρησε και αναίρεσε όλες τις απαιτήσεις του. Μα αυτό πρέπει να έγινε διότι, κατά κύριο λόγο, κατάλαβε πως οι Ρώσοι, όσο και αν τον θαύμαζαν, δεν θα ξεσηκώνονταν κατά του Πούτιν και των δυνάμεων που τον στηρίζουν και, το σπουδαιότερο, οι 25.000 μισθοφόροι του δεν θα μπορούσαν ν’ αντιμετωπίσουν τις κατά πολύ υπέρτερες δυνάμεις του υπ. Άμυνας σε αριθμό και οπλισμό.
Έτσι οι Βαγκνέροι επέστρεψαν (26/6) στα στρατόπεδά τους και ο Πριγκόζιν πήγε στη Λευκορωσία με την εγγύηση του Λουκασένκο.
Οπωσδήποτε υπήρξε κάποιο τρίξιμο του θώκου του Πούτιν μα δεν ήταν σοβαρό και ο ίδιος παραμένει απόλυτος κύριος.
