1. Η Αμερική είναι, υποτίθεται, μια δημοκρατία. Που σημαίνει, άσχετα με τα παροράματα και τις ψευδαπάτες που τρέφουν οι πολλοί για τη δημοκρατία (ενώ εννοούν «δικαιοκρατία»), πως επικρατεί η άποψη της πλειοψηφίας χωρίς όμως να καταπιέζεται ή να διώκεται η (νομοταγής) μειοψηφία.
Αλλά η πλειοψηφία του λαού δε επέλεξε τον Τραμπ· επέλεξε τον αντίπαλό του. Ο Τραμπ βγήκε διότι υπάρχει ένα στοιχείο καλπονοθείας.
Επιπλέον, το σύστημα είναι τέτοιο που συχνά ένας πρόεδρος (και δη ο Τραμπ) παραβιάζει το Σύνταγμα μα δεν είναι πάντα εφικτό να δικαστεί. Επιπλέον, κάθε πρόεδρος στα τελευταία 100 χρόνια κάνει περιουσία (εκτός του Χ. Τρούμαν). Επιπλέον, την πραγματική δύναμη την έχουν μερικές πλούσιες οικογένειες, και για να τελειώνω, σπάνια ο πρόεδρος διορίζει τους καλύτερους στα αξιώματα.
Το δημοκρατικό πολίτευμα δεν είναι καθόλου αξιοκρατικό. Κάθε μουρλός ή πονηρός μπορεί να γίνει εθνικός ηγέτης φτάνει να διαθέτει λεφτά και να ελκύει τις μάζες με λαϊκίστικα κόλπα – όπως ο Τραμπ.
2. Στο βιβλίο της The Sociopath Next Door (2005) η Martha Stout (PhD at Stony Brook University και 25 έτη στην κλινική του Χάρβαρντ) έγραψε: «Οι πολιτικοί είναι πολύ πιο πιθανά κοινωνιοπαθείς παρά οι κοινοί πολίτες γενικά… Το ότι μια μειοψηφία ανθρώπων όπως αυτοί κυριολεκτικά δεν έχουν συνείδηση είναι ένα πικρό χάπι να καταπιεί η κοινωνία μας, μα είναι το γεγονός που εξηγεί πολλά πράγματα εκ των οποίων η απατεωνιά στην συμπεριφορά των πολιτικών είναι ένα.»
Κανείς ξιπασμένος ναρκισσιστής με μόνο προσόν το ότι είναι πλούσιος επιχειρηματίας δίχως ιδιαίτερη μόρφωση δεν θα διοριζόταν στρατηγός, ναύαρχος, πρύτανης σε πανεπιστήμιο ή διευθυντής σε κλινική, μα ένας τέτοιος εκλέγεται ως πρόεδρος που αποφασίζει για τα πρόσωπα που θα διοριστούν σε αυτές τις θέσεις και για τις οικονομικές, υγειονομικές, εξωτερικές και άλλες πολιτικές που θα επηρεάζουν 320 τόσα εκατομμύρια πολιτών. Αυτός ο πρόεδρος καραγκιόζης πρότεινε οι πολίτες να παίρνουν αντισηπτικές ενέσεις κατά του κορωνοϊού!
Χάρη δε στη δική του πολιτική η Αμερική έχει τους περισσότερους νεκρούς.
3. Οι ικανοί στρατηγοί και ναύαρχοι (υπάρχουν και πολλοί ανίκανοι κολλητοί προέδρων) των ΗΠΑ είναι πολίτες που μελέτησαν επί χρόνια και αφιέρωσαν τη ζωή τους σε πειθαρχία και αυταπάρνηση για χάρη της πατρίδας τους, ξοδεύουν χρόνια μακριά από τα πατρικά ή τα δικά τους σπίτια, πληρώνονται πολύ λιγότερα από όσα θα έπαιρναν στον ιδιωτικό τομέα, λαμβάνουν γελοίες ή παράλογες διαταγές από πολιτικούς προϊσταμένους που περιφρονούν (ενώ αυτοί φροντίζουν μόνο πώς να διατηρηθεί ο πρόεδρος και αυτοί στην εξουσία τους), εκτελούν αποστολές που συχνά τους είναι απεχθέστατες (όπως ο ναύαρχος που ήθελε να διαφυλάξει την υγεία των ναυτών στο αεροπλανοφόρο του μακριά από τη χώρα και παύτηκε των καθηκόντων του) και παρακολουθούνται στενά για οποιαδήποτε παρεκτροπή (οπότε και θα δικαστούν). Αυτοί ούτε πολλά χρήματα έχουν, ούτε γκλαμουριά και πολλά προνόμια, ούτε δόξα εκτός αν τους τύχει μια σύντομη επιτυχής επιχείρηση, οπότε θα έχουν μια σύντομη δόξα.
4. Από πολλούς αιώνες πριν την Κοινή Εποχή (=πΧ.) στην Κίνα ο αυτοκράτορας χρειαζόταν τέτοιους ακριβώς ανθρώπους καριέρας που φιλοδοξούσαν όχι να αποκτήσουν εξουσία, μα να αφιερώσουν τη ζωή τους σε μελέτη, αρίστευση, ευθύνη και υπηρεσία προς το Έθνος, να ξοδέψουν μεγάλο χρονικό διάστημα μακριά από τα πατρικά ή δικά τους σπίτια, να μένουν ικανοποιημένοι με έναν μισθό πολύ κατώτερο αυτού που θα έπαιρναν στον ιδιωτικό τομέα, να δέχονται διαταγές από πολιτικούς προϊσταμένους που περιφρονούσαν για την αμάθειά τους και να συμπεριφέρονται με έναν αυστηρό κώδικα ηθικής ενώ οι προϊστάμενοί τους τους αξιολογούσαν μα ζούσαν με ανείπωτη συχνά ανηθικότητα.
Τέτοια ήταν η παράδοση. Το 1000 κε (=μΧ.) υπήρχε τότε στη μεγάλη αυτοκρατορία ένας λόγιος αξιωματούχος για κάθε 8000 πολίτες. Η χώρα ευημερούσε με σχετική αρμονία, ειρήνη (εσωτερικά) και πρόοδο: πολλά στοιχεία πολιτισμικά (χαρτί, πυρίτιδα κ.α.) που εμείς παίρνουμε ως δεδομένα στη Δύση, εκεί αναπτύχθηκαν.
5. Έγραψα αρκετά άρθρα στην κατηγορία Ιστορικά (Μάο, κόκκινος αυτοκράτορας, Μάο, κόκκινος αυτοκράτορας (2), Μάο, κόκκινος αυτοκράτορας (3) και Βία και σκληρότητα στην Κίνα) για τις φρικαλεότητες του Μάο Τσε Τουνγκ και την παράδοση σκληρότητας και βασανιστηρίων που αναπτύχθηκε στη χώρα. Μα κανένας ουρανός δεν μένει ανέφελος για πολύ. Υπήρχαν αδικίες, λιμοί, αρρώστιες και φτώχεια. Οι τάσεις της βαρβαρότητας δεν εξαλείφθηκαν ποτέ, πουθενά.
Αυτοκράτορες και δυναστείες (και ξένοι κατακτητές όπως οι Μογγόλοι) έρχονταν κι έφευγαν συχνά επιφέροντας συμφορές και απώλειες στην αχανή χώρα. Μα η διπλή παράδοση που εδραιώθηκε στην κλασική αρχαιότητα παρέμεινε. Ήταν ο μυστικισμός των ταοϊστών με πηγή το Τάο Τε Τσιγκ του Λάο Τσε και η αξιοκρατία σε συνδυασμό με τα καθήκοντα στην κοινωνική ζωή από τη διδασκαλία του Κομφούκιου. Μετά προστέθηκε και ο Βουδισμός.
Αλλά η Δημόσια Διοίκηση συνέχιζε πιστή στις παραδόσεις της με υπαλλήλους μορφωμένους, πιστούς, πειθαρχημένους, συχνά γενναίους που έπρεπε να αντιμετωπίσουν εχθρικούς πολίτες και κάποτε φρικτές συνθήκες σε απόμακρες περιοχές, μακριά από συγγενείς, φίλους και προστάτες. Υπήρχαν ανέντιμοι, παραδόπιστοι, φυσικά, μα επικρατούσε η παράδοση ακεραιότητας και υπευθυνότητας για το καλό της κοινωνίας, όπως συμβούλευε ο Κομφούκιος. Έτσι ο Τζων Στιούαρτ Μιλ, ο μεγάλος Άγγλος φιλελεύθερος έγραψε (On Liberty, 1859) “Οι Κινέζοι είναι αξιοπρόσεκτοι για την άριστη πρακτική τους στη διοίκηση έτσι που οι πιο γνωστικοί να κατέχουν θέσεις τιμής κι εξουσίας».
6. Σήμερα το ΚΚΚ μπορεί σε μας να φαίνεται δικτατορικό, καταπιεστικό, ανελεύθερο. Και με τα δικά μας κριτήρια σίγουρα είναι. Αλλά, από την άλλη, αφού εγκατέλειψαν τον μνησίκακο μαοϊσμό υιοθέτησαν φιλελεύθερη οικονομική πολιτική κι έτσι αναπτύχθηκαν σε βαθμό που να απειλούν την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο διεθνές σκηνικό.
Οι Κινέζοι βρίσκουν το Δυτικό δημοκρατικό πολίτευμα με τους φιλόδοξους εξουσιολάγνους πολιτικούς γελοίο και απεχθές. Όπως γράφει ο R. McGregor (The Secret World of China’s Communist Rulers) για τη γνώμη του μέσου Κινέζου “Το κόνσεπτ μιας Διοίκησης από έντιμους σχετικά ανθρώπους, που εστιάζουν στο καθήκον να πράξουν ορθά για τον λαό κερδίζοντας την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό του, ταιριάζουν σε μας πολύ καλύτερα από τις Δυτικές αντιλήψεις”.
