1. Ο νους της μεγάλης πλειοψηφίας των μαζών είναι ναρκωμένος ή συγχυσμένος. Παντού οι μάζες αποδέχονται τη φτώχεια είτε ως φυσικό φαινόμενο, είτε ως αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης των πολλών αδύναμων προλετάριων από τους λίγους δυνατούς καπιταλιστές.
Το φυσικό φαινόμενο είναι το ευαγγέλιο των συντηρητικών δεξιών (ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ) που αποδίδουν τη φτώχεια στην έλλειψη προσπάθειας και τόλμης. Η εκμετάλλευση είναι ο μοντέρνος μύθος των μαρξιστών και απανταχού αναρχοαριστερών.
Βέβαια, η φτώχεια δεν είναι φυσικό φαινόμενο ούτε οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται τις μάζες των προλετάριων.
Εκμετάλλευση κάποιου είδους υπάρχει αναμφίβολα, μα δεν φταίνε οι «καπιταλιστές». Οι όροι «καπιταλισμός» και «καπιταλιστής» είναι συνθηματικοί για τους αναρχοαριστερούς και δεν έχουν αληθινή αντικειμενική αντιστοιχία.
Η πραγματική αιτία είναι η νάρκωση του νου, η σύγχυση, η γενική άγνοια.
2. Στη γενική ανάπτυξη και πρόοδο οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι. Μερικοί φτωχοί επίσης γίνονται πιο πλούσιοι. Μα ενώ οι φτωχοί δεν είναι απόλυτα φτωχότεροι, οι περισσότεροι μένουν στο επίπεδο φτώχειας και στέρησης.
Το 2014 είναι αυτή την ώρα το έτος με ολοκληρωμένες στατιστικές.
Το 2014 η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ πλουσίων και φτωχών (σύμφωνα με τον γενικό δείκτη GINI) παρουσιάζεται στη Χιλή όπου το σοσιαλιστικό καθεστώς εναλλάσσεται με το χουντικό. Οι ΗΠΑ είναι στην τέταρτη θέση.
Στις ΗΠΑ λοιπόν τα ανώτερα εισοδήματα (639.400 δολ) ήταν 7 φορές μεγαλύτερα από τα μεσαία (96.000) – ενώ το 2007 ήταν 4,6 φορές και το 1995 ήταν 3,6 φορές. Το 2014 ήταν δε 70 φορές μεγαλύτερα από τα κατώτερα (μόλις 9.600)!! Οπότε σαφώς η πρόοδος ωφελεί τους έχοντες!
Ποσοτικά το 10% όντως αυξάνει την περιουσία του ενώ το 90% μένει βαλτωμένο με λίγη ως καμία αύξηση. Το 0.1% του πληθυσμού έχουν τόσο πλούτο όσον έχουν το 90%. Το 10% έχουν 51% τρις, το μεσαίο 40% έχουν 15 τρις και το 50% που είναι τα κατώτερα στρώματα έχουν μόλις 1 τρις.
3. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση (σύμφωνα με μια έκθεση της ΕΚΤ δημοσιευμένη 26/12/16).
Το 2014 το 5% που είναι τα πλουσιότερα νοικοκυριά κατέχουν το 37,2%.
Το 5% των ασθενέστερων νοικοκυριών είχαν μόνο χρέη!
Ο μέσος όρος αξίας περιουσίας μειώθηκε κατά 10% στα €104.100 κυρίως λόγω πτώσης τιμής των ακινήτων.
Οι φτωχοί (συμπεριλαμβανομένου ποσοστού 9,5% των εργαζομένων) αυξήθηκαν το 2014 σε 122εκμ από 116εκμ το 2008.
Το 20% του πληθυσμού, δηλαδή τα κατώτερα στρώματα είχαν σταθερή μείωση ενώ το 20% που είναι τα πλουσιότερα στρώματα είχαν αντίστοιχη αύξηση πλούτου.
Και η γενική έκθεση του ΟΟΣΑ δηλώνει πως το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών γενικά είναι το υψηλότερο τα τελευταία 30 έτη.
4. Είναι κατανοητό χώρες όπως η Χιλή, το Μεξικό, η Ρουμανία, η Βουλγαρία ( και άλλες στην Αφρική) να έχουν τεράστιες ανισότητες πλουσίων και φτωχών. Αλλά πως επιτρέπονται τέτοιες διαφορές σε προηγμένες χώρες όπως η Αμερική, Βρετανία, Γερμανία;
Αναμφίβολα μερικοί (πολλοί ίσως) είναι φτωχοί διότι δεν θέλουν να εργαστούν ή διότι σπαταλούν αλόγιστα το εισόδημα τους. Μα οι άλλοι;
Αναμφίβολα πάλι μερικοί (πολλοί ίσως) εργάζονται σκληρά, παίρνουν μεγάλα ρίσκα κι έτσι πλουτίζουν. Και κάποιοι κληρονομούν πλούτο (περίπου 60%). Μα οι άλλοι;
Η μεγάλη, αποφασιστική και αμαρτωλή διαφορά συνίσταται στην πρόσοδο, στην υπεραξία της γης, την οποία καρπώνονται ιδιώτες δίχως εργασία.
Το κεφάλαιο που ως σύνεργα ή χρήμα χρησιμοποιείται από τον καπιταλιστή στην παραγωγή δικαιούται την αμοιβή του ως προέκταση της εργασίας.
Η πρόσοδος όμως η υπεραξία της γης δημιουργείται από την κοινότητα, την ύπαρξη και ανάπτυξη της – την αύξηση πληθυσμού, την παρουσία υποδομών και υπηρεσιών Δημοσίου, την πολιτισμική κίνηση κλπ.
Δεν είναι οι καπιταλιστές, μα οι προσοδιστές που εκμεταλλεύονται άλλους. Δεν είναι το «καταραμένο κεφάλαιο», μα η πρόσοδος που διευρύνει το χάσμα πλούτου και φτώχειας. Αν αυτό γίνει γενικά αντιληπτό, τότε ίσως θα αλλάξουν πολλά.
