1. Είναι γελοίο και προκλητικό να ακούς τα ντουβάρια του ΚΚΕ και τους τσιμεντόλιθους του τσιπρισμού να μιλάνε για “δημοκρατία” και τις διάφορες απόψεις της. Εγώ προσωπικά προτιμώ ένα καθεστώς σαν της Κίνας (που επιτρέπει και την ελευθερία έκφρασης σε ιδιωτικές συναθροίσεις) από το καθεστώς όπου θεσμοθετούνται οι επιθυμίες ηλιθίων και λέγεται “δημοκρατία”.
Οι πιο διαβασμένοι συχνά εξυπνακίζουν αναφέροντας τη ρήση του Τσώρτσιλ: “Η δημοκρατία είναι η χειρότερη μορφή πολιτεύματος εκτός από όλα τα άλλα”.
Άλλοι πάλι θυμούνται τα λόγια του J.F. Kennedy: “H δημοκρατία μπορεί να μην είναι τέλεια μα, τουλάχιστον, δεν χρειάζεται να χτίσω ένα τείχος για να κρατώ μέσα τον λαό μου”. (Η αναφορά είναι στο τείχος του Βερολίνου.)
Σωστά. Μα είναι οι αδικίες και οι εκδηλώσεις διαφθοράς πάρα πολλές και για πάρα πολλούς πολύ επώδυνες.
2. Ο Ντόναλντ Τραμπ, λένε μερικοί, δεν εξελέγη από τον λαό. Η Χίλαρι Κλίντον εξελέγη, μα μια μη δημοκρατική ανωμαλία έκανε τον Τραμπ πρόεδρο.
Αυτή είναι μια φτηνή, εντελώς παράλογη, σοφιστεία.
Πρώτον, η κα Κλίντον δεν θα ήταν πολύ καλύτερη από τον Τραμπ. Η διαφορά τους στη λαϊκή πλειοψηφία ήταν πολύ μικρή. Δεύτερον, τον Τραμπ τον επέλεξαν ως υποψήφιο οι Ρεπουμπλικάνοι με (τη δική τους) δημοκρατικότατη διαδικασία – όπως την κα Κλίντον οι Δημοκρατικοί.
Εξίσου σαθρή σοφιστεία είναι ο ισχυρισμός πως η προσπάθεια των Αμερικανών να δημοκρατικοποιήσουν χώρες όπως το Ιράκ δεν είναι ειλικρινής καθώς ο σκοπός είναι να εκμεταλλευτούν το πετρέλαιο κι έτσι ακολουθεί χάος.
Μα κι εδώ είναι το δημοκρατικό καθεστώς που επέτρεψε τέτοιο τερατώδες (τα όπλα βιολογικής/μαζικής καταστροφής) ψέμα και προχώρησε στην εισβολή και καταστροφή του Ιράκ.
Και όχι μόνο το Ιράκ. Υπάρχουν τόσα άλλα παραδείγματα.
3. Είναι το δημοκρατικό πολίτευμα με βάση την ισότιμη ψήφο σε όλους, άντρες και γυναίκες, μορφωμένους και αμόρφωτους, έξυπνους και καθυστερημένους, ηλικιωμένους, νέους και ανήλικους, και την απόφαση της πλειοψηφίας, που επιτρέπει σε ανθρώπους σαν τον Τραμπ ή τον Τζόνσον στη Βρετανία (και άλλους αλλού) να ανέρχονται στην υπέρτατη εξουσία και να εγκληματούν κατά άλλων λαών μα και κατά του δικού τους λαού – ατιμωρητί.
Μόνο ανόητοι πιστεύουν πως το δημοκρατικό πολίτευμα μπορεί συστηματικά να αναδεικνύει τους καλύτερους ως ηγέτες. Κι αν αυτό γίνεται πού και πού, είναι σύμπτωση, μια ευνοϊκή συγκυρία πολλών παραγόντων και νόμων που δεν κατανοούμε.
Η Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν η πρώτη. Μα ούτε ο ιδεαλιστής Πλάτων ούτε ο πραγματιστής Αριστοτέλης την είχαν σε υπόληψη. Για τον πρώτο, ήταν αναπόφευκτο αποτέλεσμα παρακμής. Για τον δεύτερο, ήταν μια κάποια λύση για την απουσία άριστων πολιτών.
4. Είναι ο Τσώρτσιλ που είπε επίσης: “Το καλύτερο επιχείρημα κατά της δημοκρατίας είναι 5 λεπτών συνομιλία με τον μέσο ψηφοφόρο”.
Αυτή θα δείξει πόσο χαμηλής στάθμης είναι η νοημοσύνη στον μέσο ψηφοφόρο και πόσο περιορισμένη η πληροφόρησή του για θέματα οικονομικά, κοινωνικά, πολιτισμικά ή διεθνούς πολιτικής. Είναι ανίκανος να επιλέξει έστω και κάποιον με λίγες ικανότητες διοίκησης.
Για να λειτουργήσει το δημοκρατικό καθεστώς πρέπει ο λαός να εκπαιδευτεί έτσι που να έχει πολιτική δεξιότητα, όπως ένας πιανίστας ή ένας χειρουργός έχει εκπαιδευθεί κι έχει φτάσει σε υψηλό βαθμό δεξιοτεχνίας. Επιπλέον, πρέπει να συνεχίσει να ασκεί την ικανότητά του/της αν είναι να διατηρήσει την υψηλή αποδοτικότητά του/της.
Χρειάζεται καλή μόρφωση και μια συνεχή πληροφόρηση για τις εξελίξεις στη χώρα του, στις γειτονικές χώρες και στο διεθνές πεδίο μακρύτερα.
Το ακόνισμα της νόησής μας και η ενημέρωσή μας για τις εθνικές και διεθνείς εξελίξεις μας κάνει ικανούς να γνωρίζουμε κατά πόσο ένας πολιτικός, άσχετα με τους δικούς του ισχυρισμούς και τις δηλώσεις και υποσχέσεις του, έχει την ικανότητα να κυβερνήσει και την απαραίτητη αποφασιστικότητα.
Όπως δεν πάμε σε κάποιον κομπογιαννίτη για θεραπεία σοβαρής πάθησης, έτσι δεν θα παρασυρθούμε από έναν φαφλατά λαϊκιστή πολιτικάντη που ενδιαφέρεται μόνο να νέμεται την εξουσία.
Έτσι καταλήγουμε σε αυτό που είπε ο Φράνκλιν Ρούζβελτ: “H δημοκρατία δεν θα επιτύχει εκτός κι αν αυτοί που εκφράζουν την εκλογή τους θα εκλέξουν συνετά”.
Η πραγματική εξασφάλιση της δημοκρατίας είναι, συνεπώς, η μόρφωση.
