1. Νομίζω πως είναι πασίγνωστο πια πως όλα τα Μίντια (ΜΜΕ) ψεύδονται: δηλαδή αν δεν ψεύδεται σκόπιμα ο διευθυντής ή ο αρχισυντάκτης, σίγουρα θα ψεύδεται κάποιος δημοσιογράφος. Το βλέπω και στην Καθημερινή και στο ΒΗΜΑ πως μερικοί αρθρογράφοι ψεύδονται άθελα μα ένας δυο σε κάθε έντυπο το κάνουν σκόπιμα, ωσότου ανακαλυφθούν.
Το BBC το κάνει. Η New York Times το κάνει (σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα). Διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις και, δυστυχώς, δεν τιμωρούνται.
Έχουμε πλέον εθιστεί στα φέικ νιούς, στις απατηλές υποσχέσεις πολιτικάντηδων στην προεκλογική περίοδο και στις παραπλανητικές εξαγγελίες πρωθυπουργών και υπουργών και κυβερνητικών αξιωματούχων. Και το ψέμα χοντραίνει όσο η δική μας αδιαφορία εδραιώνεται πιο περίτρανα.
Σήμερα δεν ασχολούμαι με τους δικούς μας, τους επαγγελματίες της τσιπρικής αντιπολίτευσης και τους φανφαρόνους της Νεοδημοκρατικής κυβέρνησης.
2. Υπάρχει ένα γλαφυρό ανέκδοτο από την αξέχαστη εποχή της βασανισμένης Σοβιετίας πριν τον Γκορμπατσόφ.
Σε μια Επιτροπή ο γενικός γραμματέας διαβάζει μια σύνοψη των επιτευγμάτων του πρόσφατου πενταετούς σχεδίου και αναφέρει για το καινούριο Κέντρο Ηλεκτροδότησης στο Λένινγκραντ που δίνει ρεύμα σε χιλιάδες νοικοκυριά.
Κάποιος όμως λέει: «Σύντροφε, μόλις χθες επέστρεψα από το Λένινγκραντ και σας διαβεβαιώνω πως δεν λειτουργεί κανένας νέος σταθμός».
Ο γενικός γραμματέας τον αγνοεί και συνεχίζει με αναφορά στο καινούριο εργοστάσιο χημικών στο Στάλινγκραντ.
Κάποιος άλλος όμως διακόπτει πάλι: «Ήμουν στο Στάλινγκραντ την περασμένη βδομάδα. Το εργοστάσιο δεν έχει κατασκευαστεί ακόμα».
Γενικός Γραμματέας: «Σύντροφοι, καλά θα κάνετε να διαβάζετε περισσότερο την Πράβδα και να πάψετε να περιφέρεστε εδώ κι εκεί». (Η Πράβδα ήταν το επίσημο φερέφωνο του ΚΚΣΕ και της σοβιετικής κυβέρνησης – σαν την Αυγή του Σύριζα και τον Ριζοσπάστη του ΚΚΕ).
3. Υπάρχει οπωσδήποτε πολύ μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης στις ευρωπαϊκές σοσιαλδημοκρατίες και πολύ περισσότερη αντικειμενική πληροφόρηση. Η Guardian στη Βρετανία, Die Welt ή Deutsche Welle στη Γερμανία, Le Figaro στη Γαλλία, Καθημερινή στην Ελλάδα – όλες έχουν μια κεντροδεξιά οπτική, μα όλες προσπαθούν να είναι όσο γίνεται πιο αντικειμενικές.
Μα κι αυτές όπως και το BBC και άλλοι πυλώνες αντικειμενικότητας παρασύρονται άθελα σε προπαγάνδα – για παράδειγμα εναντίον του Ισραήλ λόγω του ευρύτατου αντισημιτισμού που εξακολουθεί να μολύνει τη νοοτροπία πολλών ανθρώπων στη Δύση, κι εναντίον της Κίνας λόγω ΚΚΚ, της πανδημίας και … άγνοιας.
Είναι κάτι αναπόφευκτο.
4. Είναι γελοίο να διαβάζεις (ή να ακούς στα κανάλια) για τα βάσανα των Παλαιστινίων και τα θύματα που προκαλούν οι Ισραηλινοί βομβαρδισμοί. Ενώ είναι οι Παλαιστίνιοι της Γάζας που ξεκίνησαν τους σκοτωμούς εκτοξεύοντας χιλιάδες ρουκέτες σε δυο μέρες. Είναι οι Παλαιστίνιοι που αρνήθηκαν να πληρώνουν το ενοίκιο για τις κατοικίες. Είναι οι ίδιοι που έριξαν πρώτοι πέτρες σε ορθόδοξους Εβραίους που προσεύχονταν στο Τείχος για να τους σκοτώσουν. Πώς δηλαδή πρέπει να απαγορεύεται στους Ισραηλινούς να αυτοπροστατευθούν; Πώς οι σπλαχνικοί ανθρωπιστές εστιάζουν στις επιθέσεις των Ισραηλινών και αγνοούν τις ρουκέτες που ρίχνουν στις ισραηλινές πόλεις οι Παλαιστίνιοι με τέτοια ανικανότητα που πολλές πέφτουν στη δική τους περιοχή μέσα στη Γάζα σκοτώνοντας δικούς τους.
Εξίσου γελοίο είναι να διαβάζεις για την καταπίεση που υφίστανται οι Ουιγκούρ μουσουλμάνοι με καταστροφές των τζαμιών τους και με αναγκαστική εκτόπιση κι εργασία στη συγκομιδή βαμβακιού. Ενώ αυτά είναι επινοήσεις των δημοσιογράφων του BBC και της New York Times. Ναι, μερικές χιλιάδες τρομοκράτες αποσχιστές κρατούνται σε στρατόπεδα και δέχονται επιμόρφωση. Ουιγκούρ εργαζόμενοι, Ναι, μεταφέρονται στις βαμβακοκαλλιέργειες εποχικά για πρόσθετο εισόδημα. Τίποτε άλλο. Αντιπροσωπεία κρατικών αξιωματούχων από πολλές μουσουλμανικές χώρες επιθεώρησαν ευρέως την Επαρχία των Ουιγκούρ και δεν βρήκαν τίποτα μεμπτό.
