1. Διάβασα στο διαδίκτυο την ανοιχτή ομολογία ενός νέου Κινέζου («δεν είμαι ακόμα 30»), που, επειδή «έχει εμπειραθεί» τις αδικίες του κομμουνισμού και «βλέπει» μέσω Διαδικτύου τις «ελευθερίες στη Δύση», αντιπαθεί την κυβέρνηση και το ΚΚΚ. Μένει σε γεγονότα όπως ότι δεν έχουν ελευθερία έκφρασης σαν τη Δύση και ότι το ΚΚΚ προπαγανδίζει ακατάπαυστα και κάνει πλύση εγκεφάλου στους νέους και γέρους. Επίσης λέει πως υπάρχουν πολλοί που νοσταλγούν την εποχή του Μάο. Οι αξιωματούχοι του ΚΚ έχουν προνόμια (αμάξια, περιουσία, ταξίδια στο εξωτερικό) που πολλοί πολίτες (και πολλοί χωρικοί) δεν μπορούν να έχουν. Υπάρχει ανεργία, επίσης…
Ο νεαρός προφανώς πήρε από το Διαδίκτυο μόνο τον οργίλο, αλόγιστο επαναστατισμό των νέων στη Δύση. Προφανώς δεν καταλαβαίνει πως, παρά τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που νομίζει πως επικρατούν στη Δύση, και ανεργία υπάρχει και διαφθορά και κυβερνητικά κόμματα (φιλελεύθερα ή σοσιαλιστικά) δίνουν προνόμια στους δικούς τους και η ελευθερία έκφρασης περιορίζεται και οι νεολαίοι δεν συμπαθούν καμιά απολύτως κυβέρνηση!
Ο νεαρός πάσχει από την αρρώστια του επαναστατικού αριστερισμού!
2. Ο νεαρός θα έπρεπε να ξέρει πόσο οι συνθήκες στη χώρα του έχουν αλλάξει προς το καλύτερο τα τελευταία 30 έτη. Υπάρχει αρκετή κριτική κατά της κυβέρνησης και του ΚΚΚ από την Apple Daily του Χονγκ Κονγκ και άλλων εντύπων. Επιπλέον εκατομμύρια Κινέζοι ταξιδεύουν στη Δύση (τους έχουμε δει εδώ στην Ελλάδα) και χιλιάδες φοιτούν σε Δυτικά πανεπιστήμια, ενώ νέοι ανοίγουν εδώ καταστήματα με εισαγόμενα προϊόντα εκ Κίνας. Οι απαγορεύσεις λοιπόν δεν είναι τόσο τρομαχτικές όσο τις κάνουν τα ΜΜΕ της Δύσης και θερμοκέφαλοι νεολαίοι Κινέζοι – σαν τους δικούς μας θερμοκέφαλους μάγκες.
Η Κίνα, φυσικά, δεν είναι ούτε πρόκειται ποτέ να γίνει επίγειος παράδεισος, όπως φαίνονται να νομίζουν πολλοί Κινέζοι. Από την άλλη, με το ΚΚΚ στο πηδάλιο, η χώρα δυνάμωσε οικονομικά και στρατιωτικά έτσι που ποτέ πια, στο προβλεπόμενο κοντινό μέλλον, δεν θα καταπατηθεί και λεηλατηθεί αναίσχυντα από «δημοκρατικές» δήθεν χώρες της Δύσης που φρόντιζαν μόνο το δικό τους συμφέρον.
Αν το ΚΚΚ κυβερνούσε με τόσο καταπιεστικά μέτρα δεν θα επέτρεπε σε τόσα εκατομμύρια πολιτών και φοιτητών να ταξιδεύουν στο εξωτερικό και συγχρόνως οι νεολαίοι να υιοθετούν τόσο αβασάνιστα, δυστυχώς, μερικές από τις χειρότερες μολυσματικές Δυτικές συνήθειες που θεωρούνται αβανγκάρντ.
3. Πιστεύω πως η τωρινή κυβέρνηση του ΚΚΚ υπό τον Xi Jinping είναι από τις πολύ λίγες κυβερνήσεις που, χωρίς να ξεχνούν τα κομματικά και προσωπικά τους συμφέροντα, επιδιώκουν την ενδυνάμωση κι ευημερία του λαού τους.
Ο Σι Τζινπίν θεωρείται γενικά ως «δικτάτορας» και από πολλούς μορφωμένους Κινέζους και από πολλούς ενήμερους ξένους καθώς κατέχει τις 3 ανώτερες θέσεις εξουσίας στο καθεστώς: Πρόεδρος της χώρας, Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ και Πρόεδρος της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής.
Σε αντίθεση με τόσους ηγέτες της Δύσης που τσαλαβουτούν εξοργιστικά σε βαθιά και ρηχά νερά σκανδάλων, οι σκανδαλοθήρες δεν έχουν προσάψει τίποτα (ακόμα) στον Σι στα 13 τόσα χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία της Κίνας (2008).
Το μόνο κακό – και ίσως να είναι σημαντικό αυτό – που επισημαίνεται συχνά είναι η αυστηρή λογοκρισία που επιβλήθηκε από το 2013 κι έπειτα. Η απαγόρευση να συμπεριλαμβάνονται σε εκπαιδευτικά προγράμματα τα 7 αμαρτωλά θέματα αξιών στην κουλτούρα της Δύσης: συνταγματική δημοκρατία· οικουμενικές αξίες· πολιτικο-κοινωνικά δικαιώματα· νεοφιλελευθερισμός (της αγοράς)· ανεξαρτησία μέσων ενημέρωσης· κριτική παλαιών λαθών· αμφισβήτηση του κινεζικού σοσιαλισμού.
4. Αλλά, από την άλλη, έκανε από το 2013 και δώθε μεγάλες μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της χώρας ολάκερης.
Παρά την απαγόρευση του νεοφιλελευθερισμού ως θέμα εκπαίδευσης, ανακοινώθηκε πως οι δυνάμεις της αγοράς θα έπαιζαν πιο αποφασιστικό ρόλο στην παραγωγή και διανομή του πλούτου. Έτσι το κράτος αποσύρθηκε σιγά σιγά από διάφορες δημόσιες επιχειρήσεις αφήνοντας τις στον ανταγωνισμό.
Καταργήθηκε το laogai σύστημα «επιμόρφωση μέσω καταναγκαστικής εργασίας» – σε ειδικές εγκαταστάσεις (=είδος γκούλαγκ). Επίσης εφαρμόστηκε νέα πολιτική που επιτρέπει δυο (όχι πια ένα) παιδιά.
Δημιουργήθηκαν επίσης επιτροπές που κυνήγησαν έντονα τη διαφθορά και πολλοί αξιωματούχοι στις δημόσιες υπηρεσίες και τις Ένοπλες Δυνάμεις βρέθηκαν κατηγορούμενοι στα δικαστήρια. Πάνω από 200.000 τιμωρήθηκαν με προειδοποίηση, με πρόστιμο και με υποβιβασμό.
Μερικοί, όμως βλέπουν σε αυτή την καταδίωξη της διαφθοράς και μια προσπάθεια να εδραιώσει την εξουσία του ο Σι. Όχι απίθανο.
