1. Οι πολλοί επιχαίρονται νομίζοντας πως έχουν ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα. Ακόμα χειρότερα, οι αναρχοαριστεροί με την ίδια θολή νοοτροπία ως κυβέρνηση τώρα φορολογούν επιχειρήσεις με 70% και προκαλούν βαθύτερη κι ευρύτερη φτωχοποίηση.
Τι ελευθερίες απολαμβάνουν οι 1,5εκμ άνεργοι και άλλοι τόσοι φτωχοπληρωμένοι (με 100 ευρώ μηνιαίως) εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, για τους οποίους οι τσιπριστές δεν νοιάζονται διόλου;
2. Στις 6 Μαρτίου 1910 έγινε η αιματηρή εξέγερση των αγροτών στο Κιλελέρ.
Για να καταλάβουμε το γεγονός πρέπει να πάμε 30 χρόνια πίσω, όταν με τη Συνθήκη του Βερολίνου 1878 η Θεσσαλία δόθηκε στον Ελληνικό Κράτος (και η Κύπρος στους Βρετανούς).
Όταν οι πανηγυρισμοί, οι εναγκαλισμοί και οι διαχύσεις της ενσωμάτωσης σταμάτησαν, εκεί γύρω στο 1880 – 81 άρχισαν οι προστριβές με τις νέες συνθήκες δουλείας που επιβλήθηκαν στον αγροτικό πληθυσμό από τους γαιοκτήμονες και το επίσημο κράτος.
Ήταν χειρότερες από το καθεστώς των αλλόπιστων Οθωμανών!
Στο παλαιό καθεστώς ο Οθωμανός γαιοκτήμονας παρείχε τη γη και τον σπόρο και ο καλλιεργητής (=τσιφτσής) την εργασία του. Αλλά ο καλλιεργητής είχε μια σχετική ασφάλεια στην κατοχή του χωραφιού και της πλίθινης κατοικίας του. Δεν τον έδιωχναν αυθαίρετα μαζί με την οικογένειά του.
Με την υπαγωγή του στη Μητέρα Ελλάδα, έχασε τα λιγοστά προνόμια που είχε με τους Τούρκους τσιφλικάδες, οι οποίοι είχαν αρχίσει να πουλούν τις γαίες τους και μάλιστα λόγω μεγάλης ζήτησης σε ανεβασμένες τιμές.
3. Βαθύπλουτοι Έλληνες της Διασποράς (αργότερα ευεργέται του Έθνους), οι Χ. Ζωγράφος, Ευ. Ζάππας, Στεφάνοβιτς, Καραπάνος και άλλοι, αγόρασαν τεράστιες εκτάσεις στη Θεσσαλία.
Οι ιδιοκτησίες αυτές αποτελούσαν περίπου το 60% των καλλιεργημένων εκτάσεων και σε αυτές εργάζονταν περίπου το 50% των αγροτών της Θεσσαλίας.
Έγιναν τότε από μερικούς ευσυνείδητους πολίτες και δημοσιογράφους εκκλήσεις προς τους γαιοκτήμονες να δείξουν επιείκεια στους γεωργούς και προς την κυβέρνηση να μεριμνήσει για την προστασία τους.
Μάταια. Η κυβέρνηση κάλυψε πλήρως την απληστία των νέων γαιοκτημόνων.
Έτσι στο νέο καθεστώς αδελφών ελλήνων και ομόθρησκων Χριστιανών, που υποτίθεται αγαπούν αλλήλους, οι γεωργοί από καλλιεργητές που ήταν με κάποια εξασφάλιση δουλειάς και κατοικίας, με την λήξη της τουρκικής ιδιοκτησίας των εδαφών, βρέθηκαν ξεκρέμαστοι ακτήμονες.
4. Στο νέο καθεστώς τώρα οι κολίγοι κλήθηκαν να υπογράψουν νέα συμβόλαια δίχως τις δικλείδες ασφαλείας και των λιγοστών προνομίων που απολάμβαναν με τους Οθωμανούς ιδιοκτήτες.
Όφειλαν να παράγουν ορισμένη ποσότητα καρπών και από αυτήν το ένα τρίτο δινόταν στον γαιοκτήμονα. Δεν είχαν κανένα ιδιοκτησιακό δικαίωμα στο πλίθινο σπίτι όπου έμεναν (συχνά ως και 10 άτομα σε ένα δωμάτιο) και σε περίπτωση θανάτου τους οι οικογένειές τους διώχνονταν εντελώς από το τσιφλίκι!
Σε κάθε περίπτωση ο ιδιοκτήτης είχε το δικαίωμα, μόλις έληγε το ετήσιο συμβόλαιο, να αποπέμψει τον δουλοπάροικο δίχως καμία δικαιολογία.
Και οι καλλιεργητές ζούσαν σε απερίγραπτη φτώχεια δίχως εκπαίδευση των παιδιών, δίχως ιατρική περίθαλψη, σε πολλές περιπτώσεις δίχως ιερέα και εργάζονταν από ανατολή μέχρι δύση με πρωτόγονα μέσα για ένα κομμάτι μπομπότα – κυριολεκτικά, διότι δεν είχαν σταρένιο ψωμί.
11.000 οικογένειες ζούσαν ως δουλοπάροικοι σε 400 τσιφλίκια δίχως καμιά δυνατότητα διαμαρτυρίας. Υπήρξαν, βέβαια, διαμαρτυρίες μα αστυνομία και δικαστήρια προστάτευαν τα συμφέροντα των τσιφλικάδων πολλοί από τους οποίους ήταν βουλευτές!
5. Είναι σχεδόν απίστευτο το ότι Έλληνες χριστιανοί συμπεριφέρονταν με τόση σκληρότητα σε ομοεθνείς ομόθρησκους και οι βουλευτές κι εκκλησιαστικοί και οι πέριξ του θρόνου αποδέχονταν με τόση αναισθησία τέτοια κατάσταση!
Ευθύς εξαρχής η κυβέρνηση στην Αθήνα κάλυψε πλήρως την επιχειρηματική δραστηριότητα των τσιφλικάδων–βουλευτών.
Επιζητούσε το κράτος την εισροή κεφαλαίων για επενδύσεις!
Ο πρωθυπουργός Χ. Τρικούπης, ένας έντιμος και σχετικά εχέφρων πολιτικός, εξήγησε στη Βουλή πως δεν μπορούσε να διανέμει τα κτήματα στους καλλιεργητές όπως αναμενόταν αρχικά. Δεν έπρεπε, είπε, να «εκδιώξωμεν εξ Ελλάδος το χρήμα των Ελλήνων του εξωτερικού». Πρέπει, πρότεινε, «η κατάστασις να παραμείνει ως έχει διότι τούτο απαιτούν τα γενικότερα συμφέροντα της χώρας μας».
Τόσο καταλάβαινε τότε ο Τρικούπης. Μα παρά το χρήμα που εισέρευσε δεν μπόρεσε να αποφύγει την πτώχευση – και οι αγρότες υπεφεραν αφόρητα την ίδια ώρα. Και το 1910 εξεγέρθηκαν.
6. Τόσο καταλαβαίνουν και οι σημερινές κυβερνήσεις μετά από έναν ολόκληρο αιώνα οικονομικών σκαμπανεβασμάτων.
Σε όποιον πολιτικό κι αν πλησίασα με την πανάρχαια ιδέα της Γεωφορολόγησης έπαιρνα την απάντηση- «Αυτά λέμε και ‘μεις» ή «Δεν ισχύει το σύστημα σήμερα» ή «Δεν είναι ορθό αυτό» ή «Εμείς έχουμε καλύτερο πρόγραμμα». Στην πραγματικότητα κανένας δεν ήξερε ή μελέτησε την ιδέα. Όλοι ενδιαφέρονταν για ψήφους!
Παντού και σήμερα παρά την πρόοδο μας υπάρχουν άστεγοι και άνεργοι.
Παντού πλούσιοι είναι οι προσοδιστές – και γίνονται πλουσιότεροι. Το 1% του πληθυσμού αυξάνει το εισόδημα του, σύμφωνα με την έκθεση που δημοσίευσε το ΔΝΤ την εβδομάδα του Πάσχα (2017), τουλάχιστον 3 φορές περισσότερο από το 99%. Και πάνω από 10 φορές περισσότερο από το κατώτερο 40% ! Πολλοί είναι και χρηματιστές πλουτίζοντας με την ανακύκλωση του χρήματος.
Είναι (μετα)μοντέρνος μύθος πως οι άνθρωποι μαθαίνουν από την Ιστορία: επιλέγουν τι βλέπουν.
