1. Είναι σχεδόν άγνωστη παντού η γενναιότητα με την οποία πολέμησαν οι Ελεύθεροι Γάλλοι, 3.750 υπό τον στρατηγό Koenig, στο Bir Hakeim (Βόρ. Αφρική) από 31 Μαΐου ως 7 Ιουνίου 1942. Εκεί τότε σταμάτησαν το σύνολο Σώμα Αφρικανικής Στρατιάς του Ρόμελ και τα ιταλικά τεθωρακισμένα, δίνοντας ευκαιρία στους Βρετανούς να απεγκλωβιστούν, να υποχωρήσουν και να νικήσουν αργότερα τους Γερμανούς στη 2η μάχη του Ελ Αλαμέιν. Έτσι ξεπλύθηκε η ρετσινιά της τσαπατσουλιάς και δειλίας που κόλλησε στους Γάλλους μετά την ιταμή παράδοση του πρωθυπουργού Στρατάρχη Φιλίπ Πεταίν 22/6/1940.
Η ηγεσία του γαλλικού στρατού αγνόησε περιφρονητικά τις προτάσεις νεότερων αξιωματικών, ειδικά του συνταγματάρχη Ντε Γκωλ, για τεθωρακισμένες και μηχανοκίνητες μονάδες. Λειτουργούσαν αυτοί οι ήρωες του 1ου ΠΠ με την ίδια νοοτροπία χαρακωμάτων, πιο εξελιγμένη τώρα στην ακίνητη αμυντική Γραμμή Μαζινό, την οποία τα άρματα του Γκουντέριαν παράκαμψαν, καθώς ξεχύθηκαν από τα δάση των Αρδενών 10 Μαΐου 1940 και σε λιγότερο από μήνα είχαν περικυκλώσει τα γαλλικά στρατεύματα (εκτός όσους διέφυγαν από τη Δουνκέρκη στην Αγγλία), κατέλαβαν το Παρίσι και οι Γάλλοι συνθηκολόγησαν.
2. Με την Ανακωχή (22/6) 1,8 εκμ στρατιώτες Γάλλοι αιχμαλωτίσθηκαν από τους Ναζί. Ευτυχώς 300.000 έμειναν ή γύρισαν στη Γαλλία για ιατρικούς λόγους κι έτσι αργότερα μπήκαν στην Αντίσταση ή προσχώρησαν στον Μαχόμενο Στρατό του Ντε Γκωλ. Οι άλλοι κρατήθηκαν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων στη Γερμανία.
Περίπου 120.000 Γάλλοι που είχαν εγκλωβιστεί με τους Βρετανούς στη Δουνκέρκη, διέφυγαν μαζί τους.
Μερικοί αεροπόροι και συντηρητές πήγαν αργότερα να βοηθήσουν τους Σοβιετικούς όταν τον Ιούνιο 1941 οι Ναζί εισέβαλαν στη Σοβιετική Ένωση. Επτά μοίρες αμιγώς Γάλλων πιλότων πολέμησαν μαζί με τη βρετανική Βασιλική Πολεμική Αεροπορία (RAF).
Μα δυο μεραρχίες υπό τον στρ. J. Leclerc συντάχθηκαν με τους Βρετανούς στη Βόρειο Αφρική 1941-43, και με την εισβολή στη Ιταλία, ένα σώμα 105.000 υπό τον στρ. A. Juin πολέμησαν ως μέρος των Αμερικανών.
Αλλά η πιο κρίσιμη για τη συνέχεια του πολέμου μάχη και η πιο αξιοσημείωτη για τη γενναιότητα των Γάλλων ήταν εκείνη του Bir Hakeim.
3. Η μάχη εκείνη ήταν σημαντική διότι κυριολεκτικά έσωσε τη βρετανική 8η Στρατιά από περικύκλωση και αφανισμό. Οι Βρετανοί δεν είχαν τότε (Μάϊος 1940) άλλα ετοιμοπόλεμα στρατεύματα.
Τότε οι Γερμανοί χρησιμοποιούσαν πετρέλαιο από τη Ρωσία χάρη στο Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ του 1939 που σφράγισε τη συμμαχία Ναζί – Μπολσεβίκων.
Μα ο Χίτλερ είχε σχέδιο να επιτεθεί στη Ρωσία το 1941 και δεν είχε ακόμα εξασφαλίσει τα πετρέλαια της Ρουμανίας. Οπότε είχε στείλει τον Ρόμελ με το Africa Korps όχι να κατακτήσει τη Βόρειο Αφρική καθαυτή, μα να περάσει στην Αίγυπτο και από κει να εξοντώσει τους Εβραίους στην Παλαιστίνη και Μέση Ανατολή και να καταλάβει τα πετρέλαιο-παραγωγικά φρεάτια των Αράβων τα οποία έδιναν καύσιμα στους Βρετανούς!
Εκεί όμως, στο Bir Hakeim, οι Γάλλοι λεγεωνάριοι, 3.750 άντρες και μια γυναίκα, σταμάτησαν για αρκετό διάστημα τους Γερμανο-Ιταλούς κι έτσι έδωσαν μια κατεύθυνση στον ρου του πολέμου που οδήγησε στη νίκη των Συμμάχων.
4. Η 8η Στρατιά των Βρετανών μαζί με συμμάχους από τις βρετανικές αποικίες, Γάλλους, Έλληνες κ.λπ., υποχώρησε στην Αίγυπτο και ανασυντάχθηκε υπό τον στρ. Μπέρναρντ Μοντγκόμερι, χάρη στον ηρωισμό των Γάλλων.
Οι Γάλλοι οχυρώθηκαν στην αμμώδη έρημο και πολέμησαν ακούραστα μέσα από ένα υποτυπώδες κτίσμα. 140 άντρες σκοτώθηκαν, 229 τραυματίστηκαν και 814 πιάστηκαν αιχμάλωτοι με 53 κανόνια και 50 οχήματα. Επίσης καταρρίφθηκαν 86 βρετανικά σκάφη.
Οι Γερμανοί έχασαν 3.300 (νεκρούς και τραυματίες), 227 αιχμαλώτους και 160 οχήματα.
Όλοι οι ιστορικοί συμφωνούν για την κρισιμότητα της μάχης και μερικοί τη συγκρίνουν με κείνη των Θερμοπύλων.
Ο Ρόμελ αργότερα κατάλαβε πως «Η τύχη του στρατού μου αποφασίστηκε εκεί.» Ο δε Χίτλερ εγκωμίασε τους Γάλλους ως καλύτερους στρατιώτες μετά τους Γερμανούς.
Η μάχη αναπτέρωσε και το ηθικό των Μαχόμενων Γάλλων υπό τον Ντε Γκωλ που ως τότε ένιωθαν πολύ άσχημα για τη συνθηκολόγηση της πατρίδας τους.
