Είναι θέμα σχεδόν ανεξάντλητο με όλες τις ποικίλες απόψεις του.
Είναι πολύ παράξενος και παράλογος ο χριστιανικός (και ιουδαϊκός) Θεός και κάπως χειρότερος εκείνος ο Αλλάχ του Ισλάμ. Προτού εξοργιστείτε (αν είστε χριστιανοί) συλλογιστείτε μερικά απλά δεδομένα στα θεόπνευστα δήθεν Ευαγγέλια και στην ευρύτερη χριστιανική θεολογία.
Ο Ιησούς σε όλα τα Ευαγγέλια μας πληροφορεί (τις μάζες μα και τους μαθητές του) πως ο Ουράνιος Πατέρας είναι δίκαιος (χαρίζονται ηλιόφως και βροχή και στους καλούς και τους κακούς, Ματθ 5.45) και συμπονετικός (συγχωρώντας αμαρτωλούς που μετανοούν, Ματθ 6.14, Λουκ 17.3-4) και αγαπά τους πιστούς (Ιωαν 16.27) κλπ. Αλλά οι αρχιερείς, εκκλησιαστικοί και θεολόγοι διδάσκουν επίσης πως οι αμαρτωλοί, παρότι ενσαρκώνουν τη θεϊκή πνοή ή σπίθα, θα πάνε στην αιώνια κόλαση – για πάντα! Δεν είναι αντιφατικό, άσκοπο, παράλογο;
Συνεχίζει έτσι η αποκρουστική πλευρά του σαδιστικού παράλογου και οργίλου Θεού Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης. Ουκ έσονται σοι θεοί έτεροι πλην εμού (δεν θα υπάρξουν άλλοι Θεοί εκτός από εμένα)… Εγώ είμαι κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής (= που ζηλεύει και απαιτεί ολοκληρωτική λατρεία)! (Έξοδος 20.3-5).
Και απαιτεί τη γενοκτονία ολόκληρων λαών που λατρεύουν άλλους θεούς (Βασιλείων Α’, 15.7-33)! Και ο Θεός μεταμελήθη (= μετάνιωσε) που έκανε βασιλέα τον Σαούλ, ο οποίος έδειξε έλεος προς τον Αγάγ, Βασιλέα των Αμαλήκ!
Αυτά είναι απίστευτα πράγματα (υπάρχουν πολλά άλλα, όπως ο θεληματικός βασανισμός του Ιώβ ή, πολύ νωρίτερα, η εξολόθρευση του λαού της Ιεριχούς από τον διάδοχο του Μωυσή, τον Ιησού του Ναυή) για έναν πολυεύσπλαχνο Θεό που αγαπά και συγχωρεί και δίνει φως και βροχή σε δίκαιους και αδίκους!
Συγκρίνετε τώρα έναν άλλο Θεό, τον Krishna των Ινδουιστών. Αυτός είναι μια μορφή του Θεού Vishnu και λατρεύεται (ίσως) περισσότερο από κάθε άλλη θεότητα στην Ινδία. Αυτός διδάσκει τον φίλο και μαθητή του πρίγκηπα Άρτζουνα την τρίπτυχη Οδό της Ανέλιξης μέσω δράσης, λατρείας και σοφίας στο πιο δημοφιλές ιερό και φιλοσοφικό κείμενο (όχι μόνο για Ινδούς μα και πολλούς Δυτικούς), Bhagavad Geetaa (Άσμα του Μεγαλόχαρου). Λέει λοιπόν στο κεφ 7 –
19) Στο τέλος πολλών ενσωματώσεων ο σοφός φτάνει σε Μένα, [πιστεύοντας πως] όλο το σύμπαν είναι [εκδήλωση της Πρωταρχής που είναι ο Θεός] Vāsudeva. Τέτοιος μεγαλόφρων άνθρωπος είναι δυσεύρετος.
20) Όσοι πάλι χάνουν τη γνώση τους λόγω ποικίλων επιθυμιών, ακολουθώντας μια ή άλλη πειθαρχία, σύμφωνα με τη φύση τους, στρέφονται προς διαφορετικές θεότητες.
21) Όποιος οπαδός, όμως, θέλει να λατρέψει με πίστη οποιαδήποτε [άλλη έκδηλη] μορφή [Θεού], Εγώ κάνω την πίστη του ακλόνητη!
Αυτός είναι πολυθεϊσμός μα και παν-εν-θεϊσμός. Το Υπέρτατο Πνεύμα Μπράχμαν είναι μέσα στα πάντα στο σύμπαν, ενώ κάθε μορφή θεότητας, όποια και αν είναι, είναι εκδήλωση εκείνου του Πνεύματος που είναι η Πρωταιτία των πάντων. Ναι, κάθε άτομο μπορεί να λατρεύει όποια μορφή επιθυμεί με πίστη. Έτσι διδάσκεται η ανεξιθρησκεία.
