1. Είναι αλήθεια, όπως παρατήρησαν σε μηνύματά τους μερικοί αναγνώστες, πως συχνά γράφω έντονα εναντίον των αναρχοαριστερών, κομμουνιστών και σοσιαλιστών σαν την Πασοκαρία (και δη του Ανδρέα του 1980) και το γλωσσικό ύφος είναι φαρμακερό. Αντικομμουνιστικό μένος!
Αλλά η σύνολη Αριστερά εκδηλώνει σε όλες τις μορφές και όλα τα κόμματά της την πιο παράλογη και πρόστυχη άποψη του ανθρώπου.
Πολλοί συμπαθούντες νομίζουν πως κάποτε οι κομμουνιστές είχαν αρχές, εντιμότητα και αίσθημα δικαιοσύνης.
Ουδέποτε. Από τους πρώτους οπαδούς του Μαρξ στη Διεθνή ως τους σημερινούς δικτατορίσκους τύπου Τσίπρα και (Γάλλου) Μελανσόν.
Υπήρξαν, βέβαια, μερικοί έντιμοι άνθρωποι. Αλλά όλοι παράτησαν αυτή την παράταξη νωρίς, όπως εγώ, ή ο Μανδραβέλης και ο Στάγκος της Καθημερινής. Ελάχιστοι έμειναν από συναισθηματισμό, όπως ο Κύρκος που έλεγε στα τελευταία του «Ευτυχώς που δεν νικήσαμε στον εμφύλιο».
2. Ας αφήσουμε στην άκρη δικτάτορες σαν τον Κάστρο της Κούβας ή την οικογένεια Κιμ της Βόρειας Κορέας και τον Μαδούρο της Βενεζουέλας, που δεν επέτρεψαν καμιά αντιπολίτευση, εκλογές ή ελευθερίες.
Πάρτε τα παραδείγματα του Τσίπρα και του Μελανσόν που φύτρωσαν κι αναπτύχθηκαν και ζουν σε ένα φιλελεύθερο, ας πούμε, σοσιαλδημοκρατικό καθεστώς της Ελλάδας και της Γαλλίας με όλες τις εγγενείς αδυναμίες που έχουν.
3. Πρόσφατα, στις γαλλικές εκλογές (α΄γύρου) ο Τσίπρας και τα τσιράκια του, παρά την τσιπρική υπόσχεση στον Ολάντ για στήριξη των σοσιαλιστών, υποστήριζαν το ΚΚΓ και τον υποψήφιο Μελανσόν που θέλει να διαλυθεί η ΕΕ ή να φύγει η Γαλλία και να επιβληθούν τα ολοκληρωτικά προγράμματα του κομμουνισμού – όπως στην Κούβα του Κάστρο και την Κορέα των Κιμ.
Την ίδια ώρα εκλιπαρεί ο Τσίπρας τους Ευρωπαίους να τον βοηθήσουν με πρόσθετα φτηνά δανεικά και να ελαφρύνουν την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους χωρίς να διστάσει να φορτώσει πρόσθετα μέτρα στις πλάτες τους λαού, τον οποίο εξαπατά αδιάκοπα με γκεμπελική προπαγάνδα όπου το κρέας βαφτίζεται ψάρι, μέτρα δε που θα εφαρμόσει μια κυβέρνηση μελλοντική, μετά το 2018 οπότε οι Συριζανέλληνες θα έχουν φύγει από την εξουσία. Πώς ανέχονται οι Ευρωπαίοι τέτοιο τσογλάνι;
4. Προσέξτε, κανένα από τα μέτρα που έχει το τσιπρικό τσίρκο επιβάλλει δεν εκφράζει τη χοντρή άποψη του κομμουνισμού. Δεν υπήρξε καμιά μέριμνα για τα κατώτερα στρώματα – μόνο διορισμοί συγγενών και κομματόσκυλων στην ασφάλεια του Δημοσίου. Είναι ένα κομμουνιστοθρεμμένο βουτυρόπαιδο που ποντάρει στην παλαβή παράταξη των αναρχοαριστερών για να έχει και να παραμείνει στην εξουσία.
Προσέξτε, στο εξωτερικό κάνει τον φιλοευρωπαίο και γιατί είναι απολαυστικό και κολακευτικό να συνδιαλέγεσαι με τους ισχυρούς της Ευρώπης αλλά και γιατί μόνο από την ΕΕ μπορεί να πάρει τα λεφτά που στηρίζουν το ετοιμόρροπο ελληνικό κράτος και τον ίδιο.
Αλλά την ίδια ώρα δείχνει την εσωτερική ασυναρτησία και ανωριμότητά του, ψευδολογώντας στους Ευρωπαίους ηγέτες (που καθυβρίζει στην Ελλάδα) και στηρίζοντας τον Κομμουνιστή Μελανσόν.
5. Και ο Μελανσόν;
Είναι κι αυτός ένας παρωχημένος εθνικο-λαϊκιστής σταλινιστής που θέλει να γίνει δικτάτορας όπως όλοι σχεδόν οι κομμουνιστές. Και δεν κρύβεται πίσω από παραπετάσματα με σαπουνόφουσκες σαν αυτές που ξεφυσά ο Τσίπρας.
Στις εκλογές (α΄γύρου) ήρθε τέταρτος. Ο σταλινικός κομμουνισμός δεν έχει πέραση πια στη Γαλλία, όπως παλαιότερα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα ξανάρθει ποτέ. Οι Γάλλοι είναι πάντα συγχυσμένοι.
Και τι έκανε ο Μελανσόν στην ήττα του με το σχετικά σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων του; Τους είπε να ψηφίσουν όποιον υποψήφιο ήθελαν – τον Μακρόν ή την Λεπέν!
Διότι ελάχιστα χωρίζουν την Ακροδεξιά από τον Κομμουνισμό. Οι Γάλλοι κομμουνιστές δέχονται τους ξένους πρόσφυγες – αφού πολλοί υποστηρικτές τους είναι ξενικής καταγωγής (από πρώην αποικίες) και όχι καθαρόαιμοι Γάλλοι.
Κατά τα άλλα θέλει κι αυτός όπως η Λεπέν τη διάλυση της ΕΕ και χάος στη Γαλλία για να αναλάβει την εξουσία. Όπως οι δικοί μας αναρχοαριστεροί κάθε απόχρωσης.
Τέτοια ήταν και είναι η νοοτροπία αναρχοαριστερών και κομμουνιστών: δίψα για εξουσία.
