Η εικόνα αποδίδει τη γενική αναρχοαριστερή σοσιαλιστική αντίληψη. Έχει όμως ένα σοβαρό σφάλμα, όπως θα δούμε.
Καλό είναι να ξέρουμε γιατί ακριβώς μιλούμε όταν εκτοξεύουμε κατηγορίες κατά κάποιου πολιτικο-οικονομικού συστήματος.
1. Ο όρος καπιταλισμός
Είναι ένα οικονομικό και πολιτικό καθεστώς όπου η παραγωγή και το εμπόριο και τα μέσα διεκπεραίωσης ανήκουν σε ιδιώτες που επιδιώκουν κέρδος, όχι στο κράτος. (Μπορεί άλλοι να δώσουν καλύτερη περιγραφή μα η διαφορά θα είναι ύφους μόνο.)
2. Σε ποιες χώρες διαφαίνεται καλύτερα τέτοιο καθεστώς;
Σιγκαπούρη, Χονγκ Κονγκ και Νέα Ζηλανδία. (Έχοντας περιέλθει στην Κίνα, το Χονγκ Κονγκ ίσως αλλάξει σύντομα κάποια ώρα.)
Σύμφωνα με την Heritage Foundation που χρησιμοποιεί αυστηρά κριτήρια, αυτές είναι οι τρεις χώρες που το εμπόριο και η παραγωγή ανήκουν εξολοκλήρου σε, και διεκπεραιώνονται από, ιδιώτες. Ναι, ΗΠΑ, Αυστραλία, Ελβετία και Ιρλανδία έχουν ισχυρή καπιταλιστική τάση, μα δεν είναι στις πρώτες και ας ουρλιάζουν οι αναρχοαριστεροί. (Οι ΗΠΑ καταλαμβάνουν την 17η θέση στη λίστα!)
3. Πώς και πόσο καταπιέζονται οι πολίτες αυτών των χωρών;
Η Σιγκαπούρη είναι, σύμφωνα με τις εκθέσεις Mercer (σε 130 χώρες), η πιο ανεπτυγμένη πόλη στη νοτιοανατολική Ασία αναφορικά με το επίπεδο ζωής. Το 2018 ανακηρύχθηκε η πιο ευτυχισμένη χώρα στην ίδια περιοχή σύμφωνα με την «Παγκόσμια Έκθεση για την Ευτυχία». Κι έχει ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλή εισοδήματα στον κόσμο – με αμελητέο ποσοστό ανεργίας.
Το Χονγκ Κονγκ ήταν ένα από τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά κέντρα του κόσμου. Πάμφθηνα ΜΜΜ και δωρεάν WiFi με πολύ υψηλούς μισθούς. Υπήρχαν κάποιες φασαρίες λόγω της μετάβασης από τη Βρετανική επικυριαρχία στην Κίνα! Τώρα, παρότι ο καπιταλισμός είναι πολύ ισχυρός παράγων στην οικονομία της Κίνας, το Χονγκ-Κονγκ έπαψε να είναι το κέντρο χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων.
Η Νέα Ζηλανδία είναι πολύ πάνω από τον μέσο όρο (καπιταλιστικών χωρών) σε υγειονομικές υπηρεσίες, εισοδήματα και πλούτο, ιδιωτική κατοικία, ασφάλεια, εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, περιβαλλοντική ανάπτυξη κ.λπ. (Εδώ γυρίστηκε μεγάλο μέρος της ταινίας Άρχοντας των Δαχτυλιδιών.)
4. Ας δούμε τώρα την αντίθετη πλευρά, όπου η παραγωγή και το εμπόριο δεν ανήκουν σε ιδιώτες μα στο κράτος.
Κορυφαίες χώρες – Βενεζουέλα, Κούβα και Βόρεια Κορέα. Υπάρχουν και άλλες λιγότερο γνωστές: Ρωσία, Ερυθραία, Κονγκό, Ζιμπάμπουε, Βολιβία κ.λπ.
Ποιος θέλει να μετοικήσει σε αυτούς τους παράδεισους όπου δήθεν δεν υπάρχει εκμετάλλευση πολιτών από ιδιώτες κατόχους καπιταλιστές; Υπάρχουν μεγάλα κύματα μεταναστών στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, μα καμιά ροή στις σοσιαλιστικές χώρες.
Από όσες ειδήσεις έχουμε, μάλλον φεύγουν οι ντόπιοι από εκεί κατά εκατοντάδες χιλιάδες, πρόσφυγες και μετανάστες!
Αυτή η μετανάστευση είναι ένας καλός δείκτης!
Υπάρχουν άραγε άλλοι, καλύτεροι τρόποι να κρίνουμε πώς και πόσο καταπιέζονται οι πολίτες;
Ευχαρίστως θα τους εξετάσω!
