Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην ανάπτυξη του θερμοκηπίου που οδηγεί βαθμιαία μα σίγουρα στον αφανισμό μας είναι η βιομηχανική καλλιέργεια τεραστίων εκτάσεων. Και μόνο ο τρόπος οργώματος με τα βαθιά αυλάκια είναι επιζήμιος. Η γραμμική καλλιέργεια που παρατηρείται σήμερα σε πολύ μεγάλες εκτάσεις με π.χ. καλαμπόκι στις ΗΠΑ είχε αρχίσει τον 18ο αιώνα με τη Γεωργική επανάσταση μετά τις σαρωτικές περικλείσεις γαιών.
Μια άλλη επανάσταση έγινε στα μέσα του 20ου αιώνα με τα νέα γεωργικά μηχανήματα. Πρωτεργάτης σε αυτήν ήταν ο Γερμανός Fritz Huber (1881-1942). Αυτός ανέπτυξε τα σύγχρονα τρακτέρ.
Άλλος, ακόμα μεγαλύτερος πρωταγωνιστής ήταν ο Fritz Haber, επίσης Γερμανός μα Εβραίος (1868-1934: πήρε το Νόμπελ 1919), που επινόησε τον χημικό πόλεμο με τη χλωρίνη και τα άλλα αέρια που χρησιμοποιήθηκαν στον 1ο ΠΠ, και χημικά λιπάσματα και παρασιτοκτόνα. Η έρευνα του χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί (δίχως δική του συμμετοχή) στην κατασκευή του Zyklon και τη χρήση του για να εξοντωθούν εκατομμύρια Εβραίοι. Αυτός εφηύρε την παραγωγή αμμωνίας και συνθετικού αζωτούχου λιπάσματος, που αύξησε την παραγωγή τροφών σε πολύ μεγάλο βαθμό αρχικά.
Αμερικανικές εταιρίες και άλλες υιοθέτησαν μετά τον 2ο ΠΠ αυτά τα χημικά. Οι αγρότες έριχναν το άζωτο και τα ζιζανιοκτόνα με ενθουσιασμό. Ακόμα και όταν δεν φρόντιζαν τα εδάφη τους είχαν για λίγο μεγάλη παραγωγή. Κι έτσι δημιουργήθηκε η βιομηχανική καλλιέργεια που απλώθηκε – με τρακτέρ και άλλα γεωργικά μηχανήματα και με χημικά λιπάσματα και τα χημικά ζιζανιοκτόνα κι εντομοκτόνα. Συγχρόνως υιοθετήθηκε η γραμμική καλλιέργεια στις τεράστιες εκτάσεις ενώ η κτηνοτροφία χωρίστηκε σε άλλα εδάφη και μεγάλες κλούβες.
Η χρήση χημικών αυξανόταν ολοένα καθώς το έδαφος αποδυναμωνόταν. Το 2020 για ένα μόδιο σιτηρών χρειαζόταν τετραπλάσια ποσότητα αζωτούχων από ότι το 1960.
Οι καλλιέργειες τώρα είναι γενετικά μεταλλαγμένες για να αντέχουν τα τοξικά παρασιτοκτόνα που νεκρώνουν το χώμα. Το καλαμπόκι στης ΗΠΑ και άλλες καλλιέργειες αλλού ψεκάζονται κατά κόρον με γλυφοσάτη που μολύνει και νερά και, φυσικά, τα σώματα ανθρώπων και ζώων. Περνά κατ’ επέκταση και στο μητρικό γάλα κι έτσι τα βρέφη μολύνονται νωρίς. Παρότι όλα τα χημικά βρέθηκαν να είναι επικίνδυνα, η χρήση τους αυξανόταν χρόνο με χρόνο. Σήμερα για κάθε ζωντανό άτομο πέφτουν στις καλλιέργειες, 1,4 κιλά χημικών. Πάνω από 200 έγκριτες μελέτες δείχνουν πως πολλές διαταραχές υγείας παιδιών οφείλονται στα τοξικά αυτά χημικά.
Όπως αυτά ύπουλα σκοτώνουν μικροοργανισμούς στο χώμα έτσι και στο σώμα των ανθρώπων. Και όπως το σώμα δέχεται και διαχειρίζεται μια μεμονωμένη εισβολή μα όχι χρόνιες, έτσι και το έδαφος δεν αντέχει και αρρωσταίνει χάνοντας την ευφορία του.
Από το 1970 που εξαπλώθηκε το σύστημα της ισχυρής βιομηχανικής γεωργίας με χωρισμένα εδάφη για καλλιέργειες και εκτροφή ζώων, χάθηκε το 1/3 καλλιεργήσιμης γης καθώς το χώμα νεκρώθηκε.
Με την απερήμωση των εδαφών αυτών ο άνθρακας, που είναι τόσο απαραίτητος για τους μικροοργανισμούς στο υπέδαφος, διαχύθηκε στην ατμόσφαιρα και συνέβαλε πιο πολύ στην εδραίωση του φαινομένου του θερμοκηπίου.
Χώμα, φυτά και κλίμα συνδέονται. Υγρασία μέσα στο χώμα και στα φυτά προκαλούν 40% της βροχόπτωσης σε υγιείς συνθήκες. Το ξηρό χώμα με τη σκόνη του δεν παράγει τίποτα παρά μόνο ζέστη.
Έτσι ενισχύεται το θερμοκήπιο!
Δύσκολα μπορεί να καταλάβει κάποιος απληροφόρητος πώς οι σύγχρονες μεταναστεύσεις συνδέονται με την εφεύρεση των αζωτούχων λιπασμάτων γύρω στο 1930 του Νομπελίστα Εβραίου Φριτς Χάμπερ.
Μα οι μεταναστεύσεις αυτές οφείλονται όχι μόνο σε πολέμους στη Μέση Ανατολή, Αφρική και Ασία και σε κακές πολιτικές συνθήκες, μα και στην απερήμωση καλλιεργήσιμων εκτάσεων. Και όπως έδειξα η απερήμωση αυτή προκαλείται από το σύστημα αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής που επικρατεί (με ελάχιστες μεμονωμένες εξαιρέσεις ευαισθητοποιημένων καλλιεργητών).
Ο τρόπος που τρεφόμαστε ιδίως με την κρεοφαγία απαιτεί εκτάσεις που δεν υπάρχουν πλέον καθώς τα 2/3 σχεδόν της γης έχουν ερημωθεί. Οι πιο εντατικές καλλιέργειες τροφίμων με περισσότερα χημικά επισπεύδουν την πλήρη απερήμωση.
Εκθέσεις του ΟΗΕ δείχνουν πως αν οι τρόποι, που έχουμε υιοθετήσει και παίρνουμε ως δεδομένους και αδιαπραγμάτευτους, δεν αλλάξουν άμεσα, θα φθάσουμε σύντομα σε συνθήκες αναπότρεπτες.
Η εναπομείνασα καλλιεργήσιμη γη θα εξαφανιστεί γύρω στο 2080 – ίσως όμως και νωρίτερα!
