1. Εδώ θα αποσαφηνίσουμε ακόμα λίγες πτυχές του χρήματος στην ελεύθερη οικονομία. Πρώτα ας δούμε τα βαθύτερα εμπόδια, όχι τις υλικές, μηχανικές εκδηλώσεις που εύκολα διορθώνονται.
Τα πραγματικά εμπόδια για μια ελεύθερη οικονομία είναι τρία: άγνοια, αλαζονεία, απληστία. Οι άνθρωποι παντού δεν γνωρίζουν, δεν επιθυμούν να μάθουν νομίζοντας πως ξέρουν καλύτερα και θέλουν ολοένα περισσότερα πράγματα με όσο το δυνατό λιγότερο κόπο και κόστος.
Αυτά τα ψυχολογικά αίτια εκφράζονται σε απλές διατυπώσεις στην καρδιά του νου μας όπως “η γη μου, ή περιουσία μου… το χρήμα μου ή ο πλούτος μου”. Η ελεύθερη οικονομία συνθλίβεται ανάμεσα στις δυο αυτές αντιλήψεις σαν σε συμπληγάδες ή, ακριβέστερα, μυλόπετρες, η μια από κάτω, στην πρωτογενή παραγωγή, η άλλη από πάνω, στην χρηματοπιστωτική λειτουργία.
Την ολέθρια επίδραση της ιδιωτικοποίησης της γης την εξετάσαμε σε πολλά άρθρα. Τώρα εξετάζουμε απόψεις του χρήματος.
Στο ακόλουθο διάγραμμα βλέπουμε μια νέα άποψη.
2. Εδώ έχουμε μια κλίμακα της δομής του Έθνους συντεταγμένου ως Πολιτεία μέσα στην ευρύτερη σφαίρα της Ανθρωπότητας.
Οι δυο βαθμίδες ανάμεσα στην Πολιτεία και την Ανθρωπότητα έχουν να κάνουν με ανώτερα επίπεδα κατανόησης και πολιτισμού, μα δεν είναι του παρόντος.
Υπάρχουν φυσιολογικές λειτουργίες σε κάθε βαθμίδα. Όμως, εξαιτίας της έλλειψης βαθύτερης κατανόησης και της συνακόλουθης κάκιστης διακυβέρνησης, σε καμιά βαθμίδα δεν υπάρχει εύρυθμη λειτουργία. Ας μη νομίζουμε πως φταίνε αποκλειστικά οι πολιτικοί. Αυτοί αναδείχνονται από τους πολίτες οι οποίοι πασχουν από άγνοια, αλαζονεία και απληστία.
Αυτό γίνεται παντού και είναι προφανέστατο στην Ελλάδα. Η πρωτογενής παραγωγή, η βιομηχανία και οι διάφορες τέχνες στο επόμενο επίπεδο και, στο πιο πάνω επίπεδο, το εμπόριο και οι χρηματοπιστωτικές ενέργειες, στρεβλώνονται και ασφυκτιούν από τις κρατικές παρεμβάσεις και από τα τρία ψυχολογικά εμπόδια μας. Δεν χρειάζεται να γράψω περισσότερα.
3. Η Διακήρυξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων του ΟΗΕ είναι υπέροχη!
«Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό για την υγεία και ευμάρεια του ίδιου και της οικογένειάς του: αυτό συμπεριλαμβάνει τροφή, ένδυση, στέγαση, ιατρική περίθαλψη· επίσης κοινωνικές υπηρεσίες και το δικαίωμα σε ασφάλεια σε περίπτωση ανεργίας, αρρώστιας, ανημποριάς, χηρείας, γηρατειών ή άλλη έλλειψη ζωτικών πόρων σε περιστάσεις έξω από τον έλεγχό του.»
Πολύ ωραίες διαβεβαιώσεις αλλά άσχετες με την πραγματικότητα. Δυστυχώς είναι μόνο λόγια πτερόεντα που δεν εφαρμόζονται ούτε στις πιο ανεπτυγμένες χώρες. Οργανισμοί σαν τον ΟΗΕ, το ΔΝΤ(Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), την ΠΤ (Παγκόσμια Τράπεζα) και τον ΠΟΕ (Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου), χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον από τα ισχυρά κράτη (ΗΠΑ, Ρωσσία, Κίνα, Βρετανία…) για την προώθηση των δικών τους συμφερόντων, όχι για την ανακούφιση της φτώχειας και την εδραίωση της δικαιοσύνης. Άλλωστε, γιατί να υπάρχει φτώχεια και αδικία σε διεθνικό επίπεδο;…Γιατί δεν φροντίζουν οι αρμόδιοι να βρουν τα αίτια της φτώχειας και να την εξαφανίσουν;…
4. Εκτός από την τρισάθλια λειτουργία της κυβέρνησης, και εξαιτίας της, η εμπιστοσύνη γενικότερα έχει σακατευθεί σοβαρά και η πίστη έχει χάσει τη δύναμή της. Οι τράπεζες και οι χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις λειτουργούν αισχροκερδοσκοπικά, αντί να στηρίζουν το εμπόριο και την παραγωγή στους πρωτογενείς και δευτερογενείς τομείς (επίπεδα χωριού και πόλης στο διάγραμμά μας).
Η άρρωστη αυτή μετεξέλιξη οφείλεται στην πλήρη απαξίωση της αρετής και ηθικής στη νοοτροπία του Έθνους και τη συνακόλουθη αποτυχία της κυβέρνησης να εκτελεί το τριπλό λειτούργημά της, όπως στο Πολιτική Οικονομία 27. Δεν παρέχουν πλέον το γενικότερο πλαίσιο ασφάλειας, δικαιοσύνης, ελευθερίας, τάξης και, όπου χρειάζεται, φροντίδας, αντλώντας μονο την πρόσοδο από τις αξίες γαιών και αφήνοντας ακέραια τη φυσική αμοιβή της εργασίας στους παραγωγούς.
Αυτά οφείλονται στην κάκιστη ανατροφή και παιδεία που επέτρεψαν να δυναμώσουν τα τρία
ολέθρια ελαττώματα και να κυριαρχούν στη νοοτροπία των πολιτών.
5. Ακούστε πώς ο Μάρκο Πόλο περιγράφει το χαρτονόμισμα του Κούμπλα Κχαν των Μογγόλων. Ο Μάρκο Πόλο, ο διάσημος νεαρός έμπορος και ταξιδευτής, περιγράφει στην αφήγηση των ταξιδιών του στην Άπω Ανατολή πώς λειτουργούσε (13ος αιών) χαρτονόμισμα στην επικράτεια των Μογγόλων – όπως λειτουργεί και σήμερα σε κάθε Χώρα:
«Σε αυτή την πόλη KANABALU βρίσκεται το νομισματοκοπείο του μεγάλου Χαν, ο οποίος, μπορεί να λεχθεί αληθινά ότι κατέχει το μυστικό του αλχημιστή, διότι κατέχει την τέχνη να παράγει χάρτινο νόμισμα … Όταν είναι έτοιμο για χρήση, πρέπει να το κόψει σε κομμάτια νομίσματος διαφόρων μεγεθών … Η εκτύπωση αυτού του χάρτινου νομίσματος επικυρώνεται με τους ίδιους τύπους και τελετουργίες σαν να επρόκειτο για καθαρό χρυσό και ασήμι … και η πράξη της παραχάραξης τιμωρείται με θάνατο. Όταν παραχθεί έτσι σε μεγάλες ποσότητες, κυκλοφορεί σε όλη την επικράτεια του μεγάλου Χαν και κανένας άνθρωπος δεν τολμά να αρνηθεί πληρωμή με αυτό, άλλως θέτει σε κίνδυνο την ζωή του. Όλοι οι υπήκοοί του το δέχονται ανεπιφύλακτα, διότι, όπου και να τους οδηγήσει η επιχείρηση τους, μπορούν να το ανταλλάξουν με εμπορεύματα που θα έχουν την ευκαιρία να αγοράσουν όπως είναι τα μαργαριτάρια, τα κοσμήματα, ο χρυσός ή το ασήμι. Εν ολίγοις με τούτο μπορεί να αγοραστεί κάθε αντικείμενο.»
Ας σημειώσουμε πως η επικράτεια των Μογγόλων εκτεινόταν από την Κίνα μέχρι την Κασπία θάλασσα περιέχοντας πολύ περισσότερους λαούς από ότι η Ευρωζώνη (19 χώρες). Αλλά ο Μογγόλος Κχαν ασκούσε ισχυρή εξουσία και οι λαοί τον σέβονταν.
6. Ας κλείσουμε με λίγα λόγια από το έγγραφο του Αβραάμ Λίνκολν – Η Εθνική Οικονομία και το Τραπεζικό Σύστημα των ΗΠΑ:-
“Το χρήμα είναι δημιούργημα του νόμου και η δημιουργία της αρχικής έκδοσης χρήματος πρέπει να παραμείνει ως αποκλειστικό μονοπώλιο της Εθνικής Κυβέρνησης …Οι αμοιβές [=μισθοί] των ανθρώπων πρέπει να αναγνωρίζονται στην ίδια τη δομή της κοινωνικής διάταξης ως σπουδαιότερες από την αμοιβή του χρήματος [=επιτόκιο] …Η Κυβέρνηση έχει τη δύναμη να ρυθμίζει την κυκλοφορία του νομίσματος και την πιστωτική πολιτική του Έθνους… Αφού η Κυβέρνηση έχει τη δύναμη να δημιουργεί το νόμισμα και την πίστη (=πίστωση) στη μορφή χρήματος και έχει το δικαίωμα να αποσύρει τόσο το νόμισμα όσο και την πίστη μέσω φορολογίας ή άλλως πώς, δεν χρειάζεται και δεν θα έπρεπε να συνάπτει έντοκα δάνεια για τη χρηματοδότηση του κυβερνητικού έργου και των δημοσίων επενδύσεων … Το χρήμα μπορεί να πάψει να είναι ο αφέντης και να γίνει ο υπηρέτης των ανθρώπων.”
Δυστυχώς ηγέτες του ήθους και του ύψους του Λίνκολν σπανίζουν για να μην πω πως σήμερα είναι ανύπαρκτοι.
