1. Κοιτάξαμε τα περισσότερα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου, τα οποία κάθε ευνομούμενη Πολιτεία πρέπει να εξασφαλίζει με κατάλληλους θεσμούς και με νόμους που επιβάλλουν σε όλους τους πολίτες και αξιωματούχους να τηρούν τα αντίστοιχα καθήκοντα με σεβασμό για τις ελευθερίες των άλλων.
2. Όλοι πρέπει από τα μικράτα μας, προτού καν πάμε σχολείο, να μάθουμε να σεβόμαστε τη σωματική ακεραιότητα των άλλων, την ελεύθερη πρόσβασή τους σε γη, την πρόσβαση σε τροφή, την ελεύθερη έκφραση, μετακίνηση και συνάθροισή τους. Με την προϋπόθεση πάντοτε πως σε αυτές τις επιδιώξεις τους οι άνθρωποι δεν εμποδίζουν ή καταπιέζουν άλλους.
Ο άνθρωπος όμως δεν ζει και δεν τρέφεται για να απολαμβάνει την υλική, σωματική του ύπαρξη μόνο. Έχει επίσης έναν πλούσιο ψυχολογικό κόσμο με αισθήματα, διανοήματα, οράματα, πνευματικές αναζητήσεις.
Ούτε μπορεί οποιοσδήποτε να εργάζεται ασταμάτητα. Ο καθένας χρειάζεται σχόλη κι ανάπαυση. Μερικοί μάλιστα προτιμούν να ζουν σε στέρηση, φτάνει να έχουν χρόνο για να εκφράσουν τα οράματά τους σε καλλιτεχνία – σε ποίηση, μουσική, κ.λπ.
3. Οι συνετοί άνθρωποι δεν ξοδεύουν όλα όσα κερδίζουν από την εργασία τους στις ανάγκες τους για τροφή, ρουχισμό και στέγαση (μέσω ανταλλαγών και συναλλαγών). Μέρος του εισοδήματός τους φυλάσσεται και γίνεται περιουσία – σε χρήμα στην τράπεζα, έπιπλα κι άλλα σκεύη και κατοικία.
Όλα τα κινητά αγαθά, προϊόντα της παραγωγής, που ένας αποκτά νόμιμα ανταλλάσσοντας το εισόδημά του ή τα προϊόντα της δικής του εργασίας, είναι η νόμιμη περιουσία του. Η αβελτίωτη γη δεν είναι προϊόν εργασίας κανενός κι έτσι δεν πρέπει να υπάγεται στην περιουσία με τα άλλα προϊόντα. Εδώ υπεισέρχεται η Γεωφορολόγηση, όπως και στην πρόσβαση στη γη.
Πέρα από αυτό το δικαίωμα στην περιουσία, ο άνθρωπος πρέπει να απολαμβάνει δικαίωμα στην υπόληψη ή καλή φήμη. Χωρίς καλή φήμη ένας έμπορος ή γιατρός ή καθηγητής χάνει τον σεβασμό των συμπολιτών συνεπώς και την εργασία του.
Τώρα, έχοντας εξασφαλίσει περιουσία και υπόληψη, ο άνθρωπος μπορεί να έχει απρόσκοπτη ανάπαυση. Και σε αυτή την ανάπαυση μπορεί να επιδιώξει τις πνευματικές του αναζητήσεις στη φιλοσοφία, θρησκεία, τέχνη και ό,τι άλλο. Κι έτσι απολαμβάνει μια πληρέστερη ζωή και ο ίδιος μπορεί να αναπτύξει ταλέντα και ιδιότητες που τον κάνουν “άλλο άνθρωπο”!
Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ένα χοντρό υλικό σώμα. Έχει νου και πνεύμα και πολλά έμφυτα τάλαντα που δεν αναπτύσσονται αν μένει μόνο σε μια δουλειά ρουτίνας και μια ζωή καθημερινής επανάληψης – ύπνος, ξύπνος, δουλειά, σπίτι, φαΐ, τηλεόραση με τα πρωινάδικα και το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ.
4. Αυτά είναι τα βασικά δικαιώματα του ανθρώπου: σωματική ακεραιότητα, πρόσβαση σε γη, πρόσβαση σε τροφή, έκφραση, μετακίνηση, συνάθροιση, περιουσία, υπόληψη και ειρήνη (ανάπαυση).
Σε αυτά τα βασικά δικαιώματα στοχεύει ο φιλελευθερισμός. Διότι μόνο με αυτά οι πολίτες μπορούν να απολαμβάνουν ελευθερία.
Οι συνδικαλιστές και οι πολλοί φωνασκούν για δικαιώματα σε παιδεία, σε δουλειά, σε κατώτατο μισθό, σε ασφάλιση και σύνταξη, σε δωρεάν υγειονομική περίθαλψη, κ.λπ. Αυτές οι επιδιώξεις δείχνουν την αβυσσαλέα άγνοιά τους. Διότι αυτές δεν είναι βασικές ανάγκες και, καθώς αγνοούν τις βασικές ανάγκες, δεν θα υλοποιηθούν ποτέ οι άλλες!
Πώς μπορείς να έχεις ορθή παιδεία, αν η έκφραση ή η συνάθροιση παρεμποδίζεται από ατελείς νόμους και οι πολίτες δεν σέβονται αυτές τις ελευθερίες; …
Πώς μπορείς να έχεις καλή, προσοδοφόρα εργασία, αν δεν έχεις, όπως έχουν οι άλλοι τυχεροί, ελεύθερη πρόσβαση σε γη; …
Οι οκτώ ανάγκες που παρουσίασα στα τελευταία άρθρα της σειράς Φιλελευθερισμός είναι κατοχυρωμένες στο Σύνταγμα και τη νομοθεσία κάθε χώρας στη Δύση. Λείπει μόνο το δεύτερο, η ελεύθερη πρόσβαση στη γη που θα κατοχυρωθεί μόνο με τη Γεωφορολόγηση, δηλαδή την πληρωμή στην Πολιτεία της υπεραξίας που αποκτούν τα κομμάτια γης που κατέχουν οι πολίτες – μια υπεραξία δημιουργημένη από την ύπαρξη της Πολιτείας, την αύξηση πληθυσμού και την όποια ανάπτυξη υπηρεσιών.
