1. Στον επικήδειο λόγο του ο Ένγκελς είπε πως “Ο Μαρξ ανακάλυψε τον νόμο για την εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας… κρυμμένο ως τώρα από την υπερανάπτυξη της ιδεολογίας”.
Ο Μαρξ ισχυριζόταν πως όλη και κάθε ιδεολογία ανήκε στο εποικοδόμημα της σκέψης, θρησκείας, κουλτούρας, (καλής) τέχνης. Η βάση είναι οι υλικές παραγωγικές “δυνάμεις”, δηλ. εργαλεία, μηχανήματα, συσκευές διάφορες που υποβοηθούν τον άνθρωπο στη εργασία του. Ο υλικός κόσμος αντανακλάται (οι πολυποίκιλες μορφές του) στον νου του ανθρώπου και από αυτές τις αντανακλάσεις, που γίνονται ιδέες, παράγονται όλες οι άλλες ιδέες και ιδεολογίες.
Για τη σύνολη γνωστή μας ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας υπήρξαν μόνο ιδεολογίες, σχεδόν εντελώς “α-βάσι-μες”, που ανήκαν στο εποικοδόμημα. Μόνο με την έλευση της μαρξικής ερμηνείας της Ιστορίας (= ιστορικός υλισμός) ήρθε η αλήθεια! Πριν την εμφάνιση της σκέψης του Καρλ Μαρξ, όλα όσα είχε παρουσιάσει η διανόηση των ανθρώπων ήταν “ιδεολογία”, όχι αλήθεια.
2. Οι ιδεολογίες αυτές εκφράζουν ταξικά συμφέροντα. Οι στοχαστές σκέφτονται με τρόπο που επιβάλλουν τα συμφέροντα της τάξης στην οποία ανήκουν. Τα συμφέροντά τους είναι κάτι ανεξάρτητο από το μυαλό με το οποίο σκέφτονται και είναι βασικές αξίες κοινές σε όλα ή τα πλείστα μέλη μιας κοινωνικής τάξης. Τα συμφέροντα υπάρχουν στον κόσμο, στην ατμόσφαιρα, ξεχωριστά από άλλες ιδέες και σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν τη σκέψη και τα παράγωγα διανοήματα. Έτσι, λοιπόν, τέτοια ιδεολογία δεν είναι η αλήθεια.
Ο βρετανός Τζον Λοκ (1632-1704), πατέρας του σύγχρονου κλασικού φιλελευθερισμού και φιλόσοφος του εμπειρισμού, διακήρυξε πως όλες οι σκέψεις και ιδέες στον ανθρώπινο νου παράγονται από αισθητήριες εμπειρίες. Παρότι αυτή η γνώμη δεν διαφέρει πολύ από τη σχετιζόμενη γνώμη του Μαρξ, εντούτοις ο Γερμανός είπε πως ο Λοκ εξέφραζε ένα δόγμα της μπουρζουαζίας της εποχής του.
Εδώ ο Μαρξ κάνει δυο βαριά σφάλματα. Τα υλικά συμφέροντα δεν είναι πάντα κοινά σε όλα τα μέλη μιας τάξης. Συχνά μάλιστα υπάρχουν έντονες συγκρούσεις συμφερόντων. Ο Πόλεμος των Ρόδων στην Αγγλία (15ος αιώνας) ήταν ένας Εμφύλιος μεταξύ μελών της φεουδαρχίας και μάλιστα συγγενικών οικογενειών. Ο ελληνικός Εμφύλιος (1944-49) έγινε μεταξύ αυτών που ήθελαν να κάνουν δώρο τη χώρα στον Στάλιν και αυτούς που προτιμούσαν την Αμερική και τη Βρετανία.
3. Με τη συνηθισμένη μυωπία του, ο Μαρξ νόμιζε πως σύντομα θα επερχόταν η Επανάσταση που θα έβαζε τους προλετάριους στην πρωτοπορία, θα έφερνε τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό και όλες οι τάξεις θα διαλύονταν και το κράτος θα “έσβηνε”!
Με τη συνηθισμένη σκληρότητά της η Ιστορία γύρισε την πλάτη της στο Μαρξ και όπου οι κομμουνιστές δοκίμασαν να κυριαρχήσουν απέτυχαν παταγωδώς.
Μέχρι τους Μαρξ και Ένγκελς κανένας δεν είχε οραματιστεί μια αταξική και α-κρατική κοινωνία. Ακόμα και στην Πολιτεία του Πλάτωνα όπου υπήρχε κοινοκτημοσύνη, υπήρχαν τάξεις ή μάλλον λειτουργίες, υπήρχε κυβέρνηση των Πρεσβύτερων σοφών και μια κρατική δομή.
Ούτε διανοήθηκε κανείς πώς οι δύσμοιροι προλετάριοι, οι πλέον αμόρφωτοι και αμαθείς της κοινωνίας θα έδιναν την ορθή καθοδήγηση για την ανατροπή, τον σοσιαλισμό και τελικά τη διάλυση κάθε κρατικής δομής σε έναν παραδεισένιο κομμουνισμό, όπου ο καθένας θα έδινε σύμφωνα με τη ικανότητά του και στον καθένα θα δινόταν σύμφωνα με την ανάγκη του!
Έχουν περάσει 150 έτη από τις παλαβές προβλέψεις του Μαρξ και 100 από την επιβολή της απάνθρωπης απολυταρχίας του Λένιν. Τίποτα δεν έγινε και οι τάξεις συνεχίζουν τη ζωή τους. Η Ιστορία συνεχίζει ανεπηρέαστη την πορεία της και μόνο οι ανόητοι, αρτηριοσκληρωτικοί αναρχοαριστεροί στην Ελλάδα πιστεύουν τυφλά στη «Δευτέρα Παρουσία» του κομμουνισμού.
