1. Μέχρι και τον Απρίλη του 1945 οπότε ο ναζισμός, ο χιτλερικός φασισμός καταστράφηκε πλήρως και στον Ειρηνικό ο ιαπωνικός μιλιταρισμός υπέκυψε μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, οι Σοβιετικοί αποδείχθηκαν πολύτιμος σύμμαχός καθώς απασχολούσαν τις στρατιές των φασιστών που αντιμετώπιζαν και άλλα μέτωπα. Και οι Αγγλο–αμερικάνοι δικαίως βοηθούσαν με πολεμοφόδια τον κόκκινο Στρατό.
Στην Ελλάδα, όμως, μόλις οι Ναζήδες επιτέθηκαν στη Ρωσία τον Ιούνιο 1941, το ΚΚΕ πίσω από το ΕΑΜ ζητούσε τον Ιούλιο το διώξιμο των κατακτητών μα και την καθημερινή υποστήριξη και υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης. Όπως το διατύπωσε ο Γιάννης Ιωαννίδης στις Αναμνήσεις του «υπέρτατο καθήκον… είναι η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης με όλα τα μέσα βοήθειας» εναντίον «της παγκόσμιας αντίδρασης».
2. Οι κομμουνιστές είχαν περίπου αγιοποιήσει τον Στάλιν νομίζοντας πως όντως αυτός και οι ορδές/μπουλούκια των μπολσεβίκων του ενδιαφέρονταν να οικοδομήσουν έναν νέο κόσμο δικαιοσύνης κι ευημερίας.
Είναι δυνατόν να μην ήξεραν την κατάσταση στη Σοβιετία; Στις νέες συνθήκες κομμουνισμού οι κομματικοί κομισάριοι αποτελούσαν τη νέα άρχουσα τάξη που καλοπερνούσε και ο αταξικός λαός δεινοπαθούσε.
Δεν γίνεται να μην ήξεραν για τη λυσσώδη πάλη μεταξύ «συντρόφων» σχετικά με την άνοδο στην κορυφή όταν πέθανε ο Λένιν και τις εκτεταμένες εκκαθαρίσεις που στη συνέχεια έκανε ο Στάλιν.
Ο Λένιν πέθανε τον Ιανουάριο του 1924 μα ο Στάλιν κατόρθωσε να υπερισχύει μόνο τον Δεκέμβριο 1929. Στο μεταξύ το Τρότσκι που ήθελε την εκβιομηχάνιση εξορίστηκε (και δολοφονήθηκε το 1940) ενώ οι Μπουχάριν, Ρίκοφ και Τόμσκι με τις «δεξιές» οικονομικές πολιτικές τους (=συνέχεια της Νέας Οικονομικής Πολιτικής του Λένιν!) αποβλήθηκαν από το Κόμμα!
3. Και καλά αυτά τα συντροφικά μαχαιρώματα. Μα υπήρχαν κι άλλοι μνηστήρες για την απόλυτη κυριαρχία (όπως ο Σεργκέι Κίροφ που δολοφονήθηκε το 1934). Έτσι ακολούθησαν σταδιακά οι εκκαθαρίσεις και οι μεγάλες δίκες 1936-38.
Σε αυτά τα χρόνια έγιναν πάνω από ένα εκατομμύριο συλλήψεις σε όλη τη χώρα και καταδικάστηκαν κι εκτελέστηκαν 681.000 άνθρωποι. Κι εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπίστηκαν στις γιγάντιες κολχόζες ή στα γιγάντια γκούλαγκ.
Μετά, ήταν οι 4 μεγάλες δίκες: α) Αυγ 1936 των 16. β) Ιαν ’37 των 17. γ) Ιουν ’37 των στρατηγών και του Τσουχατσέφσκι. δ) Μάρτης ’38 των 21 και του μισητού Μπουχάριν.
Σε αυτές τις παρωδίες καταδικάστηκαν ως πράκτορες της Ιαπωνίας, Γερμανίας και Βρετανίας 52 στελέχη του ΚΚΣΕ, μέλη της ΚΕ του 1917, μέλη του Γραφείου της ΚΕ και κομισάριοι/υπουργοί της 1ης κυβέρνησης του Λένιν του 1917 και μέλη του Πολιτικού Γραφείου ως το 1923.
Χιλιάδες ανώτεροι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων εξοντώθηκαν.
4. Δεν είναι δυνατόν να μην ήξεραν οι έλληνες κομμουνιστές πως το Σύμφωνο μη–επίθεσης (που υπέγραψαν στη Μόσχα οι Ρίμπεντροπ και Μολότοφ) απέβλεπε όχι στην προετοιμασία του Κόκκινου Στρατού, όπως ισχυρίστηκαν οι φανατικοί κομμουνιστές, μα στην αρπαγή της ανατολικής Πολωνίας, της Εσθονίας, της Λετονίας, της Λιθουανίας και της Φινλανδίας και μέρος της Ρουμανίας.
Η χιτλερική εισβολή στη Ρωσία βρήκε τον Στάλιν και τον Κόκκινο Στρατό απροετοίμαστο. Μετά τις εκκαθαρίσεις των «αντιδραστικών» μα έμπειρων αξιωματικών οι καινούριοι ήταν ακόμα εντελώς ανώριμοι, εκτός από ελάχιστους σαν τον Ζούκοφ.
Στην Ουκρανία υποχώρησαν οι Ρώσοι τόσο άτακτα που άφησαν πίσω όλο τον οπλισμό τους. Οι Γερμανοί κατέλαβαν όλες τις Βαλτικές χώρες και πολιόρκησαν το Λένινγκραντ και τη Σεβαστούπολη.
Μόνο ο παγερός χειμώνας εμπόδισε τους Γερμανούς να επιτεθούν στη Μόσχα.
5. Στο μεταξύ ο Στάλιν, που είχε αγνοήσει τις προειδοποιήσεις των Βρετανών για την εισβολή, εκλιπαρούσε για εφόδια και τρόφιμα και οι Βρετανοί έστελναν όσα μπορούσαν με την αρωγή των Αμερικανών.
Μόνο στις αρχές του 1943 με την ήττα των Γερμανών στο Στάλινγκραντ ανέκαμψε ο Κόκκινος Στρατός και άρχισε να διώχνει τους Ναζήδες.
Μα ήδη στις 5/11/42 οι Βρετανοί (και μια ταξιαρχία Ελλήνων υπό τον Παυσανία Κατσώτα) νίκησαν τον Ρόμελ στο Ελ Αλαμέιν και έδιωξαν από τη Βόρειο Αφρική τους Γερμανο-Ιταλούς. Αυτό το κατόρθωσαν οι Βρετανοί διότι νωρίτερα, στη Μάχη της Βρετανίας η Βασιλική Αεροπορία τους είχε νικήσει τη Λουφτβάφε του Γκέρινγκ.
Μεταξύ 1941 και 1949 ο Στάλιν εξόντωσε πάνω από 3εκμ!
Πως είναι δυνατό να γνωρίζεις αυτά τα γεγονότα και να παραμένεις λάτρης του «πατερούλη» Στάλιν;…
Δυστυχώς τέτοια είναι η εθελοτυφλία…
