1. «Η Ιστορία είναι η ιστορία ταξικών συγκρούσεων. Ο καπιταλισμός οικοδομείται πάνω στην ιδιωτική κατοχή των μέσων παραγωγής κι, επειδή υπάρχει ανταγωνισμός, απαιτεί οι εργαζόμενοι να πληρώνονται όσο το δυνατό λιγότερα έτσι που η εργασία τους να εκδηλώνεται πλήρως μα να μην πληρώνεται πλήρως. Οι εργοδότες έτσι έχουν κέρδος.»
Αυτά γράφει για τον Μαρξισμό σε μια εκλαϊκευμένη σύντομη εκδοχή σε άρθρο στο Διαδίκτυο, κάποιος Alexander Finnegan, 21 Αυγ 2019 και συνεχίζει:
Αυτή η κατάσταση οδηγεί σε αποξένωση, (alienation), καταπίεση κι εκμετάλλευση καθώς οι εργαζόμενοι γίνονται σκλάβοι μισθοδοσίας. Ο καπιταλισμός δίνει κίνητρο για αυτοματισμό που, καθώς οι μηχανές παίρνουν τη θέση των εργαζομένων, δημιουργεί τέτοια υψηλά επίπεδα ανεργίας που οι άνθρωποι θα επαναστατήσουν. Τώρα θα αρπάξουν οι ίδιοι τα μέσα παραγωγής και θα εισάγουν μια Νέα Εποχή, την εποχή του κομμουνισμού. Το νέο αυτό καθεστώς δεν έχει κράτος, χρήμα ή τάξεις. Η κοινωνία θα είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που συγχρόνως θα διοικούν με τη φιλοσοφία «Από τον καθένα ανάλογα με την ικανότητά του στον καθένα ανάλογα με την ανάγκη του».
2. Αυτή είναι μια άρτια περίληψη της μαρξιστική θεώρησης και, φυσικά, της κομμουνιστικής προσέγγισης.
Κανένας μη-μαρξιστής ιστορικός δεν δίνει δεκάρα για τον ιστορικό διαλεκτικό υλισμό του Μαρξ. Μόνο ανθρωπολόγοι, κοινωνιολόγοι και οικονομολόγοι κάποιας νοοτροπίας βρίσκουν κάτι αληθοφανές σε αυτή τη θεωρία.
Όπως οι πρώτοι χριστιανοί μαζί με τον απόστολο Παύλο (1η Επιστολή προς Θεσσαλονικείς, κεφ. 4) περίμεναν την Συντέλεια, τη Δευτέρα Παρουσία και την εγκαθίδρυση της Βασιλείας του Θεού «τώρα», από μέρα σε μέρα, έτσι και οι μαρξιστές, περίμεναν την επανάσταση, όχι στη Ρωσία, μα στις εκβιομηχανισμένες χώρες (Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, ΗΠΑ) των καταπιεστικών καπιταλιστών και της αναπτυσσόμενης τεχνολογίας και αυτοματοποίησης.
Μετά την επανάσταση στη Ρωσία, πάλι περίμεναν πως αυτή, με τις ακατάπαυστες προσπάθειες του Λένιν και συντρόφων, θα εξαπλωνόταν ως πανδημία στις άλλες χώρες, μα πάλι τίποτα δεν έγινε. Ούτε ο Στάλιν κατόρθωσε να μεταλαμπαδεύσει την επανάσταση στις χώρες όπου κυριαρχούσε ο «καπιταλισμός», η αυξανόμενη αυτοματοποίηση και η εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Απεναντίας, εκτός της Βόρ. Κορέας και 2-3 μπανανιών, όλες οι χώρες που με τη βία είχαν επιβάλει τον δικτατορικό τρόμο του κομμουνισμού στράφηκαν προς το φιλελεύθερο καθεστώς της αγοράς και ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
3. Αν πάρουμε μια προς μια τις προτάσεις του Φίνεγκαν και τις περάσουμε από το κόσκινο της λογικής, θα δούμε πως τίποτα, κανένας ισχυρισμός, δεν ευσταθεί.
Η Ιστορία δεν είναι μια ιστορία ταξικών συγκρούσεων. Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρξαν επαναστάσεις δούλων και στη Ρώμη μόνο μια, εκείνη του Σπάρτακου. Οι συγκρούσεις στον Μεσαίωνα ήταν μεταξύ ανόητων, φιλόδοξων, βασιλικών οικογενειών, μεταξύ αριστοκρατών και εκκλησιαστικών και μεταξύ ανταγωνιζόμενων εμπόρων και παραγωγών.
Μετά, όπου η γη ήταν ελεύθερη ή φθηνά διαθέσιμη, όπως στις ΗΠΑ (άγρια δύση), Αφρική, Αυστραλία κ.λπ., οι μισθοί ήταν τεράστιοι και συχνά οι εργοδότες στη γεωργία, στη βιομηχανία και στο εμπόριο δεν έβρισκαν εργάτες. Αυτό ο Μαρξ το ήξερε πολύ καλά. Οι μισθοί έπεσαν όχι λόγω εκβιομηχάνισης, αυτοματοποίησης κι εκμετάλλευσης από «καπιταλιστές», μα λόγω περικλείσεων και ιδιωτικοποιήσεων των γαιών που δεν άφηναν εναλλακτική απασχόληση στους άκληρους και στερημένους χωρικούς: αυτοί έγιναν οι μάζες άνεργων φτωχών.
4. Η θεωρία του Μαρξ πως η τιμή του εμπορεύματος καθορίζεται από τη εργοδύναμη που εισέρχεται σε αυτό κατά την παραγωγή του είναι βλακωδέστατη.
Ας πάνε οι μαρξιστές σε μια ακροποταμιά και ας φτιάχνουν από τη λάσπη πιάτα και κύπελα για ώρες ή μήνες και ας δούμε πόσα θα μπορέσουν να πουλήσουν.
Ο ίδιος ο Μαρξ γράφει στο τέλος του 3ου τόμου του Κεφαλαίου πως η τιμή καθορίζεται από τη προσφορά και τη ζήτηση – και όχι την ενέργεια που βάζει στο εμπόρευμα ο εργαζόμενος.
Κι ένα τελευταίο. Πώς στην ευχή δεκάδες για να μην πω εκατοντάδες εργαζόμενοι σε μια μεγάλη βιομηχανία ή εξορυκτική μονάδα, θα είναι όλοι συγχρόνως και ιδιοκτήτες και μάνατζερ και εργαζόμενοι (ηλεκτρολόγοι, οδηγοί, καθαριστές, πακεταριστές, δακτυλογράφοι, λογιστές κ.λπ.);
Όπου δοκιμάστηκε αυτό, απέτυχε μεγαλόπρεπα. Μόνο ένα δικτατορικό καθεστώς μονοκομματικών με τη βία των όπλων και τρόμο σταλινικό θα έχει κρατική ιδιοκτησία, διοίκηση και απολαβή εισοδημάτων με τα εξοχικά τους ενώ οι μάζες εργάζονται και ζουν σε διαμερίσματα σαν σπιρτοκούτια….
