1. Ο όρος “απολυταρχισμός” (όπως και “ολοκληρωτισμός”) χρησιμοποιείται πια ευρέως με την έννοια μιας αυταρχικής, φασιστικής δικτατορίας σαν εκείνη των Λένιν και Στάλιν, των Μάο και Πολ Ποτ και παρόμοιων στυγερών κομμουνιστών ηγετών. Για το θέμα έγραψα επίσης στο προηγούμενο άρθρο Πολιτική Οικονομία 169: Απολυταρχισμός, ολοκληρωτισμός, φασισμός.
Αλλά απολυταρχικοί ήταν και οι βασιλείς και αυτοκράτορες (ελέω Θεού) τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή πριν, ας πούμε, τον 18ο αιώνα, οπότε άρχισε στα σοβαρά στη Δύση (Βρετανία) να περιορίζεται η εξουσία του μονάρχη από εκλεγμένα κοινοβούλια.
Απολυταρχική επίσης ήταν και η εξουσία που ο Πλάτων έδωσε στον δικό του ιδανικό Άρχοντα στην ιδανική του Πολιτεία, τον σοφό βασιλέα (ή τους σοφούς γέροντες κυβερνήτες).
Εγώ θα προτιμούσα να ζω σε ένα απολυταρχικό καθεστώς ενός πάνσοφου βασιλέα δίχως να έχω δικαίωμα του εκλέγειν κι εκλέγεσθαι. Αν έβρισκα πως στον τρόπο ζωής του και στην πολιτική του ήταν όντως σοφός, δεν θα είχα την παραμικρή δυσκολία να υπακούσω σε όλες τις διατάξεις του.
2. Γράφω διότι πολλοί επέκριναν – όχι άδικα ούτε με υπερβολή – τη συμπεριφορά των Κινέζων ιθυνόντων σχετικά με την επιδημία του κορωνοϊού που εμφανίστηκε αρχικά με λιγοστά κρούσματα μα αργότερα έδειξε τον πραγματικό χαρακτήρα της στην πόλη Wuhan της περιφέρειας Hubei στο τέλος Δεκεμβρίου 2019.
Οι ασθενείς πολλαπλασιάστηκαν αργά, μα στα μέσα Ιανουαρίου ο αριθμός αυξήθηκε ραγδαία και παρουσιάστηκαν κρούσματα σε άλλες περιφέρειες αφού η Ουχάν είναι μεγάλο κέντρο.
Όλες αυτές τις μέρες οι ιθύνοντες δεν δημοσιοποιούσαν στο εξωτερικό στοιχεία της επιδημίας. Και η κρατική Εθνική Υγειονομική Επιτροπή έλεγε πως δεν υπήρχαν “σαφείς ενδείξεις μετάδοσης από άνθρωπο σε άνθρωπο”! Μόνο όταν κρούσματα παρουσιάστηκαν στο εξωτερικό, άρχισαν να δίνουν στοιχεία και ομολόγησαν τον μεγάλο κίνδυνο επιδημίας.
Στις 30/1/20 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) κήρυξε σοβαρό κίνδυνο εξάπλωσης και μόνο τον Μάρτιο μετά από χιλιάδες κρούσματα κι εκατοντάδες θανάτους κήρυξε “πανδημία”!
Εκείνο που έβλαψε σοβαρά άλλες χώρες ήταν η σιωπή και απόκρυψη της επιδημίας από την κομμουνιστική κυβέρνηση της Κίνας.
3. Είναι μια επανάληψη της κομμουνιστικής τακτικής του αποκρύπτειν έναν μεγάλο κίνδυνο για τον λαό και την κυβέρνηση της κομμουνιστικής χώρας, δηλαδή της ΕΣΣΔ, που είδαμε όταν έγινε το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ. Οι σοβιετικές αρχές αρνούνταν οτιδήποτε σοβαρό και απειλητικό για τη δημόσια υγεία, παρότι στη Σκανδιναβία οι μετρητές ραδιενέργειας είχαν χτυπήσει κόκκινο! Στο Τσερνόμπιλ δεν υπήρχαν λειτουργικοί μετρητές που θα μπορούσαν να δείξουν το αληθινό μέγεθος της ραδιενέργειας. Τέτοιο ήταν το χάλι του σοβιετικού κομμουνιστικού παραδείσου!
Δυστυχώς, όμοια κρυψίνοια επικράτησε και στην ηγεσία της κομμουνιστικής Κίνας. Αρχικά ούτε καταλάβαιναν ούτε υποπτεύονταν τι συνέβαινε. Μόνο στις 23/1/20, πάνω από τρεις εβδομάδες μετά τα πρώτα περιστατικά, ο Γενικός Γραμματέας Xi Jinping εδέησε να προωθήσει “λαϊκό πόλεμο” (!) για να περιορίσει την εξάπλωση του ιού. (Ακόμα κι εδώ ταξικός αγώνας!)
Καραντίνα επιβλήθηκε σε μεγάλη κλίμακα και σταμάτησαν τα ταξίδια προς και από την Ουχάν. Το Huo shenshan νοσοκομείο ολοκληρώθηκε σε 10 μέρες και κατασκευάστηκαν ακόμα 13 πρόσκαιρα νοσοκομεία.
4. Κι εδώ βλέπουμε τις δύο όψεις του απολυταρχισμού.
Το κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας λειτούργησε όπως το κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης και όπως κάθε κομμουνιστικό Κόμμα οπουδήποτε. Η βάση του είναι το ψεύδος, η προσποίηση, η μεγαλομανία και αυταπάτη. Ισχυρίζεται πως είναι προοδευτικό, δημοκρατικό, ανθρωπιστικό. Μα οι αξίες αυτές ισχύουν με παράξενο τρόπο μόνο για (τους κομματικούς και για) την ελίτ των κομματικών.
Τον Δεκέμβριο 2019 το κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας ανακοίνωσε νέα “Διοικητικά Μέτρα για Θρησκευτικές Ομάδες” που εφαρμόστηκαν 1/2/20 και έχουν ως γενικό σκοπό την προώθηση του ΚΚΚ και της ιδεολογίας του από όλες τις θρησκευτικές ομάδες – Βουδισμού, Ταοϊσμού, Μωαμεθανισμού και Χριστιανισμού – και τη στήριξη της ηγεσίας του ΚΚΚ και του σοσιαλιστικού καθεστώτος (άρθρο 17).
Οι κομμουνιστές ηγέτες πάντα ήταν υπερφίαλοι, μικρόψυχοι εγωιστές που ήθελαν πρώτα τη δική τους καλοπέραση καταπιέζοντας τις κουτο-ανήμπορες μάζες. Αυτές μπορούν να έχουν τη θρησκεία τους μα θα στηρίζουν τους ηγέτες του ΚΚ και θα ακολουθούν και προωθούν την πολιτική τους.
Ο σοφός συμπεριφέρεται ομοίως. Μόνο που δεν θέλει πρώτα τη δική του καλοπέραση και δεν θα απέκρυβε από άλλους μια επιδημία. Απεναντίας, ζει πολύ λιτά κι εφαρμόζει μέτρα που αποσκοπούν στην ευημερία και ανύψωση σε αρετή και σοφία όλους τους πολίτες. Αν εγερθεί κίνδυνος και απειλή, θα ενημερώσει τους πάντες και θα διαθέσει αμέσως κάθε μέσο προστασίας. Και θα είναι ο τελευταίος που θα δεχτεί θεραπεία, προστασία ή σωτηρία.
