Ο Μαρξ ήθελε μια δίκαιη Δημοκρατία σε μια αταξική κοινωνία κομμουνισμού όπου τα μέσα παραγωγής θα ανήκαν όχι σε ιδιώτες μα στο κράτος – έστω κι αν δεν υπήρχε κράτος με την έννοια που εμείς δίνουμε στη λέξη. (Είναι και αυτή μια από τις πολλές αντιφάσεις της μαρξιστικής σκέψης, αφού, όπως έγραφε, με την κατάργηση των τάξεων θα επερχόταν πλήρης διάλυση του κράτους!)
Στην πράξη, παντού όπου έχει δοκιμαστεί ο μαρξισμός, οδήγησε πολύ γρήγορα σε δικτατορία ενός ατόμου, μιας ομάδας ή κάποιου κόμματος που όμως υπάκουε πλήρως στον ηγέτη και τους εκλεκτούς του. Πρόκειται για είδος φασισμού!
Ο Μαρξ υπέθετε, και οι μαρξιστές ακολούθησαν αβασάνιστα την υπόθεσή του, πως σε πρωτόγονες κοινωνίες της Λίθινης Εποχής επικρατούσε κομμουνισμός τον οποίο ονόμασε Urkommunismus ‘πρωταρχικός/ πρωτόγονος κομμουνισμός’. Υπήρχε τότε κοινωνική δικαιοσύνη, λέει ο μαρξισμός, και σε αυτήν οδηγεί πάλι ο νεότερος κατά Μαρξιστές κομμουνισμός. Μα δεν υπάρχει καμιά απόδειξη πως οι άνθρωποι της Λίθινης Εποχής είχαν αταξική και ακρατική κοινωνία ή πως είχαν μαζική παραγωγή, κι έκαναν εμπόριο, αφού ζούσαν σε σχετικά μικρές ομάδες.
Όπως και να ήταν η κατάσταση τότε, στο ομιχλώδες παρελθόν, τώρα, στη βιομηχανική εποχή (19ος αιώνας κι έπειτα) θα γίνει μια νέα επανάσταση με την οποία οι προλετάριοι (οι πιο αμόρφωτοι και ανειδίκευτοι εργάτες) με τη βοήθεια φωτισμένων (=μαρξιστών) θα ανατρέψουν την άρχουσα και μεσαία τάξη, τους μπουρζουά, και θα εγκαταστήσουν το αταξικό καθεστώς όπου δεν υπάρχει ιδιωτική περιουσία πλέον και οι κομμουνιστές, όλοι ίσοι, ζουν ο καθένας (προσφέροντας σύμφωνα) με τις ικανότητές του και (είναι αμειβόμενος σύμφωνα) με τις ανάγκες του!
Αυτή είναι η αληθινή Δημοκρατία. Ενώ η Δημοκρατία στο καπιταλιστικό καθεστώς διαιωνίζει την καταπίεση των εργατικών τάξεων από την άρχουσα πλουτοκρατία και την πολιτική κάστα των προνομιούχων. Η επανάσταση θα αφαιρέσει και την δύναμη και τον πλούτο των καπιταλιστών εκμεταλλευτών. Επειδή αυτοί δεν θα συναινέσουν στην αλλαγή, που είναι ιστορικά αναπόφευκτη, έστω κι αν δεν έχει συμβεί στα 160 έτη από την έκδοση του Das Kapital (Το Κεφάλαιο) του Μαρξ, η επανάσταση θα είναι βίαιη και θα χυθεί πολύ αίμα.
“Η βία είναι η μαία της παλαιάς κοινωνίας που εγκυμονεί τη νέα” έγραψε ο Μαρξ και τον απήχησαν άλλοι εξίσου παραπλανημένοι μαρξιστικοί ηγέτες. Ο Λένιν – “Η επαναστατική ιστορία δεν είναι το ομαλό πεζοδρόμιο στη Λεωφόρο Νέφσκι”. Ο Στάλιν – “Όταν πριονίζεις ξύλο, παράγονται πολλά πριονίδια”. Ο Μάο – “Η εξουσία έρχεται από την κάνη ενός πυροβόλου”. Ο άλλος μεγάλος επαναστάτης (της Λατινικής Αμερικής), ο Che Guevara, ο ήρωας του κ. Τσίπρα, που μακέλεψε χιλιάδες είπε: “Δεν με νοιάζει αν πέσω νεκρός, φτάνει άλλος σύντροφος να πάρει το όπλο μου και να συνεχίσει να πυροβολεί τους εχθρούς”.
Τέτοιες επαναστάσεις βίαιων μαρξιστών είχαμε πολλές στον 20ο αιώνα. Μα όλες επέφεραν μια πολύ χειρότερη καταπιεστική, απάνθρωπη δικτατορία και καμιά δεν οδήγησε στην αταξική, ακρατική δημοκρατία όπου η κοινωνία παίρνει “από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του” και του δίνει “σύμφωνα με τις ανάγκες του”!
Οι πολύ λίγοι πλέον, μωρόδοξοι μαρξιστές ελπίζουν ακόμα. Πως θα γίνει νέα μεγάλη Επανάσταση και θα επέλθει, δια μαγείας ή θαύματος, ο παράδεισος του κομμουνισμού!
