Κωνσταντίνος Ζούλας
«Δεν με ενδιαφέρει αν τα χρήματα που μοιράζει ο Τσίπρας αναδύουν άρωμα εκλογών. Με ενδιαφέρει που 1,5 εκατομμύριο συμπολίτες μας θα κάνουν γιορτές σαν άνθρωποι».
Βλέποντας στο Facebook τα σχόλια μετά το διάγγελμα Τσίπρα, είδα τυχαία αυτήν την ανάρτηση. Την έγραψε κάποιος Θοδωρής Τζ. και αμέσως του απάντησε ο Σπύρος Στ. «Μα τους μοιράζει απ’ αυτά που τους περιέκοψε», του είπε και διερωτήθηκε «τι λογική έχει να παίρνεις κάτι, για να το ξαναδώσεις πίσω». «Μπορεί να είναι σπασμωδική κίνηση, αλλά επιμένω ότι κάποιοι άνθρωποι θα κάνουν γιορτές», αντέτεινε ο Θοδωρής.
Δεν μετέφερα τυχαία τον διάλογο. Δείχνει την πλήρη σύγχυση που υπάρχει στη χώρα μας, απλούστατα γιατί οι πολιτικοί αποφεύγουν να πουν την αλήθεια για την πραγματική αιτία που η χώρα είναι σε απόλυτο αδιέδοξο. Κι αυτή είναι μία και ξεκάθαρη.
Η Ελλάδα έχει σήμερα 2.700.000 συνταξιούχους. Ετησίως «κοστίζουν» περί τα 30 δισ. ευρώ, δηλαδή το 18% του ΑΕΠ. Για να καταλάβει κανείς το πρόβλημα, αρκούν δύο στοιχεία. Πρώτον ότι οι συντάξεις στις χώρες της Ε.Ε. δεν υπερβαίνουν το 12% του ΑΕΠ τους. Και δεύτερον ότι σήμερα στην Ελλάδα, η αναλογία εργαζομένων – συνταξιούχων είναι 1,3 προς 1, ενώ, για να είναι υγιές ένα ασφαλιστικό σύστημα, κάθε ένας συνταξιούχος πρέπει να «χρηματοδοτείται» από 4 εργαζόμενους.
Υπάρχει, όμως, και άλλη μία «λεπτομέρεια» που επίσης αποφεύγουν να πουν οι πολιτικοί. Στην Ελλάδα, το 50% των εργαζομένων ΔΕΝ πληρώνει φόρους, καθώς δηλώνει εισοδήματα κάτω των 8.800 ευρώ, που είναι το αφορολόγητο όριο. Επομένως, το επιπλέον κόστος που καταβάλλει το κράτος για να πληρώνει τις συντάξεις (πέραν των εισφορών που δεν επαρκούν βέβαια) πέφτει σε ακόμη λιγότερους πολίτες. Γι’ αυτό και το σύστημα είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει. Διότι είναι αδύνατον 3,5 εκατ. εργαζόμενοι να συντηρήσουν και τις οικογένειές τους και τους 2,7 εκατ. συνταξιούχους.
Αυτήν την τόσο κρίσιμη παράμετρο έχουμε τεράστια ευθύνη και εμείς οι δημοσιογράφοι που δεν την αναδεικνύουμε συνέχεια. Και υπομένουμε π.χ. τους συνταξιούχους να διαμαρτύρονται «γιατί τους κόβουν το χαρτζιλίκι που δίνουν στα εγγόνια τους», αντί να τους εξηγούμε τον παραλογισμό του σκεπτικού τους, υπογραμμίζοντας ότι το ζητούμενο είναι η δημιουργία θέσεων απασχόλησης για τους κατιόντες τους και όχι εκείνοι να τους επιδοτούν με χαρτζιλίκι από τις συντάξεις.
Και κάπως έτσι επιστρέφουμε στον παραλογισμό της επιδότησης του κ. Τσίπρα, που είναι βέβαια η ψηφοθηρική του στόχευση στην πελατεία των συνταξιούχων. Τι θα έπρεπε ή μάλλον τι θα όφειλε να κάνει ο κ. Τσίπρας αν ενδιαφερόταν στοιχειωδώς για τη χώρα και όχι απλώς να κερδίσει ψήφους; Το απλούστατο. Αντί να μοιράσει ψίχουλα σε 1,6 εκατ. συνταξιούχους, να επιχορηγήσει νέους ή και μεγαλύτερους ανέργους που αναζητούν δουλειά.
Αν κάνει κανείς τη διαίρεση, πραγματικά θα φρίξει με την κυβερνητική επιλογή. Με 617 εκατ. ευρώ ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να προσφέρει για έναν ολόκληρο χρόνο εργασία σε 61.000 ανθρώπους (10.000 ευρώ τον χρόνο) που σήμερα δεν έχουν απασχόληση. Και αυτό θα μπορούσε εύκολα να το πράξει κινητροδοτώντας τον ιδιωτικό τομέα να κάνει προσλήψεις, με το κράτος να εγγυάται τους πρώτους 14 μισθούς για 61.000 θέσεις εργασίας, μήπως και πάρει μπρος η οικονομία. Οσοι δε αναρωτιούνται «και μετά τον ένα χρόνο τι θα γινόταν» όχι μόνον δεν κάνουν τον κόπο να σκεφτούν πόσο παράλογο είναι να πάρουν ad hoc αυτά τα χρήματα οι συνταξιούχοι, αλλά παραβλέπουν ότι πολλές από τις 61.000 νέες θέσεις εργασίας θα μπορούσαν κάλλιστα να μονιμοποιηθούν αν κινείτο επιτέλους η αγορά.
Μη γελιόμαστε. Πολλές λύσεις δεν υπάρχουν για όσα διαβάσατε. Για την ακρίβεια υπάρχουν δύο, τις οποίες είναι θέμα χρόνου να τις παραδεχθεί ο κ. Μητσοτάκης, αν δεν θέλει να γίνει ένας ακόμη πρωθυπουργός που θα καταπιεί η κρίση. Η πρώτη είναι να σφαγιασθούν οι 716.000 συντάξεις πολιτών που είναι σήμερα κάτω των 65 ετών (οι 350.000 είναι κάτω των 59 ετών). Μόνον αυτές κοστίζουν 8 δισ. τον χρόνο και το ποσό πρέπει να μειωθεί τουλάχιστον κατά 50%. Η δεύτερη είναι να καταργηθεί εντελώς το αφορολόγητο και να θεσπισθεί μια νέα δίκαιη φορολογική κλίμακα, καθώς είναι αδιανόητο –αλλά και ψέμα– να δηλώνουν 4 εκατ. Ελληνες κάτω των 8.800 ευρώ ετησίως.
Αν δεν γίνουν αυτά τα δύο, που είναι τα μόνα που μπορούν να εξοικονομήσουν άμεσα στην οικονομία περί τα 8-10 δισ. τον χρόνο, η χώρα θα επανέλθει σύντομα στο χείλος του γκρεμού της δραχμής. Δεν λένε τρέλες όσοι το διαβλέπουν και ας τους αντιμετωπίζουμε ως εχθρούς που μας επιβουλεύονται.
Πηγή: Καθημερινή
