Eκκαθαρίσεις, αλλά και τολμηρές λειτουργικές και διαρθρωτικές μεταβολές, δεν ελήφθησαν.
«Στην αρχή της μεταπολιτεύσεως,» έγραψε η εκδότρια της Καθημερινής (4/4/1981), κα Ελένη Βλάχου, «υπήρξε μια περίοδος ελπιδοφόρας αισιοδοξίας, ένα παροδικό κλίμα ανατάσεως. Βγαίναμε από τον εφιάλτη, προχωρούσαμε προς το όνειρο. Ένα όνειρο προόδου, εξελίξεως, βελτιώσεως της ποιότητας της ζωής. Το οποίο όμως κακά τα ψέματα δεν επαληθεύτηκε. Δεν έχει ανέβει η ποιότητα της ζωής, έχει κατέβει. Και κατεβαίνει από τότε.»
Η Καθημερινή στήριζε την κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή τότε μα ασκούσε και σοβαρή κριτική κατά της γρήγορης κατολίσθησής της και κατά των πολιτικών ηθών που δεν καλυτέρευαν. Η κ. Βλάχου διετέλεσε βουλευτίνα Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Ούτε είναι οι επικριτικές εκτιμήσεις αόριστες ή παθιασμένες. Στο κύριο άρθρο-σχόλιο του φύλλου της 4/4/81 επισημαίνει την φοβερή κατάσταση της όλης κρατικής μηχανής με το καθεστώς δωροδοκίας, την αμάθεια και οκνηρία, τις χαριστικές πράξεις προς «ημετέρους» και την ανεκτική στάση υπουργών, και τονίζει: «Ριζικά μέτρα ανορθώσεως κι εξυγιάνσεως της καταστάσεως, μ’ εκκαθαρίσεις, αλλά και τολμηρές λειτουργικές και διαρθρωτιές μεταβολές, δεν ελήφθησαν κατά τη μεταδικτατορική περίοδο. Συνέπεια ήταν η περαιτέρω επιδείνωση».
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά τέτοια σχόλια. Ας αρκεστούμε σε ένα ακόμη, που έρχεται σαν καταπέλτης. «Ποτέ στα τελευταία χρόνια της Ιστορίας μας», γράφει η κ. Βλάχου, «δεν έγινε σωστή και τίμια απονομή δικαιοσύνης». Είναι αμφίβολο αν είχε γίνει ποτέ σοβαρότερη καταγγελία για το όλο ήθος της Ελληνικής Πολιτείας. Το παράδοξο, το καταπληκτικό, όμως, ήταν ότι κανένας νομικός, κανένας δικαστικός ή άλλος κρατικός λειτουργός δεν διαμαρτυρήθηκε και δεν επιχείρησε να την διαψεύσει. Έτσι αφενός η δικαστική εξουσία φαινόταν σα να δεχόταν σιωπηλά την ενοχή της, αφετέρου όμως η Πολιτεία αποδεχόταν παθητικά αυτό το καρκίνωμα στο πιο νευραλγικό σημείο του οργανισμού της.
Η κατάσταση είναι πού χειρότερη σήμερα. Εδώ παρουσιάζεται καθαρά η αποτυχία του Κράτους μας, μια αποτυχία που αποκλείει οποιαδήποτε άλλη σοβαρή επιτυχία στη λειτουργία της κυβέρνησης. Διότι η απονομή δικαιοσύνης είναι η πρώτη λειτουργία της Διακυβέρνησης, όπως η σοφία είναι η πρώτη ιδιότητα του Κυβερνήτη. «Δεν υπάρχει σφάλμα σε οτιδήποτε πράττουν οι σοφοί κυβερνήτες» λέει ο Πλάτωνας, «εφόσο διατηρούν την μια μεγάλη αρχή, να απονέμουν πάντοτε απόλυτη δικαιοσύνης με τον λογισμό και με μέθοδο, για να διαφυλάσσουν τους πολίτες, και, όσο είναι δυνατό, από χειρότερους να τους κάνουν καλύτερους». Κι εδώ ο φιλόσοφος προσθέτει την παιδεία πλάι στη δικαιοσύνη.
